جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

شكستن نماز واجب عمداً بنابر احتياط جايز نيست، ولى براى جلوگيرى كردن از ضرر قابل توجّه مالى يا بدنى مانعى ندارد، مثلًا اگر جان نمازگزار يا كسى كه حفظ جان او واجب است به خطر بيفتد و بدون شكستن نماز رفع خطر ممكن نباشد بايد نماز را شكست، همچنين براى حفظ مالى كه نگهدارى آن لازم است، امّا براى مالى كه اهمّيّت چندانى ندارد، مكروه است.

هرگاه مشغول نماز باشد و طلبكارى طلب خود را مطالبه كند، چنانچه بتواند در بين نماز طلب او را بدهد و صورت نماز به هم نخورد بهتر است در همان حال بپردازد، ولى اگر بدون شكستن نماز ممكن نيست صبر كند تا نماز تمام شود و اين مقدار تأخير منافات با فوريت اداى دين ندارد مگر اين‏كه ضرورت خاصى داشته باشد، مثل اين‏كه همراهان وهمسفران طلبكار مى‏روند واو به زحمت مى‏افتد. بنابراین شکستن نماز براى پرداخت بدهى مردم، در صورتى که بعد از نماز دسترسى به او پیدا نمى کند، واجب است.

شکستن نماز در صورت ضرورت مانعی ندارد.

در مفاتيح الجنان در اعمال شب عيد غدير، نماز دوازده رکعتي به يک سلام آمده، که در مفاتيح نوين آنرا حذف کرده ايم؛ زيرا تمام نمازهاي مستحبي دو رکعتي است، جز نماز اعرابي که چهار رکعت است. و در مورد نماز شب عيدغدير، هرگاه انجام شود، بايد هر دو رکعت به يک سلام خوانده شود.

جایز نیست.

نماز او کامل است.

اگر بعد از رسيدن به چهار فرسخ از مسافرت خود منصرف شود، بايد نماز را شكسته بخواند، مگر اين‏كه مردّد درماندن و برگشتن باشد و يا بخواهد همان‏جا ده روز بماند.

چنانچه در آنجا مقدارى متوقّف شود و بعد تصمیم بگیرد بقیّه راه را ادامه دهد باید نماز را شکسته بخواند. و اگر در حال تردید مقدارى از مسافت را طى کند سپس تصمیمش بر ادامه راه شود، چنانچه باقیمانده راه با آنچه قبلاً با قصد طى کرده هشت فرسخ یا بیشتر باشد نماز را شکسته مى خواند.

اگر از اوّل بخواهد به محلّى كه كمتر از هشت فرسخ است برود و در وسط راه يا پس از رسيدن به آن مقصد قصد كند مسافرت خود را ادامه دهد به طورى كه مجموع مسافرت او هشت فرسخ باشد، چون از اوّل قصد نداشته بايد نماز را تمام بخواند، ولى اگر در اثنا، يا پس از رسيدن به مقصد قصد كند از آنجا هشت فرسخ يا بيشتر برود، نماز او شكسته است.

در صورتیکه قصد رفتن به مسافت نداشته اند نماز و روزه آنها کامل است مشروط بر اینکه برگشتن آنها به اندازه مسافت نباشد یا قبل از ظهر بازگردند.

كسى كه شغلش مسافرت نيست، ولى در شهر يا روستایى جنسى دارد كه براى حمل آن مسافرت هاى پى در پى مى ‏كند بايد نماز را شكسته بخواند، مگر این که کثرت سفر را داشته باشد.

مسافر با «هشت شرط» بايد نمازهاى چهار ركعتى را دو ركعت به‏ جا آورد: 1- سفر او كمتر از هشت فرسخ شرعى نباشد 2- از اوّل، قصد هشت فرسخ را داشته باشد 3-در بين راه از قصدش برنگردد 4- قبل از رسيدن به هشت فرسخ از وطن خود عبور نكند و نخواهد ده روز يا بيشتر در اثناء راه توقف كند. 5- سفر او براى كار حرامى نباشد 6-از صحرانشين‏هاى خانه‏ بدوش نباشد 7-شغل و كار او مسافرت نباشد 8- به حدّ ترخّص برسد