درختانى را كه براى استفاده از چوبشان پرورش مىدهند وقتى موقع فروش چوب آنها رسيد بايد خمس آن را بدهند، هر چند نخواهند آنها را بفروشند، ولى اگر موقع فروش آنها نرسيده خمس ندارد هر چند سالها بگذرد.
با توجه به آیه 41 سوره مبارکه انفال (...فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ...) که با حرف اضافه «لام» آمده است، دلالت بر ملکیّت و مشارکت در عین می کند و لذا چنانچه خمس را نپردازد و درآمدی از سرمایه کسب کند باید خمس درآمد را نیز بپردازد. البته در زکات چنین دلیل روشنی نداریم ولی به فتوای ما زکات نیز به عین تعلّق می گیرد نه ذمّه؛ بنابراین تصرف در مالی که زکات به آن تعلّق گرفته جایز نیست مگر با اجازه حاکم شرع، مانند دیگر اموال مشاع که تنها با رضایت همه شرکا می توان در آن تصرف کرد و تصرف هرکدام به تنهایی، هر چند به مقدار سهم خودش، بدون رضایت دیگران جایز نیست.
اگر خمس و ساير وجوهات كفايت مخارج سادات را نكند و ناچار به گرفتن زكات باشند، مىتوانند از غير سيّد زكات بگيرند، امّا احتياط واجب آن است كه فقط به مقدار مخارج روزانه بگيرند.
چنانچه خادم مسجد فقیر باشد مبلغ مزبور را می توان به او داد که به مصرف هر سه احتمال برسد.
باید به مقداری که یقین دارید به صاحبانش برسانید و اگر آن ها را نمی شناسید از طرف آن ها در راه خدا صدقه دهید و چنان چه نه مقدار و نه صاحبش معلوم است، با دادن خمس آن اموال پاک می شود.
هم حق الله است و هم حق الناس.
در صورتى كه درآمد ساليانه آنها بيش از هزينهها و مخارج ساليانه باشد، بايد هر سال در همان تاريخ خمس اضافه درآمد را بپردازند.
لازم است به آن قناعت نكند.
اگر پولى كه براى نام‌نويسى حج یا عمره داده مى‌شود، از پول مخمس یا درآمد همان سال بوده باشد خمس ندارد.
هرگاه شخصى هزينه حجّ ديگرى را بپردازد، و باذل اهل وجوهات شرعيّه نباشد، چنانچه يقين به وجود خمس در پول مزبور نباشد حجّ او اشكالى ندارد، و اگر يقين به وجود خمس در آن دارد، لازم است خمس آن را بپردازد.
