تعریف نماز قضا
نماز قضا در اصطلاح فقهی به چه معنا می باشد؟
نماز قضا به نمازی گفته می شود که بعد از وقت خوانده شود.
نماز قضا به نمازی گفته می شود که بعد از وقت خوانده شود.
كسى كه نماز قضا بر ذمّه دارد مى تواند نماز مستحبّى بخواند.
كسى كه چند نماز از او قضا شده و شماره آنها را نمى داند، مثلًا نمىداند دو نماز بوده يا سه نماز، كافى است مقدار كمتر را بخواند ( البته اگر هیچ احتمالی نمی دهد آن مقدار که یقین دارد را بخواند و در مورد مشکوک وظیفه ای ندارد ) امّا اگر قبلًا شماره آنها را مىدانسته، ولى به واسطه سهل انگارى فراموش كرده، احتياط واجب آن است كه مقدار بيشتر را بخواند، ولی اگر اتّفاقاً فراموش کرده است اگر مقدار کمتر را بخواند کفایت مى کند.
نماز قضا را مى توان با جماعت خواند، خواه نماز امام جماعت ادا باشد يا قضا، ولى احتياط مستحب اين است كه هر دو يك نماز را بخوانند، مثلًا نماز قضاى ظهر را با نماز ظهر بخواند و نماز قضاى عصر را با نماز عصر.
نماز قضا را مى توان در سفر به جا آورد، البته اگر در سفر بخواهد نمازهایى را که در حضر قضا شده است به جا آورد، باید نمازهاى ظهر و عصر و عشاء را چهار رکعتى قضا کند.
تمام احکام جاری است ولی می توان مستحبات را حذف نمود..
خواندن نماز قضا در وقت مخصوص اول مانعی ندارد ولی در وقت مخصوص آخر اگر نماز واجب خود را نخوانده باطل است.
کسي که توانایی دارد، بايد نمازهاي قضا را ايستاده بخواند، البته اگر تعداد نمازهاي قضا، به اندازه اي زياد است که حتي بصورت تدريجي نيز بخواند، توان ايستادن ندارد، مي تواند آن مقدار را که مشقت دارد، نشسته بخواند.
خواندن نماز قضا در این حالت مانعی ندارد، البته اگر امید بهبودی دارد احتیاط آن است که صبر نماید و بعد از بهبودی بخواند.
در صورتی که عقل و هوش کافی دارد و اوقات نماز را تشخیص می دهد باید نماز را به هر شکل ممکن انجام دهد و اگر چنین نیست نماز بر او واجب نمی باشد و لازم نیست قضا کند.