بچه مسلمان اگرچه از زنا باشد غسل واجب است و كسى كه از بچگی ديوانه بوده و به اهمان حال بالغ شده، چنانچه پدر يا مادر او مسلمان باشد غسل واجب است، همچنين كسى كه قبلاً مسلمان بوده و بعد ديوانه شده است.
كسى كه از طريق حرام جُنُب شود، خواه به واسطه زنا باشد، يا لواط و يا استمناء، عرق او نجس نيست، ولی احتياط مستحب آن است كه از عرق جُنُب از حرام پرهيز شود و مادام كه بدن يا لباس او عرق دارد با آن نماز نخواند بنابر احتياط واجب.
زنا کردن موجب بطلان اعتکاف است و مشروب خوردن بنابراحتیاط واجب موجب بطلان اعتکاف است.
زنا در عدّه عقد موقّت مسلّماً حرام است، ولى موجب حرمت ابدى آن زن نمى شود؛ بنابراین اجراى صیغه عقد پس از گذشت عدّه اشکال ندارد.
در صورتى که مسلّم باشد حمل از زناست، و احتمال الحاق به زوج شرعى نباشد، عدّه اى براى حمل نیست، تنها عدّه طلاق دارد. و وطى به شبهه عدّه دارد، و در صورت حمل عدّه آن وضع حمل است.
زنى که حامل از زناست عدّه ندارد، و جایز است به عقد زانى یا غیر او درآید واگر او را طلاق داد عدّه او به اقراء یا سه ماه است و وضع حمل معیار نیست و امّا در مورد طهر غیر مواقعه چون این شرط در حامل ساقط است مى تواند او را طلاق دهد، بنابراین اگر عادت ماهانه نمى بیند سه ماه صبر مى کند و ازدواج مى نماید.
بچه مسلمان اگرچه از زنا باشد غسل او واجب است و كسى كه از بچگی ديوانه بوده و به همان حال بالغ شده، چنانچه پدر يا مادر او مسلمان باشد غسل او واجب است، همچنين كسى كه قبلاً مسلمان بوده و بعد ديوانه شده است.
راه نجات از گناه، گناه دیگر نیست، باید به فکر ازدواج باشد و یا از طریق روزه و ورزش و مانند آن خود را از گناه بازدارد و به گناه دیگرى پناه نبرد.
اگر مرد با زن حائض زنا كند، يا با زن حائض بيگانهاى به گمان این‌که همسر خود اوست نزديكى نمايد، احتياط مستحب آن است كه كفّاره دهد.
در فرض سؤال، ازدواج تأثيرى ندارد؛ مگر اين كه جداً از كار خود توبه كند.
احتیاط واجب آن است که اگر اقرار به تحقّق زناى به عنف، یا ازاله بکارت به عنف کرده باشد، مهر المثل را بپردازد.
زنا از گناهان بزرگ محسوب می شود و در قرآن مجید و روایات معصومین علیهم السلام صریحاً تحریم شده است و تمام فقهای اسلام از تمامی مذاهب به حرمت آن فتوا داده اند و حتی در ادیان و مذاهب دیگر حرام و در بین عقلای غیر مسلمان نیز کار زشتی شمرده می شود و آثار نامطلوب و مجازات سنگینی در دنیا و آخرت دارد و در برخی از روایات این عمل زشت در ردیف کشتن پیامبر یا امام یا تخریب قبله مسلمانان بیان شده است. بدین جهت تمام پیامبران الهی پیروانشان را از این کار بلکه اندیشه آن نهی کرده اند.
