سؤال 311 ـ پدر و مادرى نسبت به انجام فریضه نماز و روزه سهل انگارى دارند، یا اصلاً نمى خوانند، و از نظر اعتقادى، شیعه اثنا عشرى هستند. این که فقها فرموده اند: «نماز و روزه قضاى پدر و مادر بر ذمّه پسر بزرگ است» در صورتى که والدین این مسأله را بدانند و عمداً به تکالیف خود عمل ننمایند، آیا واقعاً با انجام نماز و روزه قضاى پدر و مادر توسّط پسر بزرگ آنها، برىء الذّمه مى شوند؟ آیا این یک شگرد نیست و باعث سوء استفاده نمى شود؟ البتّه ما تابع حکم خدا هستیم که حضرتعالى مرقوم خواهید داشت.
جواب: نماز و روزه در صورتى بر فرزند بزرگتر واجب است که به خاطر عذرى ترک شده باشد نه عمداً; بنابراین مشکلى پیش نمى آید.
سؤال 312 ـ شخصى بر اثر سکته مغزى چند سال حواسّ درستى نداشته، به گونه اى که اگر به او تذکّر مى دادند نماز را بدون شرایط مى خواند و الاّ خودش نماز نمى خواند، آیا چنین فردى مانند شخص بى هوش است که نمازش قضا ندارد، یا نمازهاى او بر پسر بزرگتر واجب است؟
جواب: در فرض مسأله نماز از او ساقط است و قضا بر عهده فرزند او نیست; امّا اگر عقل و شعور کافى دارد، ولى گرفتار فراموشى مى شود احتیاط واجب آن است که فرزند بزرگتر بعد از فوت او نمازهایش را قضا کند.