فصل دوّم: حجّ نیابتى
فهرست موضوعات
جستجو 

مسأله 111ـ جایز است از طرف میّت کسى را براى حجّ واجب، یا مستحب اجیر کنند; امّا از طرف کسى که زنده است فقط براى حجّ مستحبّى مى توان اجیر کرد، مگر نسبت به کسانى که حج بر آنها واجب شده، و بر اثر کوتاهى آن را بجا نیاورده اند، و اکنون به خاطر بیمارى یا پیرى و ناتوانى قادر بر حج نیستند، در این صورت واجب است نایب بگیرند; امّا اگر زمانى استطاعت مالى پیدا کرده که استطاعت جسمى نداشته، و یا راه براى او باز نبوده، حج بر وى واجب نیست، و گرفتن نایب نیز واجب نمى باشد; نه در حیات، نه بعد از مرگ او.

مسأله 112ـ کسى که حج بر او مستقر شده، یعنى سال اوّل با داشتن استطاعت از تمام جهات به حج نرفته، اگر بعداً به واسطه بیمارى، یا پیرى، قدرت رفتن را از دست بدهد، یا براى او بسیار مشقّت داشته باشد، واجب است نایب بگیرد، مشروط بر این که امید خوب شدن و قدرت پیدا کردن در آینده را نداشته باشد، و احتیاط واجب آن است که در اوّلین فرصت این کار را انجام دهد.

 

مسأله 113ـ اگر شخصى از سالهاى قبل مستطیع بوده، و فعلا به خاطر کسالتى که دارد، مسافرت با هواپیما، برایش میسّر نیست، و غیر از هواپیما وسیله دیگرى برایش فراهم نمى شود، در صورتى که امید بهبودى نداشته باشد باید نایب بگیرد.

 

12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma
آبی
سبز تیره
سبز روشن
قهوه ای