پاسخ اجمالی:
پاسخ تفصیلی:
سوید بن عمرو بزرگ مردی بود كه بسيار نماز مى خواند.(1)
بنا به نقل مورخين او پس از كسب اجازه از امام حسین(عليه السلام) پا به ميدان گذاشت و اين رجز را خواند:
«اُقْدِمُ حُسَيْنُ الْيَوْمَ نُلْقي أَحْمَدا *** وَ شَيْخَكَ الْحِبْرَ عَلِيّاً ذَا النَّدى
وَ حَسَناً كَالْبَدْرِ وافِي الاَْسْعَدا *** وَ عَمَّك الْقَرْمَ الْهُمامَ الاَْرْشَدا
حَمْزَةَ لَيْثِ اللهِ يُدْعى أَسَدا *** وَ ذَا الْجَناحَيْنِ تَبَوّأ مَقْعَدا
فِي جَنَّةِ الْفِرْدَوْسِ يَعْلُوا صَعَدا»
(اى حسين، قدم پيش نهادم تا جدّت احمد(صلى الله عليه وآله) و پدر بزرگوارت على و برادرت آن ماه شب چهارده به كمال رسيده و عمويت حمزه آن آقا و سيّد ارشد كه شير خدا ناميده مى شد و (جعفر) آن صاحب دو بال را كه در بهشت برين (پرواز مى كند و) داراى مقام والايى هستند، ديدار نمايم).(2)
او در ميدان جنگ چون شيرى شجاع مبارزه مى كرد، و پس از كارزارى دلاورانه با چهره خونين بر زمين افتاد و بيهوش شد. سپاه دشمن به گمان اينكه او كشته شد او را رها كردند. ولى وى پس از شهادت امام حسين(عليه السلام) به هوش آمد و شنيد كه مى گويند حسين(عليه السلام) كشته شده است، او حركتى به خود داد و از جاى برخاست، و چون شمشيرش را دشمنان گرفته بودند كاردى كه در ساق پا زير چكمه اش جاى داده بود گرفت و به سوى دشمن حمله برد. سپاه ابن سعد او را محاصره كردند و با ضربات شمشير او را به شهادت رساندند و او آخرين شهيد كربلا پس از شهادت امام حسين(عليه السلام) بود.(3)(4)
بنا به نقل مورخين او پس از كسب اجازه از امام حسین(عليه السلام) پا به ميدان گذاشت و اين رجز را خواند:
«اُقْدِمُ حُسَيْنُ الْيَوْمَ نُلْقي أَحْمَدا *** وَ شَيْخَكَ الْحِبْرَ عَلِيّاً ذَا النَّدى
وَ حَسَناً كَالْبَدْرِ وافِي الاَْسْعَدا *** وَ عَمَّك الْقَرْمَ الْهُمامَ الاَْرْشَدا
حَمْزَةَ لَيْثِ اللهِ يُدْعى أَسَدا *** وَ ذَا الْجَناحَيْنِ تَبَوّأ مَقْعَدا
فِي جَنَّةِ الْفِرْدَوْسِ يَعْلُوا صَعَدا»
(اى حسين، قدم پيش نهادم تا جدّت احمد(صلى الله عليه وآله) و پدر بزرگوارت على و برادرت آن ماه شب چهارده به كمال رسيده و عمويت حمزه آن آقا و سيّد ارشد كه شير خدا ناميده مى شد و (جعفر) آن صاحب دو بال را كه در بهشت برين (پرواز مى كند و) داراى مقام والايى هستند، ديدار نمايم).(2)
او در ميدان جنگ چون شيرى شجاع مبارزه مى كرد، و پس از كارزارى دلاورانه با چهره خونين بر زمين افتاد و بيهوش شد. سپاه دشمن به گمان اينكه او كشته شد او را رها كردند. ولى وى پس از شهادت امام حسين(عليه السلام) به هوش آمد و شنيد كه مى گويند حسين(عليه السلام) كشته شده است، او حركتى به خود داد و از جاى برخاست، و چون شمشيرش را دشمنان گرفته بودند كاردى كه در ساق پا زير چكمه اش جاى داده بود گرفت و به سوى دشمن حمله برد. سپاه ابن سعد او را محاصره كردند و با ضربات شمشير او را به شهادت رساندند و او آخرين شهيد كربلا پس از شهادت امام حسين(عليه السلام) بود.(3)(4)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.