Müsəlmanların tarixindən əsrlər keçdi, böyük islam şəxsiyyətlərinin qəbirlərinin üzərinə çoxlu tarixi abidələr və adi binalar tikildi, müsəlmanlar onların ziyarətinə gəlib təbərrük etdilər və heç kəs bu işə irad tutmadı. Həqiqətdə, bu iş barəsində bir icma və əməli sirə var idi, heç bir müxalifət də gözə dəymirdi. Dördüncü hicri əsrində yaşamış böyük tarixçi və «Murucüz-zəhəb»in müəllifi Məs’udi, yeddinci səkkizinci əsrlərdə yaşayan İbni Cərir və İbni Bəttutə kimi səyyahların hamısı öz səfərnamələrində qəbirlərin üzərində böyük və əzəmətli binaların tikildiyini yazmışlar.
Nəhayət, yeddinci hicri əsrində İbni Teymiyyə və onun şagirdi olan Məhəmməd ibni Əbdül-Vəhhab (12-ci əsrdə) vücuda gələrək qəbirlərin üzərində bina tikməyi bid’ət, haram və şirk hesab etdilər.
Vəhhabilərin islami məsələləri, xüsusilə tövhid və şirk məsələlərini dərindən təhlil etməyə kifayət qədər elmi olmadıqlarına görə, bu məsələlər barəsində çox qəribə vəsvaslığa düçar olmuşlar, hər yerdə bir bəhanə tapsalar, onunla müxalifətə qalxırlar. Ziyarət, şəfaət qəbirlərin üzərində bina tikilməsi və s. də bu qəbildəndir. Onlar bu işlərin hamısının şəriətlə müxalif olduğunu iddia edərək, şirk və bid’ət damğası vurur və onunla müxalifətə qalxırlar. Onların bid’ət hesab etdiyi ən mühüm işlərdən biri də böyük din şəxsiyyətlərinin qəbirləri üzərində bina tikilməsidir. Hal-hazırda da Hicazdan başqa, dünyanın hər bir yerində və müxtəlif islami ölkələrdə ilahi peyğəmbərlərin, böyük islam şəxsiyyətlərinin qəbirləri üzərində tikilən binalar gözə dəyir ki, bunlar da çoxlu məsələləri xatirələrdə canlandırır. Misirdən Hindistana, Əlcəzairdən İndoneziyaya qədər bütün ölkələrdə islamın əvvəllərindən yadigar qalan abidə və əsərlərə ehtiram qoyulur, din böyüklərinin qəbirlərinə xüsusi əhəmiyyət verilir.
Lakin Hicazda bunlardan heç bir əsər-əlamət yoxdur. Nə üçün?! Səbəbi də islami məfhumlarla əlaqədar düzgün təhlilin olmamasıdır.