اگر زن در ميقات حائض باشد، و يقين كند كه نمى‌تواند عمره تمتّع را در وقت خود انجام دهد، بايد نيّت حجّ اِفراد كند، و براى حجّ اِفراد محرم شود، ولى اگر بعد از آن فهميد اشتباه كرده، در صورتى كه براى حجّة الاسلام محرم شده، احرام او باطل است، و بايد براى عمرهّ تمتّع مجدّدآ محرم شود، ولى بهتر است زن در چنين مواردى در موقع احرام، نيّت كند احرامى را كه بر او واجب است انجام دهد، تا مشكلى براى او پيش نيايد.
اگر بر اثر ندانستن مسأله، يا جهت ديگرى، بجاى نيّت عمره تمتّع، حجّ تمتّع را قصد كند، و در نظرش اين باشد كه همان عملى كه همه مردم انجام مى‌دهند او هم بجا آورد، ولى خيال كرده جزء اوّل از دو جزء اعمال حج، حجّ تمتّع نام دارد، بدين جهت نيّت حجّ تمتّع كرده، عمل او صحيح است و عمره تمتّع محسوب مى‌شود، و بهتر آن است كه نيّت را تجديد كند.
بايد در هنگام قصد قربت، قصد انجام مناسك عمره يا حج را داشته باشد، و بهتر است از همان اوّل تعيين كند كه قصد عمره دارد، يا حج، ومنظورش مثلا «حجّة الاسلام» است (يعنى حجّ واجب به خاطر استطاعت) يا «حجّ مستحب»، يا «حجّ نذرى» يا «نيابت»، ولى اگر از اوّل نيّت احرام كند به اين قصد كه نوع عمل را بعدآ تعيين نمايد، نيز مانعى ندارد. (ولى احتياط واجب آن است كه قصد نيابت را از اوّل تعيين كند).
اگر پس از گفتن لبّيك واجب در ميقات، شك كند كه نيّت حجّ تمتّع كرده، يا نيّت عمره تمتّع، بنا مى‌گذارد كه نيّت عمره تمتّع كرده، وعمره‌اش صحيح است. ولى احتياط مستحب آن است كه دوباره لبّيك بگويد.
نيّت احرام چنين است كه قصد مى‌كند کارهایی که بر محرم حرام است را، بر خود حرام بشمرد، و به دنبال آن به اعمال عمره يا حج بپردازد، و كافى است با در نظر گرفتن اين معنى، به زبان، يا در قلبش بگويد: «احرام مى‌بندم براى عمره تمتّع از حجّ واجب (يا مستحب) براى خودم (يا براى كسى كه از طرف او نيابت دارم) قربة الى الله» و منظورش از «احرام مى‌بندم» بناگذارى بر تحريم كارهاى مزبور بر خويش است، و در احرام حج مى‌گويد: «احرام مى‌بندم براى حجّ واجب قربة الى الله»و در عمره مفرده مى‌گويد: «احرام مى‌بندم براى عمره مفرده قربة الى‌الله».
دانستن امورى كه بر محرم حرام است به طور مشروح لازم نيست؛ بلكه كافى است به طور اجمال نيّت ترك همه را داشته باشد.
لازم نيست نيّت را بر زبان جارى كند، بلكه كافى است چنين قصدى در دل او باشد، ولى بهتر است علاوه بر قصد باطنى، بر زبان نيز جارى سازد.
عمره تمتّع حتمآ بايد در ماههاى حج (شوّال، ذى القعده و ذى الحجّه) واقع شود؛ و به طور اجمال از پنج عمل زير تشكيل مى‌شود : 1. احرام بستن از ميقات به قصد عمره تمتّع. 2. هفت بار طواف خانه كعبه. 3. دو ركعت نماز طواف نزد مقام ابراهيم. 4. سعى بين صفا و مروه (هفت بار). 5. تقصير، يعنى كوتاه كردن مقدارى از مو يا ناخن، ولى به گرفتن ناخن قناعت نشود. پس از انجام اعمال پنجگانه فوق، از احرام بيرون مى‌آيد، و تمام چيزهايى كه به خاطر احرام بر او حرام شده بود حلال مى‌شود.
منظور از ميقات جايى است كه بايد از آنجا براى حج يا عمره احرام بست، و بدون احرام نمى‌توان از آن گذشت.
واجبات «احرام» سه چيز است: «پوشيدن لباس احرام»، «نيّت» و «گفتن لبّيك» .
در احرام طهارت شرط نيست و لازم نيست محرم به هنگام احرام بستن، از حدث اصغر و اكبر پاك باشد، بنابراين بدون وضو، و در حال جنابت يا حيض، يا نفاس و استحاضه مى‌تواند محرم شود. (البتّه روشن است كه در صورت جنابت و حيض و نفاس بايد خارج از مسجد محرم شود)، و غسل احرام بر زن حائض و نفساء نيز مستحب است. و استحباب مؤكّد پاك بودن است (طهارت فقط در طواف و نماز طواف شرط است).
شخصى كه مى‌خواهد احرام ببندد واجب است قبلا لباسهايى را كه پوشيدنش بر محرم حرام است از تن بيرون آورد، سپس دو جامه احرام را بر تن كند. يكى را (كه ازار گويند) به صورت لنگ دور كمر ببندد، و ديگرى را مانند عبا بر دوش بيندازد (و آن را «رداء» گويند.
