دفاع هرمسلمانان در برابر هجوم دشمنان به كشورهاى اسلامى احتياجی به اذن حاكم شرع ندارد، ولى براى نظم و هماهنگى برنامههاى دفاعى بايد در صورت امكان فرمانده يا فرماندهان آگاه و مورد اعتمادى با نظر حاكم شرع تعيين شود.
هرگاه مسلمانان از اين بيم داشته باشند كه اجانب نقشه استيلا بر ممالك اسلامى را كشيده و بدون واسطه يا به واسطه عمّال خود از داخل يا خارج آن را عملى كنند بر همه مكلّفين واجب است به هر وسيلهاى كه امكان دارد در برابر آن بايستند و از ممالك اسلامى دفاع كنند.
اگر به واسطه توسعه نفوذ سياسى بيگانگان، خوف آن باشد كه آنها بر ممالك اسلامى تسلّط پيدا كنند، بر همه واجب است كه از نفوذ آنان جلوگيرى نموده، ايادى آنها را قطع كنند، همچنين در مورد برقرار ساختن روابط سياسى با دولتهاى غير اسلامى بايد طورى باشد كه موجب ضعف و ناتوانى مسلمين يا اسارت آنها در چنگال بيگانگان نگردد.
اگر به واسطه توسعه نفوذ اقتصادى و تجارى بيگانگان، خوف آن باشد كه آنها بر ممالك اسلامى تسلّط پيدا كنند، بر همه واجب است كه از نفوذ آنان جلوگيرى نموده، ايادى آنها را قطع كنند، همچنين برقرار ساختن روابط اقتصادی با دولتهاى غير اسلامى بايد طورى باشد كه موجب ضعف و ناتوانى مسلمين يا اسارت آنها در چنگال بيگانگان يا وابستگى اقتصادى و تجارى نگردد.
نبرد و مبارزه برای برقراری عدالت و اعتلای اسلام از طریق فعالیت های علمی، تبلیغی و نظامی.
دفاع بر همه مسلمانان در برابر هجوم دشمنان به كشورهاى اسلامى و مرزهاى آن واجب است و منحصر به كشورى نيست كه انسان در آن زندگى مىكند، بلكه همة مسلمين دنيا بايد در برابر هجوم اجانب به كشورهاى اسلامى يا مقدّسات مسلمانان مدافع يكديگر باشند.
آمريكا و اسرائيل از جمله كفّار حربى هستند.
البتّه رسانه هاى جمعى در جامعه اسلامى، وظیفه دارند اخبارى را که باعث پیشرفت و شکوفائى اسلام مى شود، یا جلوی ضرر و زیان هاى محتمل (از داخل، یا خارج) را مى گیرد، با نهایت دقّت و بى کم و کاست در اختیار آنان بگذارند. و هر خبرى تأثیر بیشترى در جهت فوق داشته باشد، اهمیّت بیشترى دارد، و اخبار بر اساس همین معیار درجه بندى مى شود.
معمولا براى تحلیل اخبار باید از قرائن و شواهد و سوابق موجود و مسائل مشابه استفاده کرد. اگر به نتیجه قطعى برسند، مى توانند به طور قطع قضاوت کنند. در غیر این صورت، باید روى عنوان احتمالى بودن تکیه شود، تا مطلبى برخلاف واقع نگفته باشند.
تسامح و مدارا معانى مختلفى دارد. اگر منظور سازش با مخالفان اسلام، و میدان دادن به دشمن براى ضربه زدن به دوست است، چنین چیزى جایز نیست; امّا اگر منظور همزیستى مسالمت آمیز، با گروه هاى سالم، یا پیروان مذاهب دیگر باشد، به گونه اى که ضررى به حال مسلمین و آیین اسلام نداشته باشد، جایز است.
انتقاد اگر با پیشنهاد توأم باشد، به یقین بهتر است; ولى اگر انتقاد کننده نتواند پیشنهادى مطرح کند، باز هم از باب امر به معروف و نهى از منکر باید وظیفه خود را انجام دهد.
حدّ افشاى آن تا آنجاست که تولید ضرر و زیانى براى جامعه نکند.
