جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

درصورتی‌که دخول نشده است حق حبس ساقط نمی‌شود.

اگر زن در بیرون رفتن یا کارکردن بیرون از خانه (درصورتی‌که مزاحم حقوق شوهر باشد و به عدم تمکین منجر شود) و نزدیکی کردن (در مواقعی که عذر شرعی ندارد)، اطاعت شوهر نكند گناهكار است و حقّ غذا و لباس و منزل و همخوابى او از بين می‌رود ولى مهر او از بين نمی‌رود.

در دوران عقد بستگى قول منكر تمكين خاص مقدّم است.

در فرض سؤال قول مدّعی عقد موقّت مقدّم است و شخصی که مدّعی عقد دائم است باید شاهد و دلیل برای عقد دائم بیاورد و قسم برای ادّعای او کافی نیست و شخصی که ادّعای عقد موقّت دارد می‌تواند قسم یاد نماید و حرف خود را ثابت نماید. ما در مسئله اختلاف در عقد دائم و موقّت، به سراغ الفاظ نمی‌رویم، معتقدیم تفاوت این دو عقد از قبیل اقل و اکثر است، قدر متیقّن که اقل است را می‌گیریم و اکثر را رها می‌کنیم و مسئله انقلاب عقد موقّت به دائم را در فرض ترک ذکر مدّت قبول نداریم، قانون «العقود تابعة للقصود» را همه‌جا حاکم می‌دانیم، هرچند احتیاط آن است که در پایان مدّت صیغه طلاق نیز جاری شود.

باید به وظایف دیگر خود عمل کند، تنها می‌تواند تمکین را منوط به گرفتن مهر کند، آن‌هم درصورتی‌که مهر حال بوده و قرائن دلیل بر تأخیر آن نبوده است.

در صورتی که به طور طبیعی واقعا نمرده بوده بدون عقد به همان شوهر باز می گردد ولی اگر معجزه باشد عقد مجدد لازم است.‌

قول عدم نزدیکى مقدّم است (البتّه با قَسم)، مگر این‌که مدّتى بدون مانع باهم خلوت داشته باشند که ظاهر حال مواقعه باشد.

در فرض سؤال قول مدّعى بقاى زوجیت، مقدّم است.

چنین کاری صحیح نیست ولی درصورتی‌که ارباب دم بجاى گرفتن دیه به این کار رضایت بدهند و دختر ولىّ دختر راضى به این امر باشند اشکالى ندارد.

عقد دائم به مصلحت صغیره نیست و عقد مزبور باطل است و اثری ندارد و محرمیت حاصل نشده است و برای ایجاد محرمیت با رعایت مصلحت صغیره ما اجازه عقد موقت می دهیم آن هم مشروط به بخشیدن باقی مانده مدت بعد از عقد، (که ضمنا این شرط مانع از تبدیل عقد به عقد دائم در عقدهای نسبتا طولانی مدت است).‌

در فرض مذکور زن حق دارد از تصرف شوهر در اموالی که متعلق به اوست ممانعت کند البته توصیه می شود به گونه ای رفتار کند که زندگی مشترک آنها با مشکل مواجه نشود.‌

اگر زن شوهر دار باشد و قبل از نزدیکی مرتد شود عقدشان باطل می شود ولی اگر بعد از نزدیکی مرتد شود از شوهرش جدا می شود و اگر تا قبل از پایان عده توبه نکند عقدشان باطل می شود زن مرتد کشته نمی شود هر چند مرتد فطری باشد بلکه زندانی می شود و در معیشت و آب و غذا و پوشاک بر او سخت گرفته می شود  تا توبه کند و اگر توبه کرد توبه اش پذیرفته می شود و از حبس خارج می شود‌