كسى كه شغلش رانندگى داخل شهر است اگر اتّفاقاً به سفر خارج از شهر برود و هشت فرسخ و بيشتر باشد نمازش شكسته است، امّا كسى كه هم رانندگى داخل شهر مى كند و هم راننده بيابانى است وقتى به خارج شهر مى رود نماز را بايد تمام بخواند.
مقدار مسافت را از راههاى مختلف مى توان دريافت نخست اينكه خودش اندازه گيرى كرده و يقين حاصل كند، دوم اينكه در ميان مردم معروف باشد، سوم اينكه شخص مورد اعتمادى خبر دهد.
اگر يقين داشت مسافت مورد نظر هشت فرسخ نيست و در اثناء راه فهميد كه هشت فرسخ بوده بايد نماز را شكسته بخواند و اگر تمام خوانده اعاده كند.
هرگاه يقين دارد سفر او هشت فرسخ است و نماز را شكسته بخواند، بعد بفهمد هشت فرسخ نبوده، نمازش باطل است و بايد آن را اعاده كند و چهار ركعت بخواند و اگر وقت گذشته قضا نمايد.
مسافر با «هشت شرط» بايد نمازهاى چهار ركعتى را دو ركعت به جا آورد: 1- سفر او كمتر از هشت فرسخ شرعى نباشد 2- از اوّل، قصد هشت فرسخ را داشته باشد 3-در بين راه از قصدش برنگردد 4- قبل از رسيدن به هشت فرسخ از وطن خود عبور نكند و نخواهد ده روز يا بيشتر در اثناء راه توقف كند. 5- سفر او براى كار حرامى نباشد 6-از صحرانشينهاى خانه بدوش نباشد 7-شغل و كار او مسافرت نباشد 8- به حدّ ترخّص برسد
اگر شك دارد سفر او هشت فرسخ است يا نه، نبايد نماز را شكسته بخواند، ولى در صورت شك بايد از كسانى كه به آن راه آشنا هستند تحقيق كند، مگر اينكه مشقّت زيادى داشته باشد.
کارخانه ها و مغازه¬های بین راه جزء شهر نیستند و آخرین خانه های شهر، حدّ نهایت محسوب میشود.
شکستن نماز در صورت ضرورت مانعی ندارد.
هرگاه مشغول نماز باشد و طلبكارى طلب خود را مطالبه كند، چنانچه بتواند در بين نماز طلب او را بدهد و صورت نماز به هم نخورد بهتر است در همان حال بپردازد، ولى اگر بدون شكستن نماز ممكن نيست صبر كند تا نماز تمام شود و اين مقدار تأخير منافات با فوريت اداى دين ندارد مگر اينكه ضرورت خاصى داشته باشد، مثل اينكه همراهان وهمسفران طلبكار مىروند واو به زحمت مىافتد. بنابراین شکستن نماز براى پرداخت بدهى مردم، در صورتى که بعد از نماز دسترسى به او پیدا نمى کند، واجب است.
شكستن نماز واجب عمداً بنابر احتياط جايز نيست، ولى براى جلوگيرى كردن از ضرر قابل توجّه مالى يا بدنى مانعى ندارد، مثلًا اگر جان نمازگزار يا كسى كه حفظ جان او واجب است به خطر بيفتد و بدون شكستن نماز رفع خطر ممكن نباشد بايد نماز را شكست، همچنين براى حفظ مالى كه نگهدارى آن لازم است، امّا براى مالى كه اهمّيّت چندانى ندارد، مكروه است.
چرخاندن سر هنگام سلام دلیلی ندارد و تنها در موردی که مأموم باشد و در دو طرف او مأمومین دیگری باشند می تواند با گوشه چشم هنگام دو سلام آخر به طرف راست و چپ اشاره نماید.
در فرض سؤال اشکالی ندارد.
