جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

عقد مذكور صحيح است، ولى اين شرط خالى از اشكال نيست.

باید مجددا اجازه بگیرید.‌

این عقد صوری باطل است و باید مجددا خوانده شود.‌

مانعی ندارد ولی اگر حاکم شرع او را محجور از تصرف در اموال کرده باشد چیزی از اموال را نمی‌تواند مهریه قرار دهد همچنین به‌عنوان نفقه.

در صورتی که عقد با اجازه پدر بوده صحیح است .‌

ازدواج و طلاق توسط ولی، در صورتی که ولی شخص سفیه به مصلحت او بداند مانعی ندارد.‌

ولىّ يا وكيل در اجراى صيغه عقد بايد زن و شوهر را معيّن كند، بنابراين اگر كسى چند دختر دارد نمی‌تواند به مردى بگويد: «زَوَّجْتُكَ احْدى‏ بَناتي» (يكى از دخترانم را به همسرى تو درآوردم).

اگر عقد زنى را براى مردى بدون اجازه آن‌ها بخوانند و بعداً آن‌ها راضى شوند و اجازه دهند عقد صحيح است.

به یقین عقد مزبور باطل بوده و اگر زن با خبر نبوده باید مهر المثل او را بپردازد و در این صورت فرزند نسبت به زن حلالزاده است و نسبت به مرد احکام فرزند نامشروع را دارد.‌

اگر واقعاً رضايت قلبى نبوده عقد باطل است؛ ولى به‌حسب ظاهر بعد از اجراى صيغه آن‌ها زن و شوهرند مگر این‌که يكى از آن دو بتوانند ثابت كند كه رضايت قلبى نداشته است.

كسى‏ كه صيغه را می‌خواند باید قصد انشاء داشته‏ باشد يعنى قصدشان اين باشد كه با گفتن اين الفاظ همسرى در ميان آن دو برقرار گردد، زن خود را همسر مرد قرار دهد و مرد اين معنى را قبول كند، وكيل نيز بايد چنين قصدى را داشته باشد.

باید برای ازدواج مرد و زن رضایت داشته و از روی اختیار ازدواج نمایند و اگر بدون آن باشد عقد باطل است، ولی اگر يكى از آن دو ظاهراً با كراهت اجازه می‌دهد، امّا می‌دانیم قلباً راضى است عقد صحيح است.