جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در این زمینه روايتي هست و عمل به آن صحيح است.

احتياط واجب آن است كه پوشيدن دو جامه احرام قبل از نيّت و گفتن لبّيك باشد، و اگر بعد از لبّيك بپوشد، احتياط آن است كه لبّيك را دوباره بگويد.‌

واجب است هنگام احرام «لبّيكهاى چهارگانه» را همانند تكبيرة الاحرام نماز، به عربی صحيح ادا كند، و احتياط واجب آن است كه بصورت زير باشد :‌ «لَبَّيْکَ اللّهُمَّ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ لا شَريکَ لَکَ لَبَّيْکَ، اِنَّ الْحَمْدَ وَ النِّعْمَةَ لَکَ وَالْمُلْکَ، لا شَريکَ لَکَ؛ خداوندا! اجابت (و اطاعت) مى‌كنم دعوت تو را، و دگر بار هم اجابت مى‌كنم تو را، همتايى براى تو نيست، اجابت مى‌كنم تو را، ستايش تنها تو را سزاوار است، و نعمت و ملك از آن توست، هيچ همتايى ندارى!».‌

احتياط واجب آن است از افزودن لبّيك پنجم و عبارات ديگر خوددارى شود؛ مگر آنچه در مستحبّات لبیک بیان شده است. و چنانچه لبیک آخر را عمدا بگويد ضررى به احرام و تلبیه نمى‌زند. هر چند کار خلاف احتیاط کرده است.‌

واجب است هنگام احرام «لبیک های چهارگانه» را به عربی صحیح بگویند.‌

در صورتى كه زائر نتواند اين عبارات را به عربى صحيح ادا كند، بايد آن را ياد بگيرد، و اگر نتواند، يا وقت نباشد، كافى است ديگرى شمرده شمرده براى او بخواند و او تكرار نمايد، و چنانچه قادر بر تلفّظ صحيح نباشد، احتياط آن است آنچه را مى‌تواند بخواند، و ترجمه آن را نيز بگويد.‌

شخص گنگ بجاى گفتن «لبّيك» با دست خود اشاره مى‌كند، و زبان خود را طبق معمول حركت مى‌دهد، و بهتر است علاوه بر اين، كسى به نيابت از او نيز لبّيك بگويد، ولى واجب نيست.‌

هرگاه كسى در ميقات بيهوش باشد، از طرف او مى‌توان نيّت كرد و لبّيك گفت.‌

در احرام فقط يك بار لبّيك گفتن (به صورتى كه گفته شد) واجب است، و بعد از آن، مستحبّ است آن را در حالات مختلف به مقدار امكان تكرار كند؛ يعنى در موقع سوار شدن بر مركب و پياده شدن، وگذشتن از پستيها و بلنديها، و پس از خواب، و بعد از نمازها تكرار مى‌نمايد.‌

بهتر است مردان صداى خود را به لبّيك بلند كنند.‌

در احرام عمره تمتّع واجب است مُحرم هنگامى كه خانه‌هاى مكّه را مشاهده كرد «لبّيك» را قطع كند، و در احرام حج به هنگام ظهر روز عرفه، و در عمره مفرده واجب است هنگام مشاهده كعبه اگر از مكّه براى احرام به خارج رفته است، و هنگام داخل شدن به منطقه حرم اگر از خارج مكّه به سوى آن مى‌آيد، لبّيك را قطع كند.‌

هرگاه محرم «لبّيك» واجب را، چه عمدآ و چه بر اثر عذر، نگفته باشد، محرّمات احرام بر او حرام نمى‌شود، و اگر چيزى از محرّمات احرام كه كفّاره دارد انجام دهد، كفّاره بر او واجب نمى‌شود. همچنين اگر «لبّيك» اوّل را با ريا باطل كند.‌