جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

آب كر بنابر احتياط واجب مقدار آبى است كه اگر در ظرفى كه طول و عرض و عمق آن هركدام سه وجب و نيم ‏است بريزند، آن ظرف را پركند، يا وزن آن 384 كيلوگرم (384 ليتر) باشد و معيار در وجب، وجبهاى متوسّط است.

آبى كه به اندازه كر يا بيشتر بوده، چنانچه شك كنيم از كر افتاده حكم آب كر را دارد و بعكس، اگر آبى كمتر از كر بوده و شك داريم كر شده، حكم آب كمتر از كر را دارد.

اگر عين نجس مانند بول و خون در آب كر بريزد نجس نمى‏شود، مگر اين‏كه رنگ، يا بو يا مزه آن تغيير كند.

هرگاه رنگ و بو و طعم آب كر به واسطه غير نجاست تغيير كند، نجس نمى‏شود ولى خوب است از هرگونه آب آلوده اجتناب گردد.

هرگاه عين نجس (مانند خون) به آبى كه بيشتر از كر است برسد و قسمتى از آن را تغيير دهد چنانچه باقيمانده به اندازه كر يا بيشتر است، فقط آن قسمت كه تغيير كرده نجس مى‏شود و الّا تمام آن نجس خواهد شد.

هرگاه چيز نجس را زير شيرى كه متّصل به كر است بگيرند، آبى كه از آن مى‏ريزد پاك است، مگر اين‏كه بو يا رنگ يا طعم نجاست به خود گيرد.

آنچه جدا می شود حکم آب قلیل را دارد.

آرى نجس است، مگر این که متّصل به آب لوله کشى باشد.

آنچه متّصل بیاید هر چند آب در پمپ و امثال آن قطع و وصل می شود در حکم آب جاری است. چون در روایت عبارت «إن له مادّة» آمده است یعنی پیوسته جریان دارد و تا هر وقت شیر باز است آب می آید. مانند آب چاهی که چند دلو بیشتر آب ندارد ولی آب آن تمام نمی شود و هر چه بردارند جایگزین می شود ولو آرام و به مرور.

در هنگامى‏كه مى‏جوشد حكم آب جارى دارد.

چنانچه متّصل به منبع است حكم آب جارى را دارد، به شرط اين كه آب منبع به تنهايى يا به اضافه لوله ‏ها كمتر از كر نباشد.

حكم آب جارى را دارد، به شرط اين كه متّصل به آب لوله كشى باشد.