تا زمانى که طبق عرف عروسى نکرده، حقّ امتناع دارد.
در صورتی که ضرورت مهمی وجود دارد کنار همسر بماند.
در فرض سؤال باید از طریق شهادت شهود، این مطلب را ثابت کنند و شهادت پدر براى دختر، چنانچه ظاهر الصّلاح باشد، مانعى ندارد و چنانچه همسایگان نیز تأیید کنند که آنها سالها ظاهراً به صورت زن و شوهر زندگى کرده اند، آن هم مى تواند از قرائنى باشد که به علم قاضى کمک مى کند.
در صورتی که به هر دلیل راضی شده اید و دخول حاصل شده، عقد سابق صحیح بوده و اگر بخشش مهریه مشروط بوده ، در صورتی صحیح است که به شرط عمل شود.
در فرض سؤال زوجیّت باقی است و احکام زوجیّت ادامه دارد و بدون طلاق نمی تواند جدا شد،در آن مدت مرگ واقعی حاصل نشده است.
در صورت ثابت بودن زوجیت ممانعت از ملاقات دلیل روشنی ندارد.
در فرض سؤال اشکالی ندارد.
منظور از عدالت آن است که بر طبق شئون آنها هرکدام متناسب حالش رفتار کند و عدالت همیشه به معناى مساوات نیست و در مورد حقّ القسم آن است که براى هرکدام یکى از چهار شب را قرار دهد.
اولا زن حق دارد قبل از تمکین، مطالبه مهر کند، حتّى اگر شوهر قدرت پرداخت مهریه را نداشته باشد. ثانیا اگر شوهر مهر ندارد باید نفقه را بدهد. ثالثاً : اگر این امر مدّتها ادامه یابد و باعث ضرر و زیان زوجه یا عسر و حرج شدید او شود حاکم شرع مرد را وادار به طلاق مى کند و اگر طلاق نداد حاکم شرع طلاق مى دهد و نصف مهر برذمّه زوج مى ماند تا وقتى که قدرت پرداخت پیدا کند.
1- آرى در این صورت زوج ناشز است، و زوجه مى تواند به حاکم شرع شکایت کند، تا او را وادار به انجام وظیفه نماید، و در صورت لزوم تعزیر کند.2- در صورتى که زوج به هیچ وجه حاضر نباشد امساک به معروف یا تسریح به احسان کند، و زوجه در عسر و حرج قرار گیرد، حاکم شرع مى تواند او را طلاق دهد.
زنى كه عقد دائم شده بنابر احتياط واجب نبايد بدون اجازه شوهر از خانه بيرون رود يا كارى در خارج خانه انتخاب كند (خواه اجازه لفظى باشد و يا از قرائن معلوم شود كه او راضى است) و جایز نیست بدون عذر شرعى از نزديكى كردن او جلوگيرى نماید. بر شوهر نيز واجب است كه غذا و لباس و منزل و لوازم ديگر را مطابق معمول (متعارف ) براى او تهيّه كند (حتّى هزينه طبيب و دارو و مانند آن) و اگر تهيّه نكند بنابر احتياط بدهكار او خواهد بود، خواه توانايى داشته باشد يا نه.
