صلح يا صلاح...؟
فهرست موضوعات
جستجو 

اين بخش رابا مقاله يكى از نويسندگان كه در يكى از مجلات تهران (1)زير عنوان «صلح ياصلاح...؟» چاپ شده بود، به پايان مى رسانيم:
صلح حسن (ع) يا به عبارتى متاركه و آتش بس وى با معاويه را شايد بتوان يكى از دشوارترين مراحل سير امامت در دنياى اسلام ناميد. اين انقلابى ترين نرمش تاريخ، و تحمل رنج طاقت فرساى آن، كه هيچ كس جز پسر على (ع) آن هم توسط درك عاليترين درجات ايمان قادر به انجامش نبوده و نخواهد بود، همواره بحث انگيز و سوال آفرين بوده است، و متاسفانه غرض و رزان به قلم غرض، و جاهلان به ديده جهل، اين شگرد ايمانى را در پرده تحريف و ابهام پيچيده اند.
امامان همگى، مظهر تقوى و روش هستند، تقوى در همگى شان مشترك، و روش در تمامى شان متفاوت است.
روش على (ع) در دو مرحله: سكوت و خروش: راهگشاى امت مى گردد. شيوه حسن (ع) در مرحله اول روش پدر، و راه حسين (ع) در مرحله دوم آن شكل مى گيرد. على (ع) بى سكوت، خروش و شهادتى هشدار دهنده و حياتبخش نمى داشت، فرياد و جانفشانى حسين (ع) نيز بدون صلح برادر، اين چنين در تاريخ به ثبت نمىرسيد.
آنان كه حسن (ع) را بع عافيت انديشى متهم كرده اند، و آنان هم كه تحت تاثير شور و احساس، آرزو كرده اند كه «اى كاش او نيز شهادت را بر مى گزيد و از ساباط (نام مكان صلح، نام روز صلح، همان صلح انقلابى و تاريخ ساز حسن (ع)، و به عبارتى ديگر روز عاشوراى حسن (ع) عاشوراى ديگر، و از كوفه، كربالاى ديگر مى ساخت، هر دو در اشتباهند.

(1). مجله زن روز در عهد طاغوت، بدون ذكر نام نويسنده مقاله.
12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma
آبی
سبز تیره
سبز روشن
قهوه ای