(مقدّمه:) تأكيد شده است كه مردان و زنان انگشتر را در دست راست كنند. هر چند در
برخى روايات، انگشتر در دست چپ كردن هم تجويز شده است. و اگر نقش نگين يا خود نگين،
شريف و باعظمت باشد بايد به هنگام تطهير كردن در حاجتگاه، آن را بيرون آورد. (به
رواياتى در اين زمينه توجّه فرماييد:)
استحباب انگشتر در دست راست كردن
1. در روايتى معتبر آمده است كه حضرت على عليه السلام فرمود: «حضرت رسول اكرم صلی
الله علیه و آله انگشتر را در
دست راست مىكرد».[
1]
2. از امام باقر عليه السلام روايت شده است كه فرمود: حضرت رسول صلی الله
علیه و آله انگشتر را در دست راست
مىكرد.[
2]
3. در حديث است كه سلمان فارسى ـ كه رضوان خدا بر او باد ـ مىگويد : «حضرت رسول
صلی الله عليه و آله به على عليه السلام فرمود: اى على، انگشتر را در دست راست كن تا از مقرّبان باشى. حضرت على
عليه السلام عرض كرد: اى رسول خدا، مقرّبان كيانند؟ فرمود: جبرئيل و ميكائيل. على
عليه السلام پرسيد: چه
انگشترى در دست كنم؟ فرمود :
عقيق سرخ، زيرا عقيق سرخ بر يگانگى خدا و پيامبرى من و امامت و وصايت تو و امامت يازده
فرزند از تو و استحقاق دوستان تو به بهشت و اختصاص جنّت الفردوس به شيعيان تو اقرار
كرده است».[
3]
4. از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «انگشتر در دست راست كردن از سنّت
پيامبران است».[
4]
5. در روايتى معتبر آمده است كه از امام هفتم عليه السلام پرسيدند: چرا حضرت على
عليه السلام انگشتر را
در دست راست مىكرد؟ فرمود: «زيرا آن حضرت در روز قيامت پيشواى اصحاب يمين است كه
نامههايشان را به دست راستشان مىدهند. افزون بر اين، رسول خدا صلی الله عليه و آله چنين مىكرد.
افزون بر آنكه اين كار نشانهاى براى شيعيان است كه بدين سبب و به پنج عمل زير بر
ديگران امتياز دارند: مراقبت كردن بر وقت نمازهاى پنجگانه، پرداختن زكات اموال
(و وجوهات شرعيّه)، تقسيم كردن اموال و امكانات خود با برادران مؤمن، امر به معروف
و نيكىها كردن، نهى از منكر و زشتىها كردن».[
5]
6. از حضرت على عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «جبرئيل به حضرت رسول اكرم صلی
الله عليه و آله گفت: هر كه
انگشتر در دست راست كند و هدفش از اين كار، پيروى از تو و سنّت تو باشد، چنانچه او را
در قيامت سرگردان ببينم دستش را گرفته و به تو و امير مؤمنان مىرسانم».[
6]
انگشتر در كدام دست كنيم
در حديثى معتبر آمده كه حضرت رضا عليه السلام فرمود: «اگر بخواهى انگشتر را در دست راست كن
و اگر دوست دارى در دست چپ، تفاوتى ندارد».[
7]
ولى از برخى روايات استفاده مىشود كه هر كس انگشترى در دست چپ كند كه نام خداوند
بر آن نقش بسته، براى تطهير كردن در حاجتگاه آن را به دست ديگر كند».[
8]
انگشتر در كدام انگشت نكنيم
1. از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «از رسول خدا صلی الله عليه و
آله نقل شده است كه آن حضرت
از اينكه انگشتر را در انگشت شهادت يا انگشت ميانى كنند نهى فرمود».[
9]
2. در حديثى ديگر فرمود: «انگشتر را به بند پايين انگشت برسانيد».[
10]
3. شيخ صدوق از ابو سعيد آدمى روايت كرده است: انگشتر به سر انگشتان كردن از كارهاى
قوم لوط است.[
11]
دعاى انگشتر در دست كردن
در كتاب فقه الرّضا آمده است كه هنگام انگشتر در دست كردن اين دعا را بخوانيد:
اَللّهُمَّ سُمْني بِسيماءِ الاْيمانِ وَاخْتِمْ لي بِخَيْرٍ وَاجْعَلْ عاقِبَتي
اِلى خَيْرٍ، اِنَّکَ
اَنْتَ الْعَزيزُ الاَْكْرَمُ.[
12]
سيّد بن طاووس سفارش كرده است كه به هنگام انگشتر در دست كردن اين دعا را بخوانيد:
اَللّهُمَّ سَوِّمْني بِسيماءِ الاِْيْمانِ وَتَوِّجْني بِتاجِ الْكَرامَةِ
وَقَلِّدْني حَبْلَ الاِْسْلامِ وَلا تَخْلَعْ رِبْقَةَ الاْيمانِ مِنْ
عُنُقي.[
13]
[1] . عيون اخبار الرّضا، ج 2، ص 63، ح 268؛ علل الشرايع، ج 1، ص 158، باب 127، ح 2.
[2] . مستدرک الوسائل، ج 3، ص 285، ح 1؛ وسائل الشيعه، ج 3، ص 397، ح 4 و6.
[3] . علل الشرايع، ج 1، ص 158، باب 127، ح 3؛ بحارالأنوار، ج 27، ص 280، ح 1.
[4] . دعائم الاسلام، ج 2، ص 164، ح 591؛ مستدرک الوسائل، ج 3، ص 289، باب 30، ح 7، به نقل از پيامبراكرم 9. البتّه از برخى روايات هم استفاده مىشود كه انگشتر به دست چپ كردن اشكال ندارد.
[5] . علل الشرايع، ج 1، ص 158، باب 127، ح 3؛ وسائل الشيعه، ج 3، ص 396، باب 49، ح 3.
[6] . مناقب ابن شهر آشوب، ج3، ص 303.
[7] . السرائر، ج 3، ص 574؛ وسائل الشيعه، ج 3، ص 395، باب 48، ح 6.
[8] . خصال، ج 2، ص 401؛ بحارالأنوار، ج 10، ص 91.
[9] . مكارم الأخلاق، ص 93؛ وسائل الشيعه، ج 3، ص 408، باب 59، ح 1 و2.
[10] . خصال، ج 1، ص 237، ح 120؛ بحارالأنوار، ج 1، ص 212، ذيل روايت شماره 7.
[11] . خصال، ج 1، ص 237، ادامه حديث 120؛ بحارالأنوار، ج 1، ص 212، ذيل روايت 7.
[12] . ترجمه: «پروردگارا، بر من نشان ايمان بگذار وبرايم به نيكى پايان ده وعاقبتم را ختم به خير كن، زيرا توعزيز وكريم هستى». فقه الرّضا، ص 395؛ مستدرک الوسائل، ج 3، ص 324، ح 25.
[13] . ترجمه: «بار خدايا، بر من نشان ايمان بگذار وتاج كرامت بر سرم نِه وريسمان اسلام بر گردنم افكن وبندايمان را از گردنم برمدار». الامان من اخطار الاسفار والازمان، ص 35؛ مكارم الأخلاق، ص 93.