عدّه اى معتقدند منظور از ولایت، محبّت و دوستى و عشق به اهل بیت(علیهم السلام) و توسّل به آن بزرگواران است; در حالى که منظور از ولایت در اینجا تشکیل حکومت است. یعنى یک مسلمان علاوه بر نماز و زکات و حج و روزه، باید حکومت اسلامى را پذیرا باشد. حکومت پیامبر(صلى الله علیه وآله) و ائمه(علیهم السلام)و جانشینان آن را بپذیرد. شاهد این تفسیر در خود روایت وجود دارد، آنجا که از امام(علیه السلام) سؤال مى شود: چرا ولایت از همه آنها مهم تر است؟ امام(علیه السلام) مى فرماید: به خاطر آن که ولایت ضامن اجراى بقیّه است. اگر حکومت اسلامى تشکیل نشود امکان اقامه نماز و خمس و زکات و صوم و حج در سطح گسترده، و تحقّق فلسفه هاى آن نخواهد بود. بنابراین، ولایت تنها عشق و علاقه و محبّت و توسّل نیست، بلکه به معناى پذیرش برنامه هاى حکومت اسلامى از سوى امامان معصوم یا پیامبران الهى(علیهم السلام)است. و لذا در طول تاریخ هر یک از پیامبران قدرت پیدا کردند تشکیل حکومت دادند. حضرت داوود، سلیمان، موسى(علیهم السلام)و رسول مکرم اسلام(صلى الله علیه وآله)از جمله آن بزرگوارانند. و اگر پیامبرانى چون حضرت ابراهیم و عیسى(علیهما السلام)دست به این کار بزرگ نزدند، فرصت یا امکانات کافى در اختیار نداشتند.