خطبه 192(1)
فهرست موضوعات
جستجو 

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ

 

تُسَمّى الْقاصِعَةُ

وَ هِیَ تَتَضَمَّنُ ذَمُ إبلیسَ لَعَنَهُ اللهُ، عَلَى اسْتِکْبارِهِ وَ تَرْکِه السُّجُودَ لاِدَمَ(علیه السلام)، وَ أنَّه أوّلُ مَنْ أَظْهَرَ الْعَصَبیَّةَ وَ تَبِعَ الْحَمِیَّةَ، وَ تَحْذیرُ النَاسِ مِنْ سُلُوکِ طَریقَتِهِ.

از خطبه هاى امام(علیه السلام) که خطبه قاصعه نامیده شده است.

این خطبه متضمن نکوهش ابلیس (لعنة اللّه علیه) مى باشد به جهت تکبر ورزیدن و ترک سجده براى آدم(علیه السلام) و این که او نخستین کسى است که تعصب و تکبر را ظاهر ساخت و نیز امام(علیه السلام) در این خطبه مردم را از پیمودن راه و رسم ابلیس (و تعصب و تکبّر) بر حذر مى دارد.

 

 


1. سند خطبه:

نویسنده کتاب مصادر نهج البلاغه پس از بیان این نکته که خطبه قاصعه طولانى ترین خطبه امیرالمؤمنین(علیه السلام) است که مسائل مهمى را در مواعظ بازگو مى کند، مى افزاید (گروهى قبل از سیّد رضى این خطبه را در کتابهاى خود آورده اند از جمله) نسخه اى از این خطبه نزد سیّد بن طاوس بوده که در کتاب یقین آن را آورده است و مى گوید این نسخه را با اخبارى در فضایل اهل بیت(علیهم السلام) در مجموعه اى دیدم که بزرگان پیشین آن را نقل کرده اند و تاریخ کتاب آن سنه 280 هجرى بوده است. مرحوم کلینى نیز در جلد چهارم کتاب کافى فصلى از این خطبه را آورده. همان گونه که مرحوم صدوق در جلد اوّل کتاب من لا یحضر بخشى از آن را آورده است. همچنین زمخشرى بعد از سید رضى در جلد اوّل ربیع الابرار بعضى از فصول این خطبه را ذکر کرده همان گونه که ماوردى در اعلام النبوة معجزه اى را که امیر مؤمنان على(علیه السلام)از پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) در این خطبه در مورد حرکت درخت نقل فرموده آورده است. (مصادر نهج البلاغه، جلد 3، صفحه 56).

 

 

12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma
آبی
سبز تیره
سبز روشن
قهوه ای