خطبه 222
فهرست موضوعات
جستجو 
قالَهُ عِنْدَ تِلاوَتِهِ: (یُسَبِّحُ لَهُ فِیهَا بِالْغُدُوِّ وَالاْصَالِ(1) * رِجَالٌ لاَّ تُلْهِیهِمْ تِجَارَةٌ وَلاَ بَیْعٌ عَنْ ذِکْرِ اللهِ)(2)

از سخنان امام(علیه السلام) است که به هنگام تلاوت آیات بالا بیان فرموده (آیاتى که ترجمه اش چنین است:) «صبح و شام در آنها (در آن خانه هایى که از نور خدا روشن است) مردانى تسبیح مى گویند که نه تجارت و نه معامله اى آنها را از یاد خدا غافل مى کند».(3)
1. «آصال» جمع «اُصُل» بر وزن «رسل» و آن هم جمع اصیل از ریشه اصل به معناى عصر یا آخر روز است چرا که اصل و پایه شب محسوب مى شود.
2. نور،آیه 36-37 .
3. سند خطبه:
در کتاب مصادر نهج البلاغه مدرک دیگرى که براى بخشى از این خطبه ذکر کرده، غررالحکم آمدى است که در حرف الف، بخش نخستین این خطبه را آورده و با نهج البلاغه تفاوتهایى دارد. این تفاوتها به خوبى نشان مى دهد که خطبه را از منبع دیگرى اخذ نموده است. (مصادر نهج البلاغه، ج 3، ص 151)
12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma
آبی
سبز تیره
سبز روشن
قهوه ای