انسانى که زمام خود را به دست اعضا و جوارحش بسپارد، به اسارت آنها در مى آید.
على(علیه السلام) مى فرماید: «عَبْدُ الشَّهْوَةِ أسیرٌ لا یَنْفَکُّ أسْرُهُ; بنده شهوت، اسیرى است که هرگز از اسارت بیرون نیاید».(1)