در روایات ما نشانه هاى فراوانى براى مؤمن ذکر شد که چند نمونه از آن را نام مى بریم:
امام على(علیه السلام) مى فرمایند: «علاماتُ المُؤمنِ أربعةٌ: أکْلُهُ کَأکْلِ الْمَرْضى وَنَوْمُهُ کَنَوْمِ الْغَرْقى وَبُکاؤُهُ کَبُکاءِ الثَّکْلى وَقُعُودُهُ کَقُعُودِ الواثِبِ; نشانه هاى مؤمن چهار چیز است: خوراکش مانند خوراک بیماران، و خوابش مانند خواب غرق شدگان، و گریه اش مانند گریه زن فرزند مرده، و نشستنش مانند نشستن کسى است که از جا مى پرد».(1)
امام سجاد(علیه السلام) فرموده است: «عَلاماتُ المُؤمنِ خَمْسٌ: اَلْوَرَعُ فِى الْخَلْوَةِ، وَالصَّدَقَةُ فِى الْقِلَّةِ، وَالصَّبرُ عِنْدَ المُصِیبةِ، وَالْحِلْمُ عِنْدَ الْغَضَبِ، والصِّدْقُ عِنْدَ الْخَوْفِ; مؤمن پنج نشانه دارد: پاکدامنى در خلوت و تنهایى، صدقه دادن در تنگدستى، شکیبایى در برابر مصیبت، بردبارى در هنگام خشم و راستگویى با وجود بیم و ترس».(2)