گر چه مفسران در این باره بسیار صحبت کرده اند، ولى با توجه به آیات گذشته ظاهر این است که منظور از آن، همان چهار ماه مهلت است که براى مشرکان مقرّر گردیده، که آغاز آن روز دهم ذى الحجه سال نهم هجرى و پایان آن روز دهم ماه ربیع الثانى سال بعد بود، و این تفسیر را بسیارى از محققان پذیرفته اند، و مهم تر این که در روایات متعددى نیز به آن تصریح شده است.(1)
* * *