درباره اهمیت بناى مسجد، احادیث فراوانى از طرق اهل بیت(علیهم السلام) و اهل سنت رسیده است که اهمیت فوق العاده این کار را نشان مى دهد.
از پیامبر(صلى الله علیه وآله) نقل شده که چنین فرمود: مَنْ بَنى مَسْجِداً کَمَفْحَصِ قَطاة بَنَى اللّهُ لَهُ بَیْتاً فِى الْجَنَّةِ:
«کسى که مسجدى بنا کند هر چند به اندازه لانه مرغى بوده باشد، خداوند خانه اى در بهشت براى او بنا خواهد ساخت».(1)
و در حدیث دیگرى از پیامبر(صلى الله علیه وآله) نقل شده: مَنْ أَسْرَجَ فِى مَسْجِد سِراجًا لَمْ تَزَلِ الْمَلائِکَةُ وَ حَمَلَةُ الْعَرْشِ یَسْتَغْفِرُونَ لَهُ مادامَ فِى ذلِکَ الْمَسْجِدِ ضَوْئُهُ:
«کسى که چراغى در مسجدى برافروزد فرشتگان و حاملان عرش الهى مادام که نور آن چراغ در مسجد مى تابد براى او استغفار مى کنند».(2)
ولى امروز آنچه بیشتر اهمیت دارد، عمران و آبادى معنوى مساجد است، و به تعبیر دیگر: بیش از آنچه به ساختن مسجد اهمیت مى دهیم باید به ساختن افرادى که اهل مسجد و پاسداران مسجد و حافظان آنند اهمیت بدهیم.
مسجد باید کانونى باشد براى هر گونه حرکت و جنبشِ سازنده اسلامى در زمینه آگاهى و بیدارى مردم، و پاکسازى محیط، و آماده ساختن مسلمانان براى دفاع از میراث هاى اسلام!
مخصوصاً باید توجه داشت: مسجد، مرکزى براى جوانان با ایمان گردد، نه این که تنها مرکز بازنشستگان و از کار افتادگان شود.
مسجد باید کانونى براى فعال ترین قشرهاى اجتماع باشد، نه مرکز افراد بیکاره و بى حال و خواب آلوده ها!
* * *