پیمان مقدس
فهرست موضوعات
جستجو 


به دنبال اشاراتى که در آیات پیشین درباره وجود نشانه هاى روشن پیامبر اسلام، در کتب انبیاء قبل آمده بود، در این آیات اشاره به یک اصل کلى در این رابطه مى کند و آن این که: پیامبران پیشین (و به دنبال آنها پیروانشان) با خدا پیمان بسته بودند که در برابر پیامبرانى که بعد از آنها مى آیند سر تعظیم و تسلیم فرود آورند مى فرماید: «و (به خاطر بیاورید) هنگامى را که خداوند پیمان مؤکد از پیامبران (و پیروان آنها) گرفت که هر گاه کتاب و دانش به شما دادم سپس پیامبرى به سوى شما آمد که آنچه را با شما است تصدیق مى کند (و نشانه هاى او موافق چیزى است که با شما است) حتماً به او ایمان بیاورید و او را یارى کند» (وَ إِذْ أَخَذَ اللّهُ میثاقَ النَّبِیِّینَ لَما آتَیْتُکُمْ مِنْ کِتاب وَ حِکْمَة ثُمَّ جاءَکُمْ رَسُولٌ مُصَدِّقٌ لِما مَعَکُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَ لَتَنْصُرُنَّهُ).(1)
در حقیقت همان طور که پیامبران و امت هاى بعد موظف اند نسبت به پیامبران گذشته و آئین آنها احترام بگذارند، و اصول آنها را محترم بشمرند، پیامبران و امت هاى پیشین نیز نسبت به پیامبران بعد از خود چنین وظیفه اى داشته اند، در آیات قرآن کراراً اشاره به وحدت هدف پیغمبران خدا شده است و این آیه نمونه زنده اى از آن است.
فراموش نکنیم «میثاق» در اصل از ماده «وُثُوق» به معنى اطمینان و اعتماد گرفته شده، به همین دلیل، به پیمان هاى مؤکد که مایه اطمینان است «میثاق» گفته مى شود.
البته گرفتن پیمان از پیامبران، همراه با گرفتن پیمان از پیروان آنها است و موضوع پیمان این بوده که: اگر پیامبرى بیاید که دعوت او هماهنگ با دعوت آنان، و نشانه هاى او با آنچه در کتب آسمانى آنها آمده موافق باشد (و به این ترتیب حقانیت او ثابت گردد) نه تنها باید به او ایمان بیاورند بلکه موظف اند به یارى اش برخیزند.
سپس براى تأکید مى افزاید: خداوند به آنها فرموده: «آیا اقرار به این موضوع دارید؟ و پیمان مؤکد مرا بر آن گرفتید؟ گفتند: آرى اقرار داریم فرمود: بر این پیمان گواه باشید و من هم با شما گواهم» (قالَ أَ أَقْرَرْتُمْ وَ أَخَذْتُمْ عَلى ذلِکُمْ إِصْری قالُوا أَقْرَرْنا قالَ فَاشْهَدُوا وَ أَنَا مَعَکُمْ مِنَ الشّاهِدینَ).(2)

* * *

در آیه بعد، قرآن مجید پیمان شکنان را مورد مذمت و تهدید قرار مى دهد و مى گوید: «سپس هر کس (بعد از این همه پیمان هاى مؤکد و میثاق هاى محکم) سرپیچى کند و روى گرداند (و به پیامبرى همچون پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) که بشارت ظهورش همراه نشانه هاى او در کتب پیشین آمده، ایمان نیاورد) فاسق و خارج از اطاعت فرمان خداست» (فَمَنْ تَوَلّى بَعْدَ ذلِکَ فَأُولئِکَ هُمُ الْفاسِقُونَ).
و مى دانیم خداوند این گونه فاسقان لجوج و متعصب را هدایت نمى کند همان گونه که در آیه 80 سوره «توبه» آمده است: «وَ اللّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الْفاسِقینَ».(3)
و کسى که مشمول هدایت الهى نشد، سرنوشتش دوزخ و عذاب شدید الهى است.

* * *


1 ـ درباره ترکیب جمله «لَما آتَیْتُکُمْ...» بعضى «ما» را موصوله و مبتدا دانسته و «لام» را براى توطئه قسم و جمله «لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَ لَتَنْصُرُنَّهُ» را خبر دانسته اند.
و جمعى «ما» را «شرطیه زمانیه» دانسته اند و جزاى آن را «لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَ لَتَنْصُرُنَّهُ» ذکر کرده اند.
احتمال دوم با معنى آیه سازگارتر و با آنچه در غالب موارد دیده مى شود که قسم در جزاى شرط مى آید هماهنگ تر مى باشد (تفسیرى که در بالا ذکر شد نیز بر همین اساس است).
2 ـ «اِصر» در اصل به معنى گره زدن چیزى و یا نگهدارى آن با قهر و غلبه است و به امورى که انسان را از کارهاى مهم باز مى دارد «اِصر» گفته مى شود و به همین مناسبت، به پیمان مؤکد، این واژه اطلاق شده; زیرا شکستن آن انسان را از ثواب و خیرات، محروم و ممنوع مى سازد.
3 ـ مائده، آیه 108 ـ توبه، آیه 24 ـ صف، آیه 5.
12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma
آبی
سبز تیره
سبز روشن
قهوه ای