گواهى مسیح چه وقت خواهد بود؟
فهرست موضوعات
جستجو 


در اینجا این سؤال پیش مى آید که طبق آیه 117 سوره «مائده»، مسیح(علیه السلام)گواهى و شهادت خود را در روز قیامت منحصر به زمانى مى کند که در میان امت خویش مى زیسته است و اما نسبت به بعد از آن این گواهى را از خود سلب مى نماید، مى گوید:
وَ کُنْتُ عَلَیْهِمْ شَهِیْداً مّا دُمْتُ فِیْهِمْ فَلَمّا تَوَفَّیْتَنِى کُنْتَ أَنْتَ الرَّقِیْبَ عَلَیْهِمْ وَ أَنْتَ عَلى کُلِّ شَىْء شَهِیْدٌ:
«من تا هنگامى که در میان آنها بودم، شاهد و ناظر بر ایشان بودم ولى زمانى که مرا از میان آنها گرفتى تو مراقب آنها بودى و تو بر هر چیز شاهد و گواهى».
در حالى که در آیه مورد بحث مى خوانیم مسیح(علیه السلام) در روز قیامت نسبت به همه آنان، اعم از کسانى که در عصر او بودند یا نبودند گواهى مى دهد.
در پاسخ باید توجه داشت:
دقت در مضمون دو آیه نشان مى دهد: آیه مورد بحث درباره گواهى بر تبلیغ رسالت و نفى الوهیت از مسیح است ولى آیه 117 سوره «مائده» مربوط به گواهى بر عمل مى باشد.
توضیح این که: آیه مورد بحث مى گوید: عیسى(علیه السلام) بر ضد تمام کسانى که او را به الوهیت پذیرفتند، اعم از کسانى که در عهد او بودند یا بعداً به وجود آمدند گواهى مى دهد که من هرگز آنها را به چنین چیزى دعوت ننمودم، ولى آیه 117 سوره «مائده» مى گوید:
علاوه بر این که من تبلیغ رسالت به طرز صحیح و کافى کردم، تا زمانى که در میان آنها بودم عملاً از انحراف آنان جلوگیرى کردم، اما آنها بعد از من موضوع الوهیت مرا مطرح کردند و راه انحراف را پیمودند، من آن روز در میان آنها نبودم تا گواه اعمال آنها باشم و از آن جلوگیرى کنم.
 
* * *

12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma
آبی
سبز تیره
سبز روشن
قهوه ای