26فَلَمّا رَأَوْها قالُوا إِنّا لَضالُّونَ
27بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ
28قالَ أَوْسَطُهُمْ أَ لَمْ أَقُلْ لَکُمْ لَوْ لا تُسَبِّحُونَ
29قالُوا سُبْحانَ رَبِّنا إِنّا کُنّا ظالِمِینَ
30فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلى بَعْض یَتَلاوَمُونَ
31قالُوا یا وَیْلَنا إِنّا کُنّا طاغِینَ
32عَسى رَبُّنا أَنْ یُبْدِلَنا خَیْراً مِنْها إِنّا إِلى رَبِّنا راغِبُونَ
33کَذلِکَ الْعَذابُ وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَکْبَرُ لَوْ کانُوا یَعْلَمُونَ
ترجمه:
26 ـ هنگامى که آن را دیدند گفتند: «حقاً ما گمراهیم.
27 ـ بلکه ما محرومیم»!
28 ـ یکى از آنها که از همه عاقل تر بود گفت: «آیا به شما نگفتم چرا تسبیح خدا نمى گوئید»؟!
29 ـ گفتند: «منزّه است پروردگار ما، مسلّماً ما ظالم بودیم»!
30 ـ سپس رو به یکدیگر کرده به ملامت یکدیگر پرداختند.
31 ـ (و فریادشان بلند شد) گفتند: «واى بر ما که طغیانگر بودیم!
32 ـ امیدواریم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن را به جاى آن به ما بدهد، چرا که ما به او علاقه مندیم»!
33 ـ این گونه است عذاب (خداوند در دنیا)، و عذاب آخرت از آن هم بزرگ تر است اگر مى دانستند.