همان گونه که اشاره کردیم، مفسران معتقدند: این سوره درباره قبائلى نازل شد که بر یکدیگر تفاخر مى کردند، و با کثرت نفرات و جمعیت، یا اموال و ثروت خود، بر یکدیگر مباهات مى نمودند، تا آنجا که براى بالا بردن آمار نفرات قبیله، به گورستان مى رفتند و قبرهاى مردگان هر قبیله را مى شمردند!.
ولى، بعضى آن را ناظر به دو قبیله از قبائل «قریش» در «مکّه» مى دانند، و بعضى دو قبیله از قبائل انصار پیامبر(صلى الله علیه وآله) در «مدینه» و بعضى تفاخر «یهود» را بر دیگران، هر چند «مکّى» بودن آن صحیح تر به نظر مى رسد.
اما، مسلّم است که این شان نزول ها هر چه باشد، هرگز مفهوم آیه را محدود نمى کند.
* * *