گروه دیگرى که به عنوان اصحاب از آنها یاد شده «اصحاب القریه» هستند. «قریه» در لغت عرب به هر گونه «آبادى» گفته مى شود; خواه روستا باشد یا شهر، بزرگ باشد یا کوچک، قرآن مجید حتّى به پایتخت مصر که على القاعده شهر بزرگى بوده قریه گفته است، آن جا که فرمود:
«(وَاسْئَلْ الْقَرْیَةَ الَّتِى کُنَّا فِیهَا وَالْعِیرَ الَّتِى أَقْبَلْنَا فِیهَا وَإِنَّا لَصَادِقُونَ); (فرزندان یعقوب به پدر گفتند: و اگر اطمینان ندارى،) از آن شهرى که در آن بودیم سؤال کن، و نیز از آن قافله اى که با آن آمدیم (بپرس); و ما (در گفتار خود) صادق هستیم».(1)
به هر حال در لغت عرب ـ بر خلاف فارسى ـ قریه به هرنوع آبادى گفته مى شود، بنابراین «اصحاب القریة» معادل «صاحبان آبادى» است.