پایان دادن به زندگى
فهرست موضوعات
جستجو 
سؤال 277 ـ شخصى دوازده سال است که بر اثر تصادف بیهوش است، یا بیمارى که مدّت طولانى است که پس از عمل جرّاحى به هوش نیامده است، آیا در چنین مواردى مى توان با تزریق آمپول به زندگى آنها پایان داد؟

جواب: این کار جایز نیست; ولى اگر بازگشت به حال طبیعى عادتاً امکان نداشته باشد، مى توان از ادامه معالجه خوددارى کرد.

سؤال 278 ـ بیمارى که مى داند بیماریش درمان ناپذیر است، آیا مى تواند مرگ را انتخاب کند؟

جواب: جایز نیست.

سؤال 279 ـ شخصى از یک بیمارى لاعلاج مانند سرطان رنج مى برد، و پزشکان هم از معالجه وى ناامید شده اند، حال اگر پزشکى از روى ترحّم و دلسوزى از معالجه وى که منتهى به ادامه زندگى شخص بیمار در مدّت کوتاهى مى شود خوددارى نماید و بیمار زودتر بمیرد، آیا از نظر فقهى چنین کارى جرم است؟ لطفاً به دلیل آن اجمالاً اشاره کنید.

جواب: قتل انسان مطلقاً جایز نیست، حتى از روى ترحّم، و حتّى با اجازه خود مریض. دلیل اصلى این مسأله اطلاقات ادلّه حرمت قتل از آیات و روایات است، و همچنین ادلّه وجوب حفظ نفس. و ممکن است فلسفه آن این باشد که چنین اجازه اى سبب سوء استفاده هاى فراوان مى شود، و قتل از روى ترحّم به بهانه هاى واهى صورت مى گیرد، یا افرادى به قصد انتحار و خودکشى از این راه وارد مى گردند. به علاوه مسائل پزشکى غالباً یقین آور نیست، و اى بسا افرادى که از حیات آنها مأیوس بوده اند، و به طور عجیبى از مرگ رهایى یافته اند.

سؤال 280 ـ آیا انسان مى تواند به دیگرى اجازه قتل خویش را بدهد؟ آیا قاتل ضامن است؟ اگر مانند مریض در حال مرگ باشد، که به پزشک اذن تزریق آمپول مرگ آور بدهد چطور؟ نسبت به اشخاص دیگر چه مى فرمایید؟

جواب: اجازه چنین چیزى جایز نیست، و اگر اجازه بدهد و راضى باشد سبب جواز نمى شود.

سؤال 281 ـ بیماران مرگ مغزى در علم پزشکى اشخاصى هستند که دچار توقّف تمامى فعّالیّتهاى شناخته شده مغزى شده، ولى قلب و بعضى از اعضاى دیگر بدن آنها به کار خود ادامه مى دهد. تنفّس در این بیماران متوقّف شده، و با استفاده از دستگاه تنفّس دهنده (اسپیراتور) مى توان تنفّس را برقرار کرد. این گونه بیماران در فواصل زمانى چند ساعت یا بیشتر نهایتاً دچار ایست قلبى و مرگ خواهند شد، آیا مى توان با توجّه به فروض ذیل این گونه بیماران را از دستگاه تنفّس دهنده جدا نمود:

الف) هزینه سنگین دستگاه هاى تنفس دهنده.

ب) استهلاک این دستگاه ها در حدّى که در موارد ضرورى تر کارآیى کافى را نخواهد داشت.

ج) تحمّل اضطراب و انتظار طولانى خانواده بیمار، در حالى که بیمار آنها بهبود نخواهد یافت.

د) وجود بیمارى که شانس بهبودى بیشترى داشته، و همزمان محدودیّت در تعداد دستگاههاى تنفّس دهنده وجود دارد. نظر شما چیست؟

جواب: در فرض مسأله اگر به امور مزبور یقین حاصل شود در تمام موارد ادامه معالجه واجب نیست.
null
12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma
آبی
سبز تیره
سبز روشن
قهوه ای