تفسیر:
فهرست موضوعات
جستجو 

هنگامى که انسان مرتکب خلافى مى شود، پس از آگاهى دو راه در پیش دارد: نخست بازگشت و توبه که اثر آن در شستوشوى گناه در چند آیه پیش بیان گردید. راه دیگر، لجاجت و عناد مى باشد که به نتیجه شوم آن در این آیه اشاره شده است. مى فرماید: «کسى که بعد از آشکار شدن حق، با پیامبر مخالفت کند، و از راهى جز راه مؤمنان پیروى نماید، ما او را به همان راه که مى رود مى بریم; و به دوزخ داخل مى کنیم; و سرانجامِ بدى است» (وَ مَنْ یُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُ الْهُدَى وَ یَتَّبِعْ غَیْرَ سَبِیلِ الْمُؤْمِنِینَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّى وَ نُصْلِهِ جَهَنَّمَ وَ سَاءَتْ مَصِیرًا).

«یشاقق» از ماده «شقاق» به معنى مخالفت آگاهانه همراه با دشمنى است.

جمله «نولّه ما تولّى» (ما او را به همان راه که مى رود مى بریم)، اشاره به سلب توفیق معنوى و عدم تشخیص حق و پیشروى در بیراهه است.

و جمله «نصله جهنّم» اشاره به سرنوشت آنها در رستاخیز است.

12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma
آبی
سبز تیره
سبز روشن
قهوه ای