6 معاد
فهرست موضوعات
جستجو 

حضرت على(علیه السلام) مى فرمایند: «طُوبى لِمَنْ ذَکَرَ الْمَعادَ فَاسْتَکْثَرَ مِنَ الزّادِ; خوشا به حال کسى که به یاد معاد باشد و توشه آن را زیاد کند».(1)

یکى از موضوعاتى که بیشترین آیه در قرآن درباره آن نازل شده مسأله معاد است. آیات زیادى در مورد بهشت و دوزخ و روز حساب و سؤال و جواب روز قیامت، در قرآن وجود دارد. بیشتر این آیات در سوره هاى مکى، که در اوایل دعوت پیامبر نازل شده، آمده است. و از آیات قرآن استفاده مى شود که از جمله مسائلى که پیامبران به آن دعوت مى کردند و بر آن تأکید داشتند، مسأله معاد بود. و این همه تأکید درباره معاد به خاطر این است که ایمان به معاد چهره دیگرى به زندگى انسان مى دهد و انسانى که معاد را باور دارد با انسانى که معاد را باور ندارد تفاوت دارند، آن که معاد را باور ندارد مرگ را پایان زندگى مى داند، اما کسى که به معاد ایمان دارد مرگ را اوّل زندگى و راحتى خود مى داند و عالم در نظرش یک مزرعه و گذرگاه است.

اعتقاد به معاد به زندگى انسان شکل، مسؤولیت و هدف مى دهد. کسى که مى داند تمام کارهایش زیر نظر است و مورد حساب قرار مى گیرد هرگز یک انسان بى تفاوت و هرزه کار و متجاوز نخواهد بود. نقش معاد در تقوا و امانت و امنیّت بر کسى پوشیده نیست.

یاد قیامت و مرگ شهوات را از بین مى برد، ریشه هاى غفلت را مى خشکاند، قساوت را از انسان دور مى کند و دنیا را در جلوى چشم انسان کوچک مى کند. میوه درخت معاد تقوا است و کسى که تقوا ندارد هنوز معاد در زندگى او جا نگرفته است; لذا پایبند به چیزى نیست و گوش، چشم، زبان و اعضاى دیگرش آلوده است.

حضرت على(علیه السلام) در این حدیث مى فرمایند: خوشا به حال کسى که به یاد معاد باشد به یاد جایگاه عدل، به یاد زمانى که پرونده را به دست او مى دهند و مى گوید: این چه کتابى است که همه چیز را از کوچک و بزرگ ثبت کرد، وقتى به یاد معاد افتاد زاد و توشه آن را فراهم مى کند و زاد و توشه هر سفرى متناسب با آن سفر است و زاد و توشه سفر قیامت تقوا است.

از خداوند مى خواهیم تقوا را به همه ما عنایت فرماید.


1. غرر الحکم، ج 2، ص 466.

 

12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma
آبی
سبز تیره
سبز روشن
قهوه ای