پیام آیةاللهالعظمی مكارم شیرازی به بزرگداشت علامه محمودی
حضرت آیتالله العظمی مکارم شیرازی؛ مجله مبلغان، مرداد 1381، شماره 31.
پیام آیةاللهالعظمی مكارم شیرازی به بزرگداشت علامه محمودی
نگاه كوتاهی به تاریخ اسلام نشان میدهد كه از صدر اوّل گروهی دست به دست هم داده بودند كه فضائل امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) را به هر قیمتی كه ممكن است پنهان دارند. حتی از ذكر شأن نزول آیاتی كه دربارۀ آن حضرت(علیه السلام) نازل شده بود، بپرهیزند. بعضی از محققان ممنوعیت نقل حدیث را كه از زمان خلفا شروع شد، در این راستا ارزیابی میكنند. این كار در زمان بنیامیه شدت بیسابقهای پیدا كرد، به گونهای كه ذكر یك روایت از صدها روایت در فضیلت آن امام مظلوم گناهی نابخشودنی محسوب میشد، بلكه لعن و سبّ آن حضرت نعوذ بالله جزو واجبات شمرده میشد. تا آنجا كه معاویه صریحاً بعضی را كه از لعن و سب خودداری میكردند، مورد ملامت قرار میداد.
حتی به نسلكشی علویان میپرداختند و جنایات عجیبی میكردند. این وضع هشتاد سال ادامه یافت؛ یعنی یكی دو نسل آمد و رفت، و علیالقاعده میبایست در این مدت اثری از آن روایت فضائل باقی نماند، سهل است، مشاهدات اشخاص از زندگی پرافتخار و گویای آن امام(علیه السلام) و كلمات و سخنان آن بزرگوار در آن عصر سانسور شدید مكتوم بماند؛ و لی علیرغم آن همه غوغای عجیب ضد علوی، امروز كتابهای تفسیر و حدیث و تاریخ را مملو از فضائل آن بزرگوار میبینیم. چرا؟ دلیل آن یك نكته است و آن اینكه خداوند جمعی از محدثان مخلص را برانگیخت تا احادیث فضائل را از زیر آوارهای تعصب جاهلی و اغراض شوم سیاسی بیرون آوردند و در كتابهای خود مخفیانه ثبت كنند تا زمان ظهور و بروز آن فرا رسد. و از آنجا كه در قرون بعد نیز گروهی متعصب همان روش نامطلوب را هرچند نه با آن شدت ادامه میدادند و میدهند، مخلصین نسبت به اهل بیت پیامبر(صلی الله علیه واله وسلم) به تلاشهای بیوقفه خود ادامه دادند.
از جمله این مردان مخلص در زمان ما، محقق عالیقدر آیة الله محمودی است كه اكثر مؤلفات خود را كه به حدود پنجاه تألیف گرانبها میرسد، به این هدف مقدس اختصاص داده است. از جمله هنگامی كه آگاه میشود متعصبان عصر ما مجلدات مربوط به شرح حال امیرالمؤمنین و امام حسن و امام حسین(علیهم السلام) را از كتاب معروف «انساب الاشراف» عمداً چاپ نكردهاند، نسخه خطی آنها را از كتابخانههای معروف آنان گرفته و همراه با تحقیقات جامع خود آن را به زیور طبع میآراید. و نیز با الهام گرفتن از مكتب اساتید بزرگش علامه عالیقدر امینی و علامه حاج آقا بزرگ تهرانی، به جمعآوری كلمات مولی الموحدین علی(علیه السلام) میكوشد و اثر نفیس «نهجالسعادة» را در 14 جلد به وجود میآورد كه به عنوان كتاب برگزیده سال 1377 شناخته میشود. همچنین آثار گرانقدر دیگر.
اینجانب به سهم خود نكوداشت این مرد محقق مخلص را به همۀ دستاندركاران تبریك میگویم و آن را طلیعهای برای رفع حجاب معاصرت و قدردانی از بزرگان علم میشمرم.
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.