جایگاه الگوسازی در تزکیه و تربیت اخلاقی / برخی ارزش های اخلاقی در نگاه امام علی(ع) / توصیه به هم نشینی با الگوهای سازنده در کلام امام علی(ع) / امام علی(ع) و دستور به پرهیز از آسیب های معرفتی، رفتاری و گفتاری / نامه امام علی(ع) به امام حسن مجتبی(ع) منشور تربیت اسلامی
«اسرار عقب‌ماندگی شرق» نام آخرین کتابی است که توسط جناب آقای ناصر مکارم شیرازی نوشته شده و به زودی به وسیله «مؤسسه انتشارات بعثت» در تهران منتشر می گردد. «احیای ارزشهای اخلاقی» به عنوان آخرین بحث این کتاب نوشته شده و ما برای آشنائی خوانندگان محترم با این کتاب نفیس این مقاله را در اینجا نقل می‌کنیم و امیدواریم که پس از انتشار کتاب، از متن کامل استفاده نمائید.
تندروی‌ها و مطالب مسموم پاره‌ای مجلات که به نام «زن»، امروزه منتشر می‌گردد، موجی از خشم و تنفر در غالب طبقات بوجود آورده، و این تنفر عمومی بسیاری از مطبوعات مرکز را به انتقاد صریح و کوبنده از روش نامطلوب مجله مزبور دعوت نموده است. اما مثل اینکه گردانندگان سودجوی مجله مزبور نمی‌خواهند این واقعیت را درک کنند و از این خواب خرگوشی بیدار شوند و در روش خود تجدید نظری به عمل آورند؛ در این اواخر به خیال اینکه کسب محبوبیتی در میان زنان کشور نمایند دست به نغمه تازه‌ای زدند که بیش از پیش مایه رسوایی و نفرت بود ...
حضرت آیة الله العظمی مکارم شیرازی در شب 21 ماه رمضان، در مراسم احیای شب قدر در مسجد مدرسه‌ی امام موسی کاظم(علیه السلام) قم، پس از بیان اهمیت شب‌های قدر، عمل به سنن پیامبر و اهل بیت(علیهم السلام) را احیای اوامر ایشان دانستند و در همین زمینه گفتند: ...
من می‌بینم در بعضی از کتابهای دینی مدارس، مباحث از آن دینی که حیات سیاسی و اقتصادی و اجتماعی دارد، بیرون رفته و به صورت عرفان صوفی و نه عرفان اسلامی، در آمده است. من می‌ترسم یک دینی معرفی بشود به بچه‌ها که با همه چیز می‌سازد! نمی‌دانم چرا اینطوری است؟! اگر به این سو حرکت کنیم، آن دینی که آنها می‌خواهند دینی است که الّان در عربستان سعودی هست! این دین برای آمریکایی‌ها خوب است...
به مناسبت هفته پیوند اولیاء و مربیان، قائم مقام وزیر آموزش و پرورش به همراه مدیران این سازمان به محضر تنی چند از حضرات آیات عظام و مراجع تقلید قم شرفیاب شدند و از رهنمودهای ایشان بهره‌مند گردیدند. در این شماره بیانات و رهنمودهای حضرت آیت الله ناصر مکارم شیرازی از نظر خوانندگان گرامی می‌گذرد ...
«اخلاق» جمع «خلق» (بر وزن قفل) و «خلق» (بر وزن افق) می‌باشد. به گفته «راغب» درکتاب «مفردات»، این دو واژه در اصل به یک ریشه باز می‌گردد، خلق به معنی هیئت و شکل و صورتی است که انسان با چشم می‌بیند و خلق به معنی قوا و سجایا و صفات درونی است که با چشم دل دیده می‌باشد ...
مسائل اخلاقی همیشه اهمیت داشته، ولی در عصر و زمان ما اهمیت ویژه‌ای دارد؛ زیرا: از یک سو عوامل و انگیزه های فساد و انحراف در عصر ما از هر زمانی بیشتر است؛ و از سوی دیگر، آنچه در گذشته بطور محدود انجام می‌گرفت در عصر ما به صورت نامحدود انجام می‌گیرد؛ و از سوی سوم، همان گونه که علوم و دانش‌های مفید و سازنده گسترش فوق العاده‌ای پیدا کرده، علوم شیطانی و راهکارهای وصول به مسائل غیرانسانی و غیراخلاقی نیز به مراتب گسترده‌تر از سابق شده است. در چنین شرایطی توجه به مسائل اخلاقی و علم اخلاق از هر زمانی ضروری‌تر به نظر می‌رسد و هرگاه نسبت به آن کوتاهی شود فاجعه یا فاجعه‌هایی در انتظار است ...
«فرزندآوری» به عنوان عامل بقای نسل بشر و مؤلفه قدرت اجتماعی و در مقابل به عنوان عامل تهدید امنیت غذایی و رفاه، موضوع اختلاف های نظری در میان مکاتب مختلف علوم اجتماعی قرار گرفته است. عده ای نیز به بهانه «اخلاق» آن را زیر سوال برده و می گویند جهان ما مملوء از رنج های فراوان است، برای تجربه لذت فرزند داشتن، آوردن او به این محیط ناامن امری غیرمنصفانه است در حالی که مکتب تربیتی کاملی نیز برای تربیت فرزند وجود ندارد. همچنین فرزندآوری موجب تعارض های اخلاقی در انجام تعهدات به خود و فرزندانمان می شود.
از طرفی گرایش به تک فرزندی به بهانه مشکلات اقتصادی به عنوان یک الگو مورد توجه تعداد زیادی از زوج ها قرار گرفته است. عواملی همچون تغيير موقعيـت زنـان و افـزايش سن ازدواج، دگرگونی ارزش ها، تغيير نگرش نسـبت به نقش های خـانوادگی، تمایلات خودخواهانه برای رفاه و فراغت، فردگرایی، نفوذ سبک زندگی مدرن و جست وجوی خوشبختی و لذت بیشتر از زندگی در خانواده های کم جمعیت نیز به فراگیری این الگو دامن زده است.
مقاله حاضر این دیدگاه و سبک زندگی را مورد بررسی و تحلیل قرار می دهد.
با ترویج اندیشه «زندگی بهتر با فرزند کمتر» طی دو دهه گذشته، منابع دینی نادیده گرفته شده و در حال حاضر با بی خبری های فراگیر، گاهی این سئوال طرح می شود که آیا منابع دینی ما در موضوع فرزند آوری نگاهی اثبات گرایانه دارند؟! و آیا می توان مستظهر به آن، از مؤمنین به اسلام خواست که فرزند بیاورند؟ آیا این منابع توصیه ای صریح و مستقیم در این باره دارند؟ این مقاله در صدد پاسخ به این سئوال از منظر روایات است.
