ديه به معناي خون بهای شخص نیست و اینکه برای قصاص مرد باید نصف ديه پرداخت شود جهت رفع نیاز بازماندگان مرد متوفّي است که شامل زن و فرزندان او می شود. لذا دیه ملاک ارزش یابى مرد و زن نیست تا تفاوت آن موجب تبعیض یا اعتراض گردد. از طرفى باید وظایف اقتصادى مرد محکوم به قصاص که با فقدانش خانواده او دچار خلاء شده با احکام این چنینی جبران شود که اگر این چنین نباشد ظلم در حق زن و فرزندانی است که منبع تامین احتیاجات مالی خود را از دست داده اند. ضمن اینکه ديه زن تا به ثلث، با ديه مرد برابر است.

اولین پاسخهای این سوال این است که اولا نیل به سعادت مادّی با معیار ظالم و مظلوم یا کافر و مؤمن پذیرفته نیست؛ بلکه هر انسان و هر ملّتی با هر نوع منش و تفکری با توجّه به مدیریت صحیح و تلاش و علم گستری می تواند به سعادت مادی برسد. ثانیا بخش مهمّی از دارایی ظالمان حاصل استعمار، دزدی، کم فروشی، احتکار، اختلاس و خیانت است که این روش از کسب مادّیات در آئین و مرام مؤمنان و مظلومان جایز نیست.
با وجود این پاسخ ها باید توجه داشت که گاهی انسان در عین فقر، مورد رحمت و بهره مند از نعمت الهی است. و گاهی نیز در عین ثروتمندی، مورد غضب پروردگار است. مثلا خداوند عده ای از ستمگران را با بهره مندی از ثروت به عذاب استدراج دچار می سازد، و یا با اعطای امکانات دنیوی و ثروت در دنیا، پاداش اعمال نیک اندک ایشان را در همین دنیا می دهد تا در آخرت تکلیفشان مشخّص باشد و ادّعایی نداشته باشند.
رنج و مشكلات مومن در دنیا مي تواند از جمله نعمت‌ ها و الطاف خداوند بر انسان ‌ها باشد و با عدل الهی منافات ندارد؛ چون آثار مثبت دنيايی و آخرتی بسيار به ارمغان مي ‌آورد، از قبيل بيداري از خواب غفلت، رشد و شكوفايي استعدادها و توانايی های بالقوه، پاك شدن از بعضي گناهان و رسيدن به درجات و ثواب ‌هاي بزرگ و... .

ترسيم خطوط كلى براى روز موعود به شروع خلقت باز مى گردد؛ زيرا اين روز هدف و غرض اساسى براى خلقت است. آری برپايى حكومت عدل جهانى دو شرط دارد که يكى شناخت كامل عدل و ديگرى آمادگى براى فداكارى در راه پياده كردن عدالت در سطح جهان است و از ابتدای خلقت، انبياء(ع) متكفل اين دو امر مهم شده و در صدد تربيت بشر براى رسيدن به آن دو بوده اند.

جنگ های «صلیبی» واقعیتی تاریخی است که در آن مسیحیان میلیون ها مسلمان بی گناه را کشتند. این جنگ ها به خاطر آن بود که گسترش اسلام در اروپا، سبب وحشت غرب گردید و لذا کلیسا برای جلوگیری از توسعه اسلام و گسترش مسیحیت، دست به این کشتار بزرگ زد. در این جنگ ها لشکریان مسیحی باعلامت صلیبی که بر گردن خود داشتند در امتداد ساحل دریای مرمره حرکت کرده و به قتل و غارت پرداختند. آنان در مسیر خود حتی به مسیحیان نیز رحم نمی کردند.

«ارتداد» در لغت به معنی بازگشتن و رجوع به آن راهی است که از آن آمده است. از این رو در کتاب معجم مقاییس اللغه آمده: «راء و دالّ اصل واحدی که دلالت بر رجوع به چیزی دارد... مرتدّ را مرتد می گویند؛ زیرا خودش را به کفر برگردانده است». همچنین راغب اصفهانی می نویسد: «ردّ به معنی بازگرداندن چیزی است به ذاتش، یا به حالتی از احوالش...، و ارتداد و ردّه به معنای بازگشت به آن راهی است که از آن آمده است، ولی ردّه اختصاص به رجوع به کفر دارد و ارتداد در کفر و غیر کفر هر دو به کار می رود».

مؤسس آيين «بودا» شخصى است به نام «سدهارتا جوتوما» معروف به «بودا» كه در «نپال» متولد شد و بودايى ها او را فرزند خدا مى دانند و معتقدند كه در آخرالزمان ظهور كرده، بشريت را از وضع موجود و گرفتارى ها نجات خواهد داد.

حكمت زنده ماندن حضرت مسيح(ع) تاكنون بر حسب درك عقول ما يا به خاطر خصوصياتى چون ولادت بدون پدر، زنده كردن مردگان و به آسمان ها رفتن او بوده يا دليل و شاهدى بر غيبت امام مهدى(عج) است؛ زيرا بقاى مسيح با عمرى بيش از دو هزار سال دليلى بر امكان وجود و حيات حضرت مهدى(عج) در كمتر از اين مقدار سال است همان حكمتى كه در روايات براى طول عمر حضرت خضر(ع) بيان شده است.

به تصريح قرآن و اناجيل، حضرت عيسى(ع) در پايان تاريخ از آسمان به زمين باز مى گردد. قرآن می فرماید: «و او [عيسى] در گهواره و هنگام پيرى با مردم سخن مى گويد» درحالیكه حضرت عيسى(ع) در سى سالگى به آسمان رفت، پس مقصود از پيرى همان زمان نزول او از آسمان در آخرالزمان است. در انجيل يوحنا مى خوانيم: «از من شنيديد كه به شما گفتم: من مى روم و دوباره به سوى شما باز مى گردم».

بر طبق مشهور، حدود «ارتداد» همان حدود کفر است به اضافه انکار خدا و رسول. از سویی فقهای امامیه؛ انکار یکی از ضروریات دین را موجب «ارتداد» می دانند. اما برخی معتقدند؛ انکار ضروری دین بصورت مستقل موجب کفر نمی شود مگر در صورتی که ملازم با انکار توحید و نبوت گردد، و این ملازمه باید نزد منکر تحقق یابد نه حاکم، به این معنا که حاکم شرع یقین کند شخص منکر ضروری، علم به ملازمه بین انکار ضروری دین و انکار اصل توحید یا نبوت داشته است.

در سخنان اهل بیت(ع) نیز به حکم مرتدّ اشاره شده است. مانند این روایت که علی بن جعفر به برادرش امام کاظم(ع) عرض می کند: شخصی نصرانی اسلام آورده و سپس مرتدّ می شود، حکمش چیست؟ حضرت فرمودند: «او را توبه می دهند، اگر به اسلام بازگشت[به او کاری ندارند] وگرنه کشته خواهد شد». همچنین محمد بن مسلم در حدیثی از امام باقر(ع) نقل کرده که حضرت فرمودند: «و هر کس منکر نبوّت نبی مرسلی شود و او را تکذیب کند خونش مباح است».

بر اساس روایات، «مرتدّ» به دو قسم فطری و ملی تقسیم می شود. مانند این روایت که علی بن جعفر از برادرش امام کاظم(ع) درباره حکم مسلمانی که مسیحی شده سؤال کرد، که حضرت فرمودند: «کشته می شود و او را توبه نمی دهند». سپس درباره شخصی مسیحی سوال کرد که اسلام آورده، اما از اسلام برگشته است؟ حضرت فرمودند: «توبه داده می شود، اگر برگشت[او را رها کنید] و در غیر این صورت باید کشته شود». همچنین شهید ثانی می گوید: «مرتدّ بر دو قسم است: فطری و ملّی، مرتدّ فطری کسی است که بر اسلام متولد شده و از آن خارج شده است».

از برخى عبارات اناجيل به دست مى آيد كه وقت ملكوت آسمان ها كه همان حكومت عدل جهانى توحيدى بر روى زمين است، در «آخرالزمان» می باشد. حضرت عيسى(ع) در مورد مقدمات برپايى ملكوت خداوند مى گويد: «و زود است كه خبر از جنگ ها و شايعات بشنويد مبادا كه فزع كنيد؛ زيرا حدوث آنها حتمى است ولى نهايت عالم نخواهد بود». اين مطلب موافق رواياتى است كه از رسول اكرم(ص) رسيده و می فرماید : «مهدي در آخر الزمان خروج خواهد نمود».

در اناجيل مسيحيان اوصافى براى ياران منجى بشريت ذكر شده است. از جمله: اطاعت مطلق از منجی، عمل به وظیفه و اوامر و نواهی الهی و استضعاف؛ در انجيل «لوقا» آمده است: «خوشا به حال شما اى فقرا؛ زيرا براى شماست ملكوت خداوند. خوشا به حال شما اى گرسنگان در امروز؛ زيرا در آينده سير خواهيد شد. خوشا به حال شما اى گريه كنندگان؛ زيرا در آينده خندان خواهيد شد».

در تشخيص هويت «منجى» نزد پیروان اديان، اختلاف است؛ زیرا هر كس به جهت جهالت به هویت حضرت مهدی(عج) و تعصبش، خصوصیات منجی را به رهبر و بزرگ دينى خود حمل مى كند. برای رفع این اشتباه باید خصوصیات منجی را از کتب مقدس استخراج کرد و با بررسی بدون تعصب آنها و حقایق تایخی هویت منجی را بدست آورد. از طرفی برماست که حضرت مهدی(عج) را به جهانیان بشناسانیم.