يكى ديگر از اسباب شيوع فقر در جامعه بشرى اجحاف هايى است كه از سوى توليدكنندگان و
فروشندگان و واسطه ها نسبت به مصرف كنندگان مى شود; آنها با انواع حيله ها و ايجاد
بازار سياه، درآمدِ كم قشرهاى نيازمند را از طريق قيمتهاى غيرعادلانه تملّك مى كنند
و آنها را به خاك سياه فقر مى نشانند.
اميرمؤمنان على(عليه السلام) در عهدنامه معروف مالك اشتر در يكى از دستورات خود به
مالك مى فرمايد: «فَامْنَعْ من الاحتكار فإنّ رسول الله مَنَع منه، وَلْيَكُن البيع
بيعاً سمحاً بموازين العدل وأسعار لا تُجْحِف بالفريقين من البايع والمبتاع; (به
موجب اين فرمان) از احتكار جلوگيرى كن، زيرا رسول خدا از آن جلوگيرى كرد و بايد داد
و ستد با سهولت و با موازين عدل و انصاف و نرخ هايى كه به هر دو گروه فروشنده و
خريدار اجحاف وارد نمى كند، باشد».(1)
(1) . نهج البلاغه، نامه 53 .