جمع بندى:

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی

صفحه کاربران ویژه - خروج
مرتب سازی بر اساس
 
دائرة المعارف فقه مقارن ج 2
گفتار پنجم:طرق مبارزه با فقر5. فقر و وابستگى اقتصادى.

نتيجه بحث آنكه فقر در فرهنگ، دين، اخلاق و شخصيت انسان آثار سوء فراوانى مى گذارد، از اين رو بايد از فقر اجتناب كرد و جامعه اسلامى را از افتادن در ورطه آن بازداشت.
بسيار روشن است كه اگر فقر در مقياس يك كشور و يك جامعه باشد آثار منفى آن، بيشتر و وحشتناك تر است. جامعه فقير افزون بر آلوده شدن به انواع گناهان و مفاسد اخلاقى، ناچار است به ديگران وابسته باشد. نتيجه اين وابستگى اقتصادى، وابستگى سياسى و فرهنگى است و به بيان ديگر عملا مستعمره سياسى و فرهنگى كشورى مى شود كه به آن وابسته شده و تدريجاً هويّت خود را از دست مى دهد.
دين دارى به معناى واقعى در چنين جامعه اى بسيار مشكل است و عزّت و آبرو و شخصيت و استقلال در آن تدريجاً محو مى شود.
هدف از تأكيد بر مفاسد فقر اين است كه مبادا بعضى از افراد به ظاهر بعضى از روايات در مدح فقر، بسنده كنند و جامعه اسلامى را به سوى آن بكشانند كه اين خطر بزرگى است و اميدواريم كشورهاى اسلامى در عصر و زمان ما از آن مصون بمانند.
مخصوصاً بايد مراقب دام هاى دشمن در اين زمينه بود; دشمن با انواع حيله ها سعى مى كند جوامع اسلامى را به وابستگى و فقر بكشاند و از طريق تشويق به مصرف گرايى وروى آوردن به زندگى تجملى و عقب نگه داشتن از علم و دانش و ايجاد مرض خود كم بينى، نقشه شوم خود را پياده كند.
اين بحث را با دعايى از امام زين العابدين(عليه السلام)ادامه مى دهيم كه به اين حقيقت در خلال دعاى نوافل روز جمعه اشاره دارد. حضرت مى فرمايد: «أللّهم إنّي أسئلك خيرَ المعيشة، معيشةً أقوى بها على طاعتك، و أبلغ بها جميع حاجاتي، و أتوصّل بها إليك في الحياة الدّنيا و في الآخرة، من غير أن تترفني فيها فأطغى، او تقترها علىَّ فأشقى; خدايا به من بهترين معيشت را عنايت كن; معيشتى كه با آن توانايى بر طاعت تو را پيدا كنم و همه خواسته هايم را با آن برآورم و به سوى تو در زندگى دنيا و آخرت متصل شوم. معيشتى كه نه در آن افراط شود تا با آن به طغيان بپردازم و نه بر اثر كمبود آن به رنج و سختى دچار گردم».(1)
در دعاى مشابهى از امام باقر(عليه السلام) مى خوانيم: «أسألك اللّهم الرّفاهية في معيشتي أبداً ما أبقيتنى، معيشةً أقوى بها على طاعتك، و أبلغ بها رضوانك... و ارزقنى رزقاً حلالا يكفيني، و لا ترزقني رزقاً يطغيني، و لا تبتلني بفقر أشقى به».(2)
مى دانيم مفهوم دعا اين نيست كه ما دست از تلاش و جهاد برداريم و اين امور را از خدا بخواهيم، بلكه دعا به ما تعليم مى دهد كه خودمان حداكثر تلاش را داشته باشيم و در آنجا كه از توان ما بيرون است از خدا بطلبيم. شرط قبولى اين دعاها طبق روايات همين است.

(1) . بحارالانوار، ج 87، ص 12 .
(2) . همان، ج 94، ص 379 .
گفتار پنجم:طرق مبارزه با فقر5. فقر و وابستگى اقتصادى.
12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma