«ايثار» صفت بسيار ممتازى است كه جز اولياء الله و مؤمنان خالص و مخلص از عهده آن
بر نمى آيند، زيرا ايثارگر نه تنها مالى را براى خويش نمى اندوزد، بلكه با وجود
نياز شخصى، ديگران را بر خود ترجيح مى دهد. پيامبر اكرم و صحابه خاص آن حضرت و
همچنين اهل بيت(عليهم السلام) نمونه هاى كاملى هستند كه خداوند در قرآن آنان را به
اين صفت ممتاز ستوده است: (وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ
خَصَاصَةٌ)(1) و مى فرمايد: (وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِيناً
وَيَتِيماً وَأَسِيراً).(2)
(1) . حشر، آيه 9 . (2) . انسان، آيه 8 .