هنگامى که رسول خدا(علیه السلام) خبر شهادت امام حسین(علیه السلام) و مصایب آن حضرت را به دخترش حضرت فاطمه(علیها السلام) داد، زهرا(علیها السلام) به شدّت گریست و آنگاه پرسید: این ماجرا چه زمانى اتّفاق خواهد افتاد؟
رسول خدا(صلى الله علیه وآله) فرمود: زمانى که نه من باشم، نه تو و نه على. فاطمه(علیها السلام) با شنیدن این سخن گریه اش شدیدتر شد. آنگاه رسول خدا وى را از برپایى عزا و سوگوارى توسّط مردان و زنان امّت، بر شهداى کربلا و رنج هاى زنان اهل بیت(علیهم السلام)آگاه ساخت و پاداش این گریه ها را بیان فرمود.(1)