94 ـ حنظلة بن اسعد شبامى

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی

صفحه کاربران ویژه - خروج
مرتب سازی بر اساس
 
عاشورا: ریشه ها، انگیزه ها، رویدادها، پیامدها
95 ـ حجّاج بن مسروق93 ـ عابس بن ابى شبیب شاکرى

از چهره هاى برجسته شیعه و مردى سخنور و شجاع و از قاریان و حافظان قرآن بود، و چون مردى فصیح بود امام(علیه السلام) او را به عنوان نماینده خویش نزد عمر بن سعد مى فرستاد. او در روز عاشورا پس از گرفتن اذن جهاد از امام(علیه السلام) سپاه دشمن را با این بیان موعظه کرد:

«(یَا قَوْمِ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ مِّثْلَ یَوْمِ الاَْحْزَابِ * مِثْلَ دَأْبِ قَوْمِ نُوح وَعَاد وَثَمُودَ وَالَّذِینَ مِنْ بَعْدِهِمْ وَمَا اللهُ یُرِیدُ ظُلْماً لِّلْعِبَادِ * وَیَا قَوْمِ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ یَوْمَ التَّنَادِ * یَوْمَ تُوَلُّونَ مُدْبِرِینَ مَا لَکُمْ مِّنَ اللهِ مِنْ عَاصِم وَمَنْ یُضْلِلْ اللهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَاد)(1)، یَا قَوْمُ لاتَقْتُلُوا حُسَیْناً فَیُسْحِتَکُمُ اللهُ بِعَذاب وَقَدْ خابَ مَنِ افْتَرى(2); اى قوم من! من بر شما از روزى همانند روز (عذاب) اقوام پیشین بیمناکم! و از سرنوشتى همچون سرنوشت قوم نوح و عاد و ثمود و کسانى که بعد از آنان بودند (از شرک و کفر و طغیان) مى ترسم، و خداوند ظلم و ستمى بر بندگانش نمى خواهد. اى قوم! من بر شما از روزى که مردم یکدیگر را صدا مى زنند (و از هم یارى مى طلبند ولى صدایشان به جایى نمى رسد) بیمناکم، همان روز رستاخیز که روى برمى گردانید و فرار مى کنید، اما هیچ پناهگاهى در برابر (عذاب) خداوند براى شما نیست، و هر کس را خداوند (به خاطر اعمالش) گمراه سازد، هدایت کننده اى براى او نیست. اى مردم! حسین(علیه السلام) را نکشید که عذاب خداوند شما را ریشه کن خواهد کرد، و البته هر کس (بر خدا) دروغ ببندد، ناامید مى شود».

امام(علیه السلام) خطاب به وى فرمود:

«رَحِمَکَ اللهُ إنَّهُمْ قَدِ اسْتَوْجَبُوا الْعَذَابَ حینَ رُدّوُا عَلَیْکَ ما دَعَوْتَهُمْ إلَیْهِ مِنَ الْحَقِّ وَنَهَضُوا إلَیْکَ لَیَسْتَبیحُوکَ وَأَصْحابَکَ، فَکَیْفَ بِهِمُ الاْنَ وَقَدْ قَتَلُوا إخْوانَکَ الصّالِحِینَ; رحمت خدا بر تو باد! در آن زمان که آنان را به حق فرا خواندى ولى آنها نپذیرفتند و قصد جان تو و یارانت را نمودند، سزاوار عذاب خداوند شدند. (حال دیگر دیر شده است) چه اینکه آنها (دستشان را به خون آنها رنگین کرده اند) و برادران صالح تو را کشته اند!!».

«حنظله» در پاسخ امام(علیه السلام) عرض کرد: راست گفتى، فدایت شوم، شما از من داناتر و به درک حق سزاوارترى.(3)

پس از آن حنظله از امام پرسید: «آیا من به سوى آخرت نشتابم و به برادرانم ملحق نشوم؟».

امام(علیه السلام) فرمود: «رُحْ إلَى خَیْر مِنَ الدُّنْیا وَما فیها وَإلى مُلْک لایَبْلى; بشتاب به عالَمى بهتر از دنیا و آنچه در آن است و به سوى سلطنتى که کهنه نگردد».

حنظله به عنوان خداحافظى عرض کرد: «اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَبَاعَبْدِالله، صَلَّى اللهُ عَلَیْکَ وَ عَلَى أَهْلِ بَیْتِکَ وَعَرَّفَ بَیْنَکَ وَ بَیْنَنَا فِی الْجَنَّةِ».

آنگاه به سوى دشمن شتافت  وپس از کارزارى خونین به فیض شهادت نایل آمد.(4)

 

1. غافر، آیه 28-32 .
2. اقتباس از آیه 61 سوره طه.
3. مقتل الحسین خوارزمى، ج 2، ص 24 ; بحارالانوار، ج 45، ص 23; مقتل الحسین مقرّم، ص 251 و موسوعة الامام الحسین(علیه السلام)، ص 45 .
4. رجوع شود به: بحارالانوار، ج 45، ص 23; کامل ابن اثیر، ج 4، ص 72 و اعیان الشیعه، ج 1، ص 605.

 

95 ـ حجّاج بن مسروق93 ـ عابس بن ابى شبیب شاکرى
12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma