2ـ سوره الرّحمن

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی

صفحه کاربران ویژه - خروج
مرتب سازی بر اساس
 
مفاتیح نوین
3ـ سوره واقعه1ـ سوره یـس

 مقدمه

از آن جا که این سوره، حسّ شکرگزارى را در انسانها به عالى ترین وجهى بر مى انگیزد، و بیان نعمتهاى مادّى و معنوى دنیا و آخرت، شوق طاعت و بندگى را در دل او افزایش مى دهد، فضیلت هاى فراوانى براى تلاوت آن در روایات آمده است; البتّه تلاوتى که در اعماق روح انسان نفوذ کند و مبدأ حرکت گردد.

از جمله در حدیثى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: «هر کس سوره الرّحمن را بخواند خداوند به ناتوانى او (در اداى شکر نعمت ها) رحم مى کند، و حقّ شکر نعمت هایى را که به او ارزانى داشته، ادا مى کند».(1)

در حدیث دیگرى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم: «هر کس سوره الرّحمن را بخواند و هنگامى که به آیه «فَبِأَىِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ» مى رسد بگوید: «لا بِشَىْء مِنْ آلائِکَ رَبِّ اُکَذِّبُ; خداوندا! هیچ یک از نعمت هاى تو را انکار نمى کنم» اگر این تلاوت در شب باشد و در همان شب بمیرد، ثواب شهیدان را خواهد داشت، و همچنین اگر در روز باشد».(2)

 

 

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند بخشنده مهربان

 

الرَّحْمَنُ (1) عَلَّمَ الْقُرْءَانَ (2) خَلَقَ الإنسَـنَ (3) عَلَّمَهُ الْبَیَانَ (4) الشَّمْسُ

خداوند رحمان، (1) قرآن را تعلیم فرمود، (2) انسان را آفرید، (3) و به او سخن گفتن آموخت. (4) خورشید

وَالْقَمَرُ بِحُسْبَان (5) وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ (6) وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ

و ماه با حساب دقیقى در گردشند، (5) و گیاهان و درختان براى خدا سجده مى کنند. (6) و آسمان را برافراشت، و میزان

الْمِیزَانَ (7) أَلاَّ تَطْغَوْا فِى الْمِیزَانِ (8) وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلاَ

و قانون نهاد، (7) تا در میزان طغیان نکنید (و از مسیر عدالت منحرف نشوید)، (8) و وزن را براساس عدل برپا دارید و در سنجش

تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ (9) وَالاَْرْضَ وَضَعَهَا لِلاَْنَامِ (10) فِیهَا فَکِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ

کاستى نکنید. (9) و زمین را براى مردم آفرید، (10) که در آن میوه ها و نخلهاى

الاَْکْمَامِ (11) وَالْحَبُّ ذُوالْعَصْفِ وَ الرَّیْحَانُ (12) فَبِأَىِّ ءَالاَءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ

پرشکوفه است، (11) و دانه هایى که همراه با ساقه و برگى است که بصورت کاه (و خوراک حیوانات) در مى آید، و گیاهان خوشبو. (12) پس (اى گروه جن و انس) کدامین نعمتهاى

(13) خَلَقَ الإنسَنَ مِن صَلْصَل کَالْفَخَّارِ (14) وَ خَلَقَ الْجَآنَّ مِن مَّارِج مِّن

پروردگارتان را انکار مى کنید؟!(13) انسان را از گلِ خشکیده اى همچون سفال آفرید، (14) و جنّ را از شعله هاى

نَّار (15) فَبِأَىِّ ءَالآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ (16) رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَ رَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ (17)

آتش خلق کرد. (15) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟! (16) او پروردگارِ دومشرق و دو مغرب است. (17)

فَبِأَىِّ ءَالآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ (18) مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ (19) بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟! (18) دو دریاى مختلف (شور و شیرین، گرم و سرد) را در کنار هم قرار داد، در حالى که با هم تماس دارند; (19) در میان آن دو

لاَّ یَبْغِیَانِ (20) فَبِأَىِّ ءَالآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ (21) یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ

مانعى است که یکى بر دیگرى غلبه نمى کند (و به هم نمى آمیزند). (20) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟! (21) از آن دو، لؤلؤ و مرجان

وَالْمَرْجَانُ (22) فَبِأَىِّ ءَالآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ (23) وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنشَئَاتُ فِى

خارج مى شود. (22) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟! (23) و براى او (و از ناحیه او) است کشتیهاى کوه پیکر ساخته شده که

الْبَحْرِ کَالاَْعْلَـمِ (24) فَبِأَىِّ ءَالآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ (25) کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَان (26)

در دریا به حرکت در مى آیند! (24) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟! (25) همه کسانى که روى آن ]= زمین [هستند فانى مى شوند، (26)

وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَـلِ وَالإکْرَامِ (27) فَبِأَىِّ ءَالآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ (28)

و تنها ذات صاحب جلال و گرامى پروردگارت باقى مى ماند. (27) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟! (28)

یَسْئَلُهُ مَن فِى السَّمَـو تِ وَالاَْرْضِ کُلَّ یَوْم هُوَ فِى شَأْن (29) فَبِأَىِّ ءَالآءِ

تمام کسانى که در آسمانها و زمین هستند از او تقاضا مى کنند، و او هر روز در شأن و کارى است. (29) پس کدامین نعمتهاى

رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ (30) سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَیُّهَ الثَّقَلاَنِ (31) فَبِأَىِّ ءَالآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ

پروردگارتان را انکار مى کنید؟! (30) اى دو گروه انس و جن! بزودى به (حساب) شما مى پردازیم! (31) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟!

(32) یَـمَعْشَرَ الْجِنِّ وَالإنسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَـوتِ

(32) اى گروه جنّ و انس! اگر مى توانید از مرزهاى آسمانها و زمین بگذرید، پس بگذرید،

وَالاَْرْضِ فَانفُذُوا لاَ تَنفُذُونَ إِلاَّ بِسُلْطَـن (33) فَبِأَىِّ ءَالآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ

ولى هرگز نمى توانید، مگر با نیرویى (فوق العاده). (33) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟!

(34) یُرْسَلُ عَلَیْکُمَا شُوَاظٌ مِّن نَّار وَنُحَاسٌ فَلاَ تَنتَصِرَانِ (35) فَبِأَىِّ ءَالآءِ

(34) (در قیامت) شعله هایى از آتش، و دودهایى متراکم بر شما فرستاده مى شود; و نمى توانید از کسى یارى بطلبید. (35) پس کدامین

رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ (36) فَإِذَا انشَقَّتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ وَرْدَةً کَالدِّهَانِ (37) فَبِأَىِّ

نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟! (36) در آن هنگام که آسمان شکافته شود و همچون روغن مذاب گلگون گردد (حوادث هولناکى رخ مى دهد که تاب تحمّل آن را نخواهید

ءَالآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ (38) فَیَوْمَئِذ لاَّ یُسْئَلُ عَن ذَنبِهِ إِنسٌ وَلاَ جَانٌّ (39)

داشت). (37) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟! (38) در آن روز هیچ کس از انس و جن از گناهش سؤال نمى شود (و همه چیز روشن است). (39)

فَبِأَىِّ ءَالآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ (40) یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیمَهُمْ فَیُؤخَذُ

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟! (40) مجرمان از چهره هایشان شناخته مى شوند; و موهاى پیش سر،

بِالنَّوَصِى وَالاَْقْدَامِ (41) فَبِأَىِّ ءَالآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ (42) هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِى

و پاهایشان را مى گیرند (و به دوزخ مى افکنند). (41) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟! (42) این همان دوزخى است

یُکَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ (43) یَطُوفُونَ بَیْنَهَا وَبَیْنَ حَمِیم ءَان (44) فَبِأَىِّ ءَالآءِ

که مجرمان آن را انکار مى کردند. (43) اکنون در میان آن و آب سوزان در رفت و آمدند. (44) پس کدامین

رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ (45) وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ (46) فَبأَىِّ ءَالآءِ رَبِّکُمَا

نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟! (45) و براى کسى که از مقام پروردگارش خائف است، دو باغ بهشتى است. (46) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان

تُکَذِّبَانِ (47) ذَوَاتَآ أَفْنَان (48) فَبِأَىِّ ءَالآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ (49) فِیهِمَا عَیْنَانِ

را انکار مى کنید؟! (47) (آن دو باغ بهشتى) داراى انواع نعمتها (و درختان پرطراوت) است. (48) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟! (49) در آنها دو چشمه

تَجْرِیَانِ (50) فَبِأَىِّ ءَالآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ (51) فِیهِمَا مِن کُلِّ فَکِهَة زَوْجَانِ

همیشه جارى است. (50) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟! (51) در آن دو، از هر میوه اى دو نوع وجود دارد (هر یک از دیگرى بهتر).

(52) فَبِأَىِّ ءَالآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ (53) مُتَّکِئِینَ عَلَى فُرُشِم بَطَآئِنُهَا مِنْ

(52) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟! (53) این در حالى است که آنها برفرشهایى تکیه کرده اند

إِسْتَبْرَق وَجَنَى الْجَنَّتَیْنِ دَان (54) فَبِأَىِّ ءَالآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ (55) فِیهِنَّ

با آسترهایى از دیبا و ابریشم، و میوه هاى رسیده آن دو باغ بهشتى نزدیک (و در دسترس) است. (54) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان راانکار مى کنید؟! (55) در آن

قَـصِرَتُ الطَّرْفِ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلاَ جَانٌّ (56) فَبِأَىِّ ءَالآءِ رَبِّکُمَا

باغهاى بهشتى زنانى هستند که جز به همسران خود عشق نمىورزند; و هیچ انس و جنّى پیش از ایشان با آنان تماس نداشته است. (56) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان

تُکَذِّبَانِ (57) کَأَ نَّهُنَّ الْیَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ (58) فَبِأَىِّ ءَالآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ

را انکار مى کنید؟! (57) آنها همچون یاقوت و مرجانند. (58) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟!

(59) هَلْ جَزَاءُ الإحْسَنِ إِلاَّ الإحْسَنُ (60) فَبِأَىِّ ءَالآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ (61) وَمِن

(59) آیا جزاى نیکى جز نیکى است؟! (60) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟! (61) و پایین تر

دُونِهِمَا جَنَّتَانِ(62) فَبأَىِّ ءَالآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ (63) مُدْهَامَّتَانِ (64) فَبأَىِّ

از آنها، دو باغ بهشتى (دیگر) است. (62) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟! (63) هر دو خرّم و سرسبزند. (64) پس کدامین

ءَالآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ (65) فِیهِمَا عَیْنَانِ نَضَّاخَتَانِ (66) فَبِأَىِّ ءَالآءِ رَبِّکُمَا

نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟! (65) در آنها دو چشمه جوشنده است. (66) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان

تُکَذِّبَانِ (67) فِیهِمَا فَـکِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ (68) فَبِأَىِّ ءَالآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ (69)

را انکار مى کنید؟! (67) در آنها میوه هاى فراوان و درخت خرما و انار است. (68) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟! (69)

فِیهِنَّ خَیْرَتٌ حِسَانٌ (70) فَبِأَىِّ ءَالآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ (71) حُورٌ مَّقْصُورَتٌ

و در آن باغهاى بهشتى زنانى نیکوخلق وزیبایند. (70) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟! (71) حوریانى که در

فِى الْخِیَامِ (72) فَبِأَىِّ ءَالآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ (73) لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلاَ

خیمه هاى بهشتى مستورند. (72) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟! (73) هیچ انس و جنّى پیش از ایشان با آنها تماس

جَآنٌّ (74) فَبِأَىِّ ءَالآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ (75) مُتَّکِئِینَ عَلَى رَفْرَف خُضْر

نداشته است (74) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟! (75) این در حالى است که بهشتیان بر تختهایى سبز رنگ

وَعَبْقَرِىّ حِسَان (76) فَبِأَىِّ ءَالآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ (77) تَبَارَکَ اسْمُ رَبِّکَ ذِى

ممتاز و زیبا تکیه زده اند. (76) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟! (77) پربرکت و زوال ناپذیر است نام پروردگار

الْجَلَـلِ وَ الاْکْرَامِ (78)

صاحب جلال و بزرگوار تو. (78)

 


1. نورالثقلین، جلد 5، صفحه 187، حدیث 3.
2. بحارالانوار، جلد 89، صفحه 306، حدیث 2.
3ـ سوره واقعه1ـ سوره یـس
12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma