مناجات الشاکرین (شکرگزاران)

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی

صفحه کاربران ویژه - خروج
مرتب سازی بر اساس
 
مفاتیح نوین
مقدمهمناجات الراغبین (مشتاقان)

مناجات و راز و نیاز کسانى است که با زبان شکر و سپاس، آهنگ او نمایند و به ناتوانى خویش براى شکرگزارى در برابر نعمت هاى بى پایان خداوند اعتراف کرده و از قصور و تقصیر خود به درگاهش عذر مى خواهند.(1)

  

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

به نام خداوند بخشنده مهربان

 

اِلهى اَذْهَلَنى عَنْ اِقامَةِ شُکْرِکَ تَتابُعُ طَوْلِکَ،وَاَعْجَزَنى عَنْ اِحْصآءِثَنآئِکَ

خدایا بخشش پى درپى تو انجام دادن سپاسگزاریت را از یاد من برد و ریزش فضل و احسانت مرا ازشمردن ثنا و ستایشت

فَیْضُ فَضْلِکَ، وَشَغَلَنى عَنْ ذِکْرِ مَحامِدِکَ تَرادُفُ عَوآئِدِکَ، وَاَعْیانى عَنْ

عاجز کرد و پشت سر هم آمدن نیکیهایت مرا از ذکر ستودنیهایت بازداشت و پیاپى رسیدن نعمتهایت مرا از نشر دادن

نَشْرِ عَوارِفِکَ تَوالى اَیادیکَ، وَ هذا مَقامُ مَنِ اعْتَرَفَ بِسُبُوغِ النَّعْمآءِ،

نیکوییهایت درمانده کرد و این جا که هستم جاى کسى است که اعتراف به وفور نعمتهاى تو و

وَقابَلَها بِالتَّقْصیرِ، وَشَهِدَ عَلى نَفْسِهِ بِالاِْهْمالِ وَالتَّضْییعِ، وَ اَنْتَ الرَّؤُفُ

در مقابل آنها به کوتاهى کردن خود دارد و به اهمال کارى و تلف کردن عمر خویش گواهى دهد و تو اى خداى با عطوفت

الرَّحیمُ الْبَّرُ الْکَریمُ، اَلَّذى لا یُخَیِّبُ قاصِدیهِ، وَلا یَطْرُدُ عَنْ فِنآئِهِ امِلیهِ،

و مهربان و نیکوکار و بزرگوارى که روآورندگان بسویت رانومید نسازى و آرزومندانت را از درگاهت نرانى،

بِساحَتِکَ تَحُطُّ رِحالُ الرّاجینَ، وَ بِعَرْصَتِکَ تَقِفُ امالُ الْمُسْتَرْفِدینَ، فَلا

امیدواران به آستانه تو بار امید خود را بیندازند و آرزوهاى عطاخواهان به میدان وسیع کرم تو توقف کنند پس

تُقابِلْ امالَنا بِالتَّخْییبِ وَالاِْیاسِ، وَ لا تُلْبِسْنا سِرْبالَ الْقُنُوطِ وَالاِْبْلاسِ،

اى خدا تو آرزوهاى ما را با نومیدى و یأس روبه رو مگردان و جامه ناامیدى و دل شکستگى بر ما مپوشان

اِلـهى تَصاغَرَ عِنْدَ تَعاظُمِ آلائِکَ شُکْرى، وَ تَضآئَلَ فى جَنْبِ اِکْرامِکَ

خدایا در برابر نعمتهاى بزرگت سپاسگزارى من کوچک است و در جنب اکرام و بزرگوارى تو

اِیّاىَ ثَنآئى وَنَشْرى، جَلَّلَتْنى نِعَمُکَ مِنْ اَنْوارِ الاِْیمانِ حُلَلاً، وَضَرَبَتْ

ثنا وستایش من خُرد و ناقابل است نعمتهاى تو زیورهایى از انوار ایمان بر من پوشانده و ریزه کاریهاى

عَلَىَّ لَطآئِفُ بِرِّکَ مِنَ الْعِزِّ کِلَلاً، وَقَلَّدَتْنى مِنَنُکَ قَلائِدَ لا تُحَلُّ، وَ

نیکیت خیمه هایى از عزت برسرم زده و احسانهایت گردن بندهایى به گردنم انداخته که باز نشود و

طَوَّقَتْنى اَطْواقاً لاتُفَلُّ، فَآلائُکَ جَمَّةٌ ضَعُفَ لِسانى عَنْ اِحْصآئِها،

طوقهایى بدان آویخته که نگسلد، نعمتهاى بسیار تو زبان مرا از شمردنش ناتوان کرده

وَنَعْمآئُکَ کَثیرَةٌ قَصُرَ فَهْمى عَنْ اِدْراکِها فَضْلاً عَنِ اسْتِقْصآئِها، فَکَیْفَ لى

و بخششهاى فراوانت فهم مرا از ادراکش کوتاه کرده تا چه رسد به پى بردن به پایانش و با این ترتیب من چگونه مى توانم

بِتَحْصیلِ الشُّکْرِ، وَشُکْرى اِیّاکَ یَفْتَقِرُ اِلى شُکْر، فَکُلَّما قُلْتُ لَکَ الْحَمْدُ،

تو را سپاسگزارى کنم و سپاسگزارى من احتیاج به سپاسگزارى دیگرى دارد و هرگاه بگویم ستایش مخصوص توست

وَجَبَ عَلَىَّ لِذلِکَ اَنْ اَقُولَ لَکَ الْحَمْدُ، اِلهى فَکَما غَذَّیْتَنا بِلُطْفِکَ، وَ

براى این جمله لازم است دوباره بگویم ستایش مخصوص توست خدایا چنانچه به لطف خویش ما را خوراک دادى

رَبَّیْتَنا بِصُنْعِکَ، فَتَمِّمْ عَلَیْنا سَوابِغَ النِّعَمِ، وَادْفَعْ عَنّا مَکارِهَ النِّقَمِ، وَآتِنا

و به پرورش خود پروریدى پس نعمتهاى فراوانت را بر ما کامل کن و ناگواریهاى سخت و بد را از ما دور کن و عطا کن به ما

مِنْ حُظُوظِ الدّارَیْنِ اَرْفَعَها وَاَجَلَّها، عاجِلاً وَآجِلاً، وَلَکَ الْحَمْدُ عَلى

از بهره هاى دو جهان برتر و بهترش را چه اکنون و چه در آینده و ستایش تو راست

حُسْنِ بَلائِکَ، وَسُبُوغِ نَعْمآئِکَ، حَمْداً یُوافِقُ رِضاکَ، وَیَمْتَرِى الْعَظیمَ

براى آزمایش نیکویت و نعمتهاى فراوانت ستایشى که برابر خشنودیت باشد و احسان و بخشش بزرگ تو

مِنْ بِرِّکَ وَ نَداکَ، یا عَظیمُ یا کَریمُ، بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.

را به سوى ما جلب کند اى بزرگ و اى بزرگوار به رحمتت اى مهربانترین مهربانان.

  


1. بحارالانوار، جلد 91، صفحه 146.
مقدمهمناجات الراغبین (مشتاقان)
12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma