13- مناجات الذاکرین (ذاکران)

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی

صفحه کاربران ویژه - خروج
مرتب سازی بر اساس
 
مفاتیح نوین
14- مناجات المعتصمین (پناهندگان)12- مناجات العارفین (عارفان)

راز و نیاز کسانى است که یاد خدا را مى طلبند و از او مى خواهند، که ذکر و یادش را در همه جا و همه حال بر قلب و جانشان فرود آرد و آن را انیس و مونسشان گرداند; آنان که مى دانند جز با یاد او دلها آرام نمى گیرد و جز با رؤیت معنوى جمال حق، جانها آرامش نمى یابد.(1)

  

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

به نام خداوند بخشنده مهربان

 اِلـهى لَوْلاَ الْواجِبُ مِنْ قَبُولِ اَمْرِکَ، لَنَزَّهْتُکَ مِنْ ذِکْرى اِیّاکَ، عَلى اَنَّ

خدایا اگر پذیرفتن فرمانت واجب نبود تو را پاکتر از آن مى دانستم که من نام تو را به زبان آرم گذشته از این که

ذِکْرى لَکَ بِقَدْرى لا بِقَدْرِکَ، وَما عَسى اَنْ یَبْلُغَ مِقْدارى حَتّى اُجْعَلَ

ذکرى که من از تو کنم به اندازه فهم من است نه به مقدار مقام تو و تازه مگر چه اندازه امید است قدرم بالا رود که

مَحَلاًّ لِتَقْدیسِکَ، وَمِنْ اَعْظَمِ النِّعَمِ عَلَیْنا جَرَیانُ ذِکْرِکَ عَلى اَلْسِنَتِنا،

محل تقدیس تو قرار گیرم و از بزرگترین نعمتهاى تو بر ما همان جریان داشتن ذکر تو بر زبان ماست

وَاِذْنـُکَ لَنا بِدُعآئِکَ وَتَنْزیهِکَ وَتَسْبیحِکَ، اِلـهى فَاَلْهِمْنا ذِکْرَکَ فِى

و همان اجازه اى است که براى دعا کردن و به پاکى ستودنت به ما دادى خدایا پس ذکر خویش را به ما الهام کن در

الْخَلاءِ وَالْمَلاءِ، وَاللَّیْلِ وَالنَّهارِ، وَالاِْعْلانِ وَالاِْسْرارِ، وَفِى السَّرّآءِ

خلوت و جلوت و شب و روز و آشکار و نهان و درخوشى

وَالضَّرّآءِ، وَآنِسْنا بِالذِّکْرِ الْخَفِىِّ، وَاسْتَعْمِلْنا بِالْعَمَل الزَّکِىِّ، وَالسَّعْىِ

و ناخوشى و ما را به ذکر خفى و پنهانت مأنوس کن و به کار پاکیزه و کوشش خداپسند

الْمَرْضِىِّ، وَجازِنا بِالْمیزانِ الْوَفِىِّ، اِلـهى بِکَ هامَتِ الْقُلُوبُ الْوالِهَةُ،

وادار و پاداش ما را به سنگ تمام بده خدایا دلهاى شیدا همه سرگشته و تشنه تواند

وَعَلى مَعْرِفَتِکَ جُمِعَتِ الْعُقُولُ الْمُتَبایِنَةُ،فَلا تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ اِلاَّ بِذِکْراکَ،

و خِرَدهاى متفرق و جدا همه در مورد شناسایى و معرفت تو متفق گشته اند و از این رو دلها جز به یاد تو آرام نگیرند

وَلا تَسْکُنُ النُّفُوسُ اِلاَّ عِنْدَ رُؤْیاکَ، اَنْتَ الْمُسَبَّحُ فى کُلِّ مَکان،

وجانها جز به مشاهده جمالت تسکین نیابند تویى که در هر جا تسبیحت گویند

وَالْمَعْبُودُ فى کُلِّ زَمان، وَالْمَوْجُودُ فى کُلِّ اَوان، وَالْمَدْعُوُّ بِکُلِّ لِسان،

و در هر زمانى پرستش کنند و در هر آن موجود بوده اى و به هر زبان تو را خوانند

وَالْمُعَظَّمُ فى کُلِّ جَنان،وَاَسْتَغْفِرُکَ مِنْ کُلِّ لَذَّة بِغَیْرِ ذِکْرِکَ، وَمِنْ کُلِّ راحَة

و در هر دلى تو را به بزرگى یاد کنند و از تو آمرزش خواهم از هر لذتى جز لذت تو و از هر آسایشى

بِغَیْرِ اُنْسِکَ، وَمِنْ کُلِّ سُرُور بِغَیْرِ قُرْبِکَ، وَمِنْ کُلِّ شُغْل بِغَیْرِ طاعَتِکَ،

جز انس با تو و از هر شادمانى بجز قرب تو و از هر سرگرمى به جز فرمانبرداریت

اِلـهى اَنْتَ قُلْتَ وَقَوْلُکَ الْحَقُّ: یا اَیُّهَا الَّذینَ امَنُوا اذْکُرُوا اللهَ ذِکْراً کَثیراً،

خدایا تو فرمودى و گفته ات حق است «اى کسانى که ایمان آورده اید خدا را یاد کنید یاد کردن بسیار

وَسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَاَصیلاً. وَقُلْتَ وَقَوْلُکَ الْحَقُّ: فَاذْکُرُونى اَذْکُرْکُمْ. فَاَمَرْتَنا

و تسبیح او گویید در بامداد و پسین» و نیز فرمودى و گفته ات حق است «مرا یاد کنید تا من هم شما را یاد کنم» پس تو ما را

بِذِکْرِکَ، وَ وَعَدْتَنا عَلَیْهِ اَنْ تَذْکُرَنا تَشْریفاً لَنا وَ تَفْخیماً وَ اِعْظاماً، وَ ها

به یاد کردنت دستور فرمودى و به ما وعده دادى که براى شرافت و عزت و عظمت بخشى

نَحْنُ ذاکِرُوکَ کَما اَمَرْتَنا، فَاَنْجِزْ لَنا ما وَعَدْتَنا، یا ذاکِرَ الذّاکِرینَ، وَیا

به ما تو هم ما را یاد کنى و ما هم اکنون مطابق فرمانت تو را یاد کنیم پس تو هم به وعده خویش وفا کن اى که از یادکنندگانت یاد کنى و اى

اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.

مهربانترین مهربانان.

  


1. بحارالانوار، جلد 91، صفحه 151. 
14- مناجات المعتصمین (پناهندگان)12- مناجات العارفین (عارفان)
12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma