3- زیارت صفوان جمّال

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی

صفحه کاربران ویژه - خروج
مرتب سازی بر اساس
 
مفاتیح نوین
4- زیارت دیگرى از صفوان2- زیارت کافى

سیف بن عمیره مى گوید: با صفوان جمّال و جماعتى از یاران، به سوى نجف بیرون رفتیم و امیرمؤمنان(علیه السلام) را زیارت کردیم; وقتى از زیارت فارغ شدیم صفوان را دیدیم که روى به سوى قبر امام حسین(علیه السلام) کرد و گفت: اکنون از همین مکان از بالاى سر امیرمؤمنان(علیه السلام)، حسین بن على(علیه السلام) را زیارت مى کنیم. سپس توضیح داد که با مولایم امام جعفر صادق(علیه السلام) وارد نجف شدیم. آن حضرت پس از زیارت امیرمؤمنان(علیه السلام)، همین زیارت و نماز و دعایى را خواند که من الآن مى خواهم بجا آورم، آنگاه به من فرمود: اى صفوان! این زیارت را حفظ کن و این دعا را بخوان و همیشه امیرمؤمنان(علیه السلام) و حسین بن على(علیه السلام)

را این گونه زیارت کن که من از جانب خدا ضامنم که هر کس این زیارت و این دعا را از دور یا نزدیک بخواند زیارتش مقبول، سعیش مشکور، سلامش واصل و حاجتش ـ هر چه باشد ـ حاصل مى گردد و خداوند جواب او را مى دهد... زیارت چنین است: مقابل قبر آن حضرت مى ایستى و مى گویى:

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا رَسُولَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا صَفْوَةَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا

سلام بر تو اى رسول خدا سلام بر تو اى برگزیده خدا سلام بر تو اى

اَمینَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلى مَنِ اصْطَفاهُ اللهُ، وَاخْتَصَّهُ وَاخْتارَهُ مِنْ بَرِیَّتِهِ،

امین خدا سلام بر آن کس که برگزیدش خدا و مخصوصش داشت و اختیارش کرد از میان خلقش

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا خَلیلَ اللهِ ما دَجَى اللَّیْلُ وَغَسَقَ، وَاَضاءَ النَّهارُ وَاَشْرَقَ،

سلام بر تو اى خلیل خدا تا هرگاه که تاریک و ظلمانى گردد شب، و روشن و نورانى گردد روز

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ ما صَمَتَ صامِتٌ، وَنَطَقَ ناطِقٌ، وَ ذَرَّ شارِقٌ، وَ رَحْمَةُ اللهِ

سلام بر تو آنگاه که خموش است هر خاموش و گویاست هر گویا و بتابد خورشید و رحمت خدا

وَبَرَکاتُهُ، اَلسَّلامُ عَلى مَوْلانا اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ عَلِىِّ بْنِ اَبیطالِب، صاحِبِ

و برکاتش سلام بر مولاى ما امیرمؤمنان على بن ابى طالب صاحب

السَّوابِقِ وَالْمَناقِبِ وَالنَّجْدَةِ، وَمُبیدِ الْکَتائِبِ، اَلشَّدیدِ الْبَاْسِ، اَلْعَظیمِ

سوابق درخشان و منقبتها و مردانگى و شجاعت و نابودکننده صفهاى سخت نیرو و بزرگ

الْمِراسِ،اَلْمَکینِ الاَْساسِ،ساقِى الْمُؤْمِنینَ بِالْکَاْسِ مِنْ حَوْضِ الرَّسُولِ

قدرت و محکم پایه، ساقى مؤمنان با جام از حوض رسول

الْمَکینِ الاَْمینِ، اَلسَّلامُ عَلى صاحِبِ النُّهى، وَالْفَضْلِ وَالطَّوائِلِ،

پا بر جاى امین سلام بر صاحب خرد و فضیلت و نعمتها

وَالْمَکْرُماتِ وَالنَّوائِلِ،اَلسَّلامُ عَلى فارِسِ الْمُؤْمِنینَ، وَلَیْثِ الْمُوَحِّدینَ،

و کرامات و جوائز سلام بر دلاور مؤمنان و شیر یگانه پرستان

وَقاتِلِ الْمُشْرِکینَ، وَوَصِىِّ رَسُولِ رَبِّ الْعالَمینَ، وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ،

و کشنده مشرکان و وصى رسول پروردگار جهانیان و رحمت خدا و برکاتش

اَلسَّلامُ عَلى مَنْ اَیَّدَهُ اللهُ بِجَبْرَئیلَ، وَاَعانَهُ بِمیکائیلَ، وَاَزْلَفَهُ فِى

سلام بر آن کس که خدا تأیید کرد او را به جبرئیل و کمکش کرد بوسیله میکائیل و مقرّبش ساخت در

الدّارَیْنِ، وَ حَباهُ بِکُلِّ ما تَقِرُّ بِهِ الْعَیْنُ، وَصَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَعَلى آلِهِ

دو جهان و عطا فرمود به او هر چه راکه موجب روشنى چشم است و درود خدا بر او و بر خاندان

الطّاهِرینَ، وَعَلى اَوْلادِهِ الْمُنْتَجَبینَ، وَعَلَى الاَْئِمَّةِ الرّاشِدینَ، اَلَّذینَ

پاکش و بر فرزندان برگزیده اش و بر امامان راه یافته اش آنان که

اَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهَوْا عَنِ الْمُنْکَرِ، وَفَرَضُوا عَلَیْنا الصَّلَواتِ، وَ اَمَرُوا

امر به معروف و نهى از منکر کردند و نمازها را بر ما واجب کرده و دستور

بِایتآءِ الزَّکاةِ، وَعَرَّفُونا صِیامَ شَهْرِ رَمَضانَ، وَقِرائَةَ الْقُرْآنِ، اَلسَّلامُ

پرداخت زکات را دادند و شناساندند به ما روزه ماه رمضان و خواندن قرآن را سلام

عَلَیْکَ یا اَمیرَ الْمُؤْمِنینَ، وَیَعْسُوبَ الدّینِ، وَقآئِدَ الْغُرِّ الْمُحَجَّلینَ،

بر تو اى امیرمؤمنان و اى بزرگ و پیشواى دین و ایمان و پیشرو سفید رویان

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا بابَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا عَیْنَ اللهِ النّاظِرَةَ، وَیَدَهُ

سلام بر تو اى درى که از آن به خدا رسند سلام بر تو اى دیده بیناى خدا و دست

الْباسِطَةَ، وَ اُذُنَهُ الْواعِیَةَ، وَحِکْمَتَهُ الْبالِغَةَ، وَنِعْمَتَهُ السّابِغَةَ، اَلسَّلامُ عَلى

بازش و گوش نگهدار رازش و حکمت رسایش و نعمت شایانش سلام بر

قَسیمِ الْجَنَّةِ وَالنّارِ، اَلسَّلامُ عَلى نِعْمَةِ اللهِ عَلَى الاَْبْرارِ، وَنِقْمَتِهِ عَلَى

قسمت کننده بهشت و دوزخ سلام برنعمت خدا بر نیکان و عذاب او بر

الْفُجّارِ، اَلسَّلامُ عَلى سَیِّدِ الْمُتَّقینَ الاَْخْیارِ، اَلسَّلامُ عَلى اَخى رَسُولِ

بدکاران سلام بر آقاى پرهیزکاران برگزیده سلام بر برادر رسول

اللهِ، وَابْنِ عَمِّهِ وَزَوْجِ ابْنَتِهِ، وَالْمَخْلُوقِ مِنْ طینَتِهِ، اَلسَّلامُ عَلَى الاَْصْلِ

خدا و پسرعمویش و شوهر دخترش و آفریده شده از طینتش سلام بر ریشه

الْقَدیمِ، وَالْفَرْعِ الْکَریمِ، اَلسَّلامُ عَلَى الثَّمَرِ الْجَنِىِّ، اَلسَّلامُ عَلى اَبِى

قدیم و شاخه کریم سلام بر میوه چیده سلام برحضرت ابوالحسن

الْحَسَنِ عَلِىٍّ، اَلسَّلامُ عَلى شَجَرَةِ طُوبى، وَسِدْرَةِ الْمُنْتَهى، اَلسَّلامُ عَلى

على سلام بر درخت طوبى و سدرة المنتهى (درختهاى بهشتى) سلام بر

آدَمَ صَفْوَةِ اللهِ، وَنُوح نَبِىِّ اللهِ، وَاِبْراهیمَ خَلیلِ اللهِ، وَمُوسى کَلیمِ اللهِ، وَ

آدم برگزیده خدا و نوح پیغمبر خدا و ابراهیم خلیل خدا و موسى هم سخن خدا و

عیسى رُوحِ اللهِ، وَ مُحَمَّد حَبیبِ اللهِ، وَمَنْ بَیْنَهُمْ مِنَ النَّبِیّینَ،

عیسى روح خدا و محمّد حبیب خدا و سایر کسانى که در این بین آمدند از پیمبران

وَالصِّدّیقینَ، وَالشُّهَدآءِ وَالصّالِحینَ، وَ حَسُنَ اُولئِکَ رَفیقاً، اَلسَّلامُ عَلى

و صدیقان و شهیدان و شایستگان و اینان نیکو رفیقانى هستند سلام بر

نُورِ الاَْنْوارِ، وَسَلیلِ الاَْطْهارِ، وَ عَناصِرِ الاَْخْیارِ، اَلسَّلامُ عَلى والِدِ

نور انوار و نژاد پاکان و عناصر برگزیده سلام بر پدر

الاَْئِمَّةِ الاَْطْهارِ، اَلسَّلامُ عَلى حَبْلِ اللهِ الْمَتینِ، وَجَنْبِهِ الْمَکینِ، وَ رَحْمَةُ

امامان پاک سلام بر ریسمان محکم خدا و جانبدار پابرجایش و رحمت

اللهِ وَ بَرَکاتُهُ، اَلسَّلامُ عَلى اَمینِ اللهِ فى اَرْضِهِ وَخَلیفَتِهِ، وَ الْحاکِمِ بِاَمْرِهِ،

خدا و برکاتش سلام بر امین خدا در روى زمینش و جانشینش و حاکم به فرمانش

وَالْقَیِّمِ بِدینِهِ، وَالنّاطِقِ بِحِکْمَتِهِ، وَ الْعامِلِ بِکِتابِهِ، اَخِ الرَّسُولِ، وَزَوْجِ

و سرپرست دینش و گویاى به حکمتش و عمل کننده به کتابش برادر رسول و شوهر

الْبَتُولِ، وَسَیْفِ اللهِ الْمَسْلُولِ، اَلسَّلامُ عَلى صاحِبِ الدَّلالاتِ، وَالاْیاتِ

بتول و شمشیر از نیام کشیده خدا سلام بر صاحب دلیلها و نشانه هاى

الْباهِراتِ، وَالْمُعْجِزاتِ الْقاهِراتِ، وَالْمُنْجى مِنَ الْهَلَکاتِ، اَلَّذى ذَکَرَهُ

درخشان و معجزات کوبنده و نجات بخش از نابودیها آن کس که

اللهُ فى مُحْکَمِ الاْیاتِ، فَقالَ تَعالى وَ اِنَّهُ فى اُمِّ الْکِتابِ لَدَیْنا لَعَلِىٌّ

خدا در آیات محکم قرآن ذکرش کرده و فرموده: «و براستى او در اصل کتاب نزد ما على

حَکیمٌ، اَلسَّلامُ عَلَى اسْمِ اللهِ الرَّضى، وَ وَجْهِهِ الْمُضیىِ، وَجَنْبِهِ الْعَلِىِّ،

و حکیم است» سلام بر نام پسندیده خدا و مظهر تابانش و جانب والایش

وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ، اَلسَّلامُ عَلى حُجَجِ اللهِ وَاَوْصِیآئِهِ، وَخآصَّةِ اللهِ وَ

و رحمت خدا و برکاتش سلام بر حجّتهاى خدا و اوصیاى آن حضرت و خاصان خدا و

اَصْفِیآئِهِ، وَخالِصَتِهِ وَاُمَنآئِهِ، وَرَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ، قَصَدْتُکَ یامَوْلاىَ یا

برگزیدگان او و بندگان خالصش و امانتدارهایش و رحمت خدا و برکاتش آهنگ تو را کردم اى مولاى من اى

اَمینَ اللهِ وَ حُجَّتَهُ، زائِراً عارِفاً بِحَقِّکَ، مُوالِیاً لاَِوْلِیآئِکَ، مُعادِیاً

امین خدا و حجت او براى زیارتت و عارفم به حق تو و دوستدار دوستانت هستم و دشمن

لاَِعْدآئِکَ، مُتَقَرِّباً اِلَى اللهِ بِزِیارَتِکَ، فَاشْفَعْ لى عِنْدَاللهِ رَبّى وَرَبِّکَ، فى

با دشمنانت و تقرّب جوى به درگاه خدا بوسیله زیارتت پس شفاعت کن براى من پیش خدا پروردگار من و پروردگار تو در

خَلاصِ رَقَبَـتى مِنَ النّارِ، وَقَضآءِ حَوآئِجى حَوآئِجِ الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ *

نجات دادنم از آتش دوزخ و برآوردن حاجاتم حاجات دنیا و آخرت

سپس خود را به قبر بچسبان و آن را ببوس و بگو:

سَلامُ اللهِ وَ سَلامُ مَلآئِکَتِهِ الْمُقَرَّبینَ،

سلام خدا و سلام فرشتگان مقرب او

وَالْمُسَلِّمینَ لَکَ بِقُلُوبِهِمْ یا اَمیرَ الْمُؤْمِنینَ، وَالنّاطِقینَ بِفَضْلِکَ، وَ

و آنان که از دل تسلیم تو شدند اى امیرمؤمنان و آنان که به فضل و برترى تو گویا بودند و

الشّاهِدینَ عَلى اَنَّکَ صادِقٌ اَمینٌ صِدِّیْقٌ، عَلَیْکَ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ،

گواه بودند بر این که تویى راستگوى امین و بسیار راست گفتارى، رحمت و برکات خدا بر تو باد،

وَاَشْهَدُ اَنَّکَ طُهْرٌ طاهِرٌ مُطَهَّرٌ، مِنْ طُهْر طاهِر مُطَهَّر، اَشْهَدُ لَکَ یا وَلِىَّ اللهِ

گواهى دهم که براستى تو پاک سرشت و پاک و پاکیزه از (پدران) پاک سرشت و پاک و پاکیزه و گواهى دهم براى تو اى ولى خدا

وَوَلِىَّ رَسُولِهِ بِالْبَلاغِ وَالاَْداءِ، وَاَشْهَدُ اَنَّکَ جَنْبُ اللهِ وَبابُهُ، وَاَنَّکَ حَبیبُ

و ولى رسولش که رساندى و ادا کردى و گواهى دهم که تو به حقیقت جانبدار خدایى (نسبت به او مانند) درى هستى (که بوسیله تو به او رسند) و تویى حبیب

اللهِ وَوَجْهُهُ الَّذى یُؤْتى مِنْهُ، وَاَنَّکَ سَبیلُ اللهِ، وَاَنَّکَ عَبْدُ اللهِ وَاَخُورَسُولِهِ،

خدا و روى او که از آن رو بسویش روند و تویى راه خدا و تویى بنده خدا و برادر رسول خدا

صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ، اَتَیْتُکَ مُتَقَرِّباً اِلَى اللهِ عَزَّ وَجَلَّ بِزِیارَتِکَ، راغِباً اِلَیْکَ

صلى الله علیه و آله آمده ام بدرگاهت تقرّب جوى بسوى خداى عزوجل بوسیله زیارتت مشتاق به تو

فِى الشِّفاعَةِ، اَبْتَغى بِشَفاعَتِکَ خَلاصَ رَقَبَتى مِنَ النّارِ، وَ مُتَعَوِّذاً بِکَ مِنَ

در شفاعتت و از شفاعت تو مى جویم آزادى خود را از آتش و پناهنده ام به تو از

النّارِ، هارِباً مِنْ ذُنُوبِىَ الَّتِى احْتَطَبْتُها عَلى ظَهْرى، فَزِعاً اِلَیْکَ رَجآءَ

آتش و گریزانم از گناهانى که بر پشت خود بار کرده ام پناه آورده ام به تو به امید

رَحْمَةِ رَبّى، اَتَیْتُکَ اَسْتَشْفِعُ بِکَ یا مَوْلاىَ، وَاَتَقَرَّبُ بِکَ اِلَى اللهِ لِیَقْضِىَ

رحمت پروردگارم آمده ام تا تو را شفیع خود گیرم اى مولاى من و تقرّب جویم بوسیله تو بدرگاه خدا تا بدینوسیله

بِکَ حَوآئِجى، فَاشْفَعْ لى یا اَمیرَ الْمُؤْمِنینَ اِلَى اللهِ، فَاِنّى عَبْدُاللهِ وَمَوْلاکَ

حاجاتم را برآورد پس شفاعت کن برایم اى امیر مؤمنان به درگاه خدا که من بنده خدا و غلام تو

وَزائِرُکَ، وَلَکَ عِنْدَاللهِ الْمَقامُ الْمَحْمُودُ، وَالْجاهُ الْعَظیمُ،وَ الشَّأْنُ الْکَبیرُ،

و زائر توام و تو رادر پیش خدا مقامى است شایسته و جاه و منزلتى است بزرگ و شأن و عظمتى است بسیار

وَالشَّفاعَةُ الْمَقْبُولَةُ، اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَصَلِّ عَلى

و شفاعتت پذیرفته است خدایا درود فرست بر محمّد و آل محمّد و درود فرست بر

اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ عَبْدِکَ الْمُرْتَضى، وَاَمینِکَ الاَْوْفى، وَ عُرْوَتِکَ الْوُثْقى،

امیرمؤمنان بنده پسندیده ات و امانتدار با وفایت و دست آویز محکمت

وَیَدِکَ الْعُلْیا، وَجَنْبِکَ الاَْعْلى، وَکَلِمَتِکَ الْحُسْنى، وَ حُجَّتِکَ عَلَى

و دست بلندت و جانب والایت و کلمه نیکویت و حجت تو بر

الْوَرى، وَصِدّیقِکَ الاَْکْبَرِ، وَسَیِّدِالاَْوْصِیآءِ، وَ رُکْنِ الاَْوْلِیآءِ، وَ عِمادِ

خلق و بزرگترین راستگوى تو و آقاى اوصیا و رکن اولیا و تکیه گاه

الاَْصْفِیآءِ، اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ، وَیَعْسُوبِ الدّینِ، وَ قُدْوَةِ الصّالِحینَ، وَاِمامِ

برگزیدگان امیر مؤمنان و پادشاه دین و ایمان و پیشواى شایستگان و رهبر

الْمُخْلِصینَ، وَ الْمَعْصُومِ مِنَ الْخَلَلِ، اَلْمُهَذَّبِ مِنَ الزَّلَلِ، اَلْمُطَهَّرِ مِنَ

مخلصان آنکه (خدایش) از عیوب و خلل نگهداشته و از هر لغزشى پاک و از هر

الْعَیْبِ، اَلْمُنَزَّهِ مِنَ الرَّیْبِ، اَخى نَبِیِّکَ، وَ وَصِىِّ رَسُولِکَ، اَلْبآئِتِ عَلى

عیب پاکیزه و از شک و ریب مبرا است برادر پیامبرت و وصى رسولت آن که (در شب هجرت) در بستر او

فِراشِهِ، وَالْمُواسى لَهُ بِنَفْسِهِ، وَکاشِفِ الْکَرْبِ عَنْ وَجْهِهِ، اَلَّذى جَعَلْتَهُ

خوابید و جانش را براى او به کف گرفت و اندوه را از چهره اش دور ساخت آنکه قرارش دادى

سَیْفاً لِنُبُوَّتِهِ، وَآیَةً لِرِسالَتِهِ، وَشاهِداً عَلى اُمَّتِهِ، وَدِلالَةً لِحُجَّتِهِ، وَحامِلاً

شمشیرى بران براى پیامبرى او و نشانه اى براى رسالتش و گواهى بر امتش و راهنمایى بر دلیل و برهانش و بر دوش کشنده

لِرایَتِهِ، وَ وِقایَةً لِمُهْجَتِهِ، وَهادِیاً لاُِمَّتِهِ، وَیَداً لِبَاْسِهِ، وَتاجاً لِرَاْسِهِ، وَباباً

پرچمش و سپرى براى حفظ جانش و راهنمایى براى امتش و دست (ونیرویى) براى حمله و نبردش و تاجى بر سرش و درى

لِسِرِّهِ، وَمِفْتاحاً لِظَفَرِهِ، حَتّى هَزَمَ جُیُوشَ الشِّرْکِ بِاِذْنِکَ، وَاَبادَ عَساکِرَ

براى رازش و کلیدى براى پیروزیش تا اینکه سپاههاى شرک را به اذن تو منهزم ساخت و لشگرهاى مجهز را

الْکُفْرِ بِاَمْرِکَ، وَبَذَلَ نَفْسَهُ فى مَرْضاةِ رَسُولِکَ، وَجَعَلَها وَقْفاً عَلى

به فرمان تو نابود کرد و از بذل جان در راه تحصیل خشنودى رسول تو دریغ نکرد و آن را وقف طاعت

طاعَتِهِ، فَصَلِّ اللّهُمَّ عَلَیْهِ صَلاةً دآئِمَةً باقِیَةً *

او نمود پس درود فرست بر او درودى همیشگى و پایدار

سپس بگو:

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وَلِىَّ اللهِ، وَالشِّهابَ الثّاقِبَ، وَالنُّورَ الْعاقِبَ، یا سَلیلَ الاَْطآئِبِ، یا سِرَّ

سلام بر تو اى ولى خدا و اى اخگر نافذ و روشنى دنباله دار اى نژاد پاکان اى راز

اللهِ، اِنَّ بَیْنى وَبَیْنَ اللهِ تَعالى ذُنُوباً قَدْ اَثْقَلَتْ ظَهْرى، وَلا یَاْتى عَلَیْها اِلاَّ

خدا براستى بین من و خداى تعالى گناهانى است که پشتم را سنگین کرده و مورد بخشودگى قرار نگیرد جز

رِضاهُ، فَبِحَقِّ مَنِ ائْتَمَنَکَ عَلى سِرِّهِ، وَاسْتَرْعاکَ اَمْرَ خَلْقِهِ، کُنْ لى اِلَى

به خشنودى او پس به حق آن کس که تو را امین بر راز خویش قرار داده و سرپرستى کار خلقش را از تو خواسته که شفیع من شوى

اللهِ شَفیعاً، وَ مِنَ النّارِ مُجیراً، وَ عَلَى الدَّهْرِ ظَهیراً، فَاِنّى عَبْدُاللهِ وَ وَلِیُّکَ وَ

به درگاه خدا و پناهم شوى از آتش دوزخ و در پیش آمدهاى روزگار پشت و پناهم باشى زیرا من بنده خدا و دوست تو و

زآئِرُکَ، صَلَّى اللهُ عَلَیْکَ.

زائر تو هستم درود خدا بر تو باد.

سپس شش رکعت نماز زیارت بخوان (هر دو رکعت به یک سلام) و هر چه مى خواهى طلب کن. آنگاه با توجّه به قبر امیرمؤمنان(علیه السلام)بگو:

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَمیرَ الْمُؤمِنینَ، عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللهِ اَبَداً ما بَقِیتُ وَ

سلام بر تو اى امیر مؤمنان از طرف من بر تو سلام خدا باد همیشه تا زنده بمانم و

بَقِىَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ *

تا برجا باشد شب و روز

و با اشاره به قبر امام حسین(علیه السلام) بگو:

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِاللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا بْنَ رَسُولِ اللهِ(1)

سلام بر تو اى ابا عبدالله سلام بر تو اى فرزند رسول خدا

* سپس با توجّه به هر دو بزرگوار (امیرمؤمنان و امام حسین(علیهما السلام)) مى گویى:(2)

یا اَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ، یا اَباعَبْدِاللهِ، اَتَیْتُکُما زائِراً

اى امیرمؤمنان، اى اباعبدالله، من به نزد شما دو بزرگوار آمده براى زیارتتان

وَمُتَوَسِّلا اِلَى اللهِ تَعالى رَبّى وَرَبِّکُما، وَمُتَوَجِّهاً اِلَیْهِ بِکُما، وَمُسْتَشْفِعاً

و براى توسل جستن بدرگاه خداى تعالى پروردگار من و پروردگار شما و رو کنم بسوى او بوسیله شما و شفاعت جویم

بِکُما اِلَى اللهِ فى حاجَتى هذِهِ فَاشْفَعا لى، فَاِنَّ لَکُما عِنْدَاللهِ الْمَقامَ

بوسیله شما بدرگاه خدا در این حاجتى که دارم پس شما دو بزرگوار شفاعت کنید براى من زیرا شما را در نزد خداوند مقامى است

الْمَحْمُودَ، وَالْجاهَ الْوَجیهَ، وَ الْمَنْزِلَ الرَّفیعَ وَالْوَسیلَةَ، اِنّى اَنْقَلِبُ مِنْکُما

پسندیده و منزلتى است آبرومند و جایگاهى است بلندمرتبه و (مقام) وسیله از شماست، و من هم اکنون که از نزد شما بازگردم

مُنْتَظِراً لِتَنَجُّزِ الْحاجَةِ وَقَضآئِها وَنَجاحِها مِنَ اللهِ، بِشَفاعَتِکُما لى اِلَى اللهِ

چشم براه قطعى شدن حاجتم و برآمدنش و به انجام رسیدنش از جانب خدا هستم به شفاعتى که شما برایم در این باره

فى ذلِکَ، فَلا اَخیبُ وَلا یَکُونُ مُنْقَلَبى مُنْقَلَباً خآئِباً خاسِراً، بَلْ یَکُونُ

به درگاه خدا مى کنید پس چنان نباشد که نومید شوم و بازگشتم بازگشت شخص نومید زیانکارى باشد بلکه بازگشت

مُنْقَلَبى مُنْقَلَباً راجِحاً مُفْلِحاً مُنْجِحاً، مُسْتَجاباً بِقَضآءِ جَمیعِ الْحَوائِجِ، وَ

کسى باشد که با موفقیت و امیدوارى و رستگارى و کامیابى با حاجتهایى که تمامیش روا شده باز مى گردد و

تَشَفَّعا لى اِلَى اللهِ، اَنْقَلِبُ عَلى ما شآءَ اللهُ، وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللهِ،

شفاعت کنید برایم به درگاه خدا، بازگردم بر آنچه خدا خواهد و جنبش و نیرویى نیست جز به خدا

مُفَوِّضاً اَمْرى اِلَى اللهِ، مُلْجِأً ظَهْرى اِلَى اللهِ، مُتَوَکِّلاً عَلَى اللهِ، وَاَقُولُ

واگذار کنم کارم را به خدا و پشت و پناه خود را خدا قرار دهم و توکل کنم بر خدا و مى گویم

حَسْبِىَ اللهُ وَکَفى، سَمِعَ اللهُ لِمَنْ دَعى، لَیْسَ لى وَرآءَ اللهِ وَوَرآ ئَکُمْ یا

بس است مرا خدا و کافى است براى من، بشنود خدا (آواز) هر که او را بخواند اى آقایان بزرگوار براى من جز خدا و شما

سادَتى مُنْتَهى، ما شآءَ رَبّى کانَ، وَ ما لَمْ یَشَأْ لَمْ یَکُنْ، وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ

سرمنزل و پایگاهى نیست آنچه پروردگارم خواسته موجود گشت و آنچه نخواسته موجود نگردد و نیست جنبش و نیرویى

اِلاَّ بِاللهِ، اَسْتَوْدِعُکُمَا اللهَ، وَلا جَعَلَهُ اللهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى اِلَیْکُما، اِنْصَرَفْتُ

جز بخدا، شما دو بزرگوار را به خدا مى سپارم و قرار ندهد خداوند این بار را آخرین بار زیارتم از شما بازگشتم

یا سَیِّدى یا اَمیرَ الْمُؤْمِنینَ وَمَوْلاىَ، وَاَنْتَ یا اَبا عَبْدِاللهِ یا سَیِّدى،

اى آقاى من اى امیر مؤمنان و اى سرور من و تو نیز اى ابا عبدالله اى آقاى من

وَسَلامى عَلَیْکُما مُتَّصِلٌ مَا اتَّصَلَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ، واصِلٌ ذلِکَ اِلَیْکُما،

و سلام من بر شما دو آقا پیوسته باد تا پیوسته است شب و روز واصل گردد این سلام به شما

غَیْرُ مَحْجُوب عَنْکُما سَلامى اِنْ شآءَ اللهُ، وَاَسْئَلُهُ بِحَقِّکُما اَنْ یَشآءَ ذلِکَ

از شما پوشیده نماند سلام من ان شاءالله و از خدا خواهم به حق شما دو بزرگوار که مشیّتش بر این قرار گیرد

وَیَفْعَلَ، فَاِنَّهُ حَمیدٌ مَجیدٌ، اِنْقَلَبْتُ یا سَیِّدَىَّ عَنْکُما تآئِباً حامِداً للهِِ،

و انجام دهد که او بسى ستوده و بزرگوار است بازگردم اى دو آقاى من از خدمت شما توبه کننده و ستایش کننده خدا

شاکِراً راجِیاً لِلاِْجابَةِ، غَیْرَ آیِس وَلا قانِط، ائِباً عآئِداً راجِعاً اِلى

و سپاسگزار و امیدوار به اجابت بدون یأس و ناامیدى و به امید رجوع و بازگشت دوباره براى

زِیارَتِکُما، غَیْرَ راغِب عَنْکُما،وَلا مِنْ زِیارَتِکُما،بَلْ راجِعٌ عآئِدٌ اِنْ شآءَ

زیارت شما بى آنکه اشتیاق و رغبتم از شما کاسته شود و یا از زیارت شما (سیر شوم) بلکه بازآیم و مراجعت کنم

اللهُ، وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ، یا سادَتى رَغِبْتُ اِلَیْکُما وَ

ان شاءالله و جنبش و نیرویى نیست به خداى بزرگ و بلندمرتبه اى آقایان من به زیارت شما و

اِلى زِیارَتِکُما، بَعْدَ اَنْ زَهِدَ فیکُما وَ فى زِیارَتِکُما اَهْلُ الدُّنْیا، فَلا

به خودتان اشتیاق و میل ورزیدم پس از آن که بى میل بودند به شما و به زیارتتان مردم دنیا پس

خَیَّبَنِىَ اللهُ ما رَجَوْتُ، وَما اَمَّلْتُ فى زِیارَتِکُما، اِنَّهُ قَریبٌ مُجیبٌ.

خدا نومیدم نکند در آنچه بدان امیدوارم و آرزومندم در مورد زیارت شما که براستى او خدایى است نزدیک و اجابت کننده.

آنگاه رو به قبله مى ایستى و دعایى که به دعاى علقمه معروف شده است(3) را مى خوانى:

یا اَللهُ یا اَللهُ یا اَللهُ، یا مُجیبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّینَ، یا کاشِفَ کُرَبِ

اى خدا اى خدا اى خدا اى اجابت کننده دعاى درماندگان اى برطرف کننده گرفتارى

الْمَکْرُوبینَ، یا غِیاثَ الْمُسْتَغیثینَ، وَ یا صَریخَ الْمُسْتَصْرِخینَ، وَیا مَنْ

گرفتاران اى فریادرس فریادخواهان اى دادرس دادخواهان و اى کسى که

هُوَ اَقْرَبُ اِلَىَّ مِنْ حَبْلِ الْوَریدِ، یا مَنْ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ، وَیا مَنْ

نزدیکتر است به من از رگ گردن و اى کسى که حائل شود میان انسان و دلش و اى که

هُوَ بِالْمَنْظَرِ الاَْعْلى، وَ بِالاُْفـُقِ الْمُبینِ، وَیا مَنْ هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحیمُ عَلَى

او (از حیث ظهور) در دیدگاه اعلى و افق آشکارى است اى که او بخشاینده و مهربان و بر

الْعَرْشِ اسْتَوى، وَیا مَنْ یَعْلَمُ خآئِنَةَ الاَْعْیُنِ، وَما تُخْفِى الصُّدُورُ، وَیا

عرش (عظمت و کشور وجود) استیلا دارى و اى که مى داند خیانت دیدگان و آنچه را سینه ها پنهان کنند و اى که

مَنْ لا تَخْفى عَلَیْهِ خافِیَةٌ، یا مَنْ لا تَشْتَبِهُ عَلَیْهِ الاَْصْواتُ، وَیا مَنْ

مخفى نیست بر او امر پوشیده و پنهانى اى که بر او مشتبه نشود صداها و اى که

لاتُغَلِّطُهُ الْحاجاتُ، وَیا مَنْ لا یُبْرِمُهُ اِلْحاحُ الْمُلِحّینَ، یا مُدْرِکَ کُلِّ

او را به غلط و اشتباه نیندازد حاجتها و اى کسى که او را به ستوه نیاورد پافشارى اصرار ورزان اى درک کننده هرچه

فَوْت، وَیا جامِعَ کُلِّ شَمْل، وَیا بارِئَ النُّفُوسِ بَعْدَ الْمَوْتِ، یا مَنْ هُوَ کُلَّ

از دست رود و اى گردآورنده هر پراکنده و اى پدیدآرنده نفوس پس از مرگ اى که او هر

یَوْم فى شَاْن، یا قاضِىَ الْحاجاتِ، یا مُنَفِّسَ الْکُرُباتِ، یا مُعْطِىَ

روزى در کاریست (یا در هر چیز تجلى و ظهورى دارد) اى برآرنده حاجات اى برطرف کننده گرفتاریها اى دهنده

السُّؤُلاتِ، یا وَلِىَّ الرَّغَباتِ، یا کافِىَ الْمُهِمّاتِ، یا مَنْ یَکْفى مِنْ کُلِّ

خواسته ها اى دارنده هر چه مورد رغبت و اشتیاق است اى کفایت کننده هر مهم اى که کفایت کند از هر

شَىْء، وَلا یَکْفى مِنْهُ شَىْءٌ فِى السَّمواتِ وَالاَْرْضِ، اَسْئَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّد

چیز و کفایت نکند از او چیزى در آسمانها و زمین از تو خواهم به حق محمّد

خاتَمِ النَّبِیِّینَ، وَ عَلِىٍّ اَمیرِالْمُؤْمِنینَ، وَ بِحَقِّ فاطِمَةَ بِنْتِ نَبِیِّکَ، وَبِحَقِّ

خاتم پیمبران و على امیر مؤمنان و به حق فاطمه دخت پیامبرت و به حق

الْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ، فَاِنّى بِهِمْ اَتَوَجَّهُ اِلَیْکَ فى مَقامى هذا، وَبِهِمْ اَتَوَسَّلُ،

حسن و حسین که راستى من بوسیله آنها رو کنم بدرگاهت در این جایى که هستم و بدانها توسل جویم

وَبِهِمْ اَتَشَفَّعُ اِلَیْکَ، وَبِحَقِّهِمْ اَسْئَلُکَ وَاُقْسِمُ وَاَعْزِمُ عَلَیْکَ، وَ بِالشَّاْنِ الَّذى

و بدانها شفیع گیرم بدرگاهت و به حق ایشان از تو خواهم و سوگند مى خورم و تو را سوگند مى دهم بدان منزلتى که ایشان

لَهُمْ عِنْدَکَ، وَبِالْقَدْرِ الَّذى لَهُمْ عِنْدَکَ، وَبِالَّذى فَضَّلْتَهُمْ عَلَى الْعالَمینَ،

در پیش تو دارند و بدان قدر و مرتبه اى که نزدت دارند و بدانچه آنها را برترى دادى بر جهانیان

وَبِاسْمِکَ الَّذى جَعَلْتَهُ عِنْدَهُمْ، وَبِهِ خَصَصْتَهُمْ دُونَ الْعالَمینَ، وَبِهِ اَبَنْتَهُمْ

و بدان نامى که در نزد ایشان گذاردى و تنها آنان را از میان جهانیان بدان نام مخصوص داشتى و بوسیله آن آشکارشان کردى

وَاَبَنْتَ فَضْلَهُمْ مِنْ فَضْلِ الْعالَمینَ، حَتّى فاقَ فَضْلُهُمْ فَضْلَ الْعالَمینَ

و ظاهر کردى برترى ایشان را بر سایر جهانیان تا آن جا که فائق آمد فضیلت ایشان بر فضیلت تمام

جَمیعاً، اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَاَنْ تَکْشِفَ عَنّى

جهانیان از تو خواهم که درود فرستى بر محمّد و آل محمّد و بگشایى از من

غَمّى وَهَمّى وَکَرْبى، وَتَکْفِیَنِى الْمُهِمَّ مِنْ اُمُورى، وَتَقْضِىَ عَنّى دَیْنى،

غصه و اندوه و گرفتاریم را و کفایت کنى امور مهمه ام را و بپردازى از من بدهیم را

وَتُجیرَنى مِنَ الْفَقْرِ، وَتُجیرَنى مِنَ الْفاقَةِ، وَتُغْنِیَنى عَنِ الْمَسْئَلَةِ اِلَى

و پناهم دهى از ندارى و پناهم دهى از نیازمندى و گدایى و بى نیازم کنى از درخواست کردن

الْمَخْلُوقینَ، وَتَکْفِیَنى هَمَّ مَنْ اَخافُ هَمَّهُ، وَ جَوْرَ مَنْ اَخافُ جَوْرَهُ،

از مخلوق و کفایت کنى از من اندوه کسى را که مى ترسم از اندوهش و ستم کسى را که از ستمش مى ترسم

وَعُسْرَ مَنْ اَخافُ عُسْرَهُ، وَحُزُونَةَ مَنْ اَخافُ حُزُونَتَهُ، وَشَرَّ مَنْ اَخافُ

و دشوارى کار کسى که مى ترسم از دشوارى کارش و ناهموارى کار کسى که از ناهموارى کارش نگرانم و گزند کسى که از گزندش

شَرَّهُ، وَمَکْرَ مَنْ اَخافُ مَکْرَهُ، وَبَغْىَ مَنْ اَخافُ بَغْیَهُ، وَ جَوْرَ مَنْ اَخافُ

ترسانم و مکر و حیله کسى که از مکرش ترس دارم و ستم کسى که از ستمش بیمناکم و بیدادگرى کسى که از بیدادگریش

جَوْرَهُ، وَسُلْطانَ مَنْ اَخافُ سُلْطانَهُ، وَکَیْدَ مَنْ اَخافُ کَیْدَهُ، وَمَقْدُرَةَ مَنْ

واهمه دارم و تسلط آن کس که از تسلطش مى ترسم و نقشه کشیدن کسى که از نقشه هاى شومش بیم دارم و قدرت یافتن کسى که

اَخافُ مَقْدُرَتَهُ عَلَىَّ، وَ تَرُدَّ عَنّى کَیْدَ الْکَیَدَةِ، وَمَکْرَ الْمَکَرَةِ، اَللّـهُمَّ مَنْ

از قدرتش بر خود ترسانم و بازگردان از من نقشه هاى شوم بد اندیشان و نیرنگ نیرنگ زنان را خدایا هر که

اَرادَنى فَاَرِدْهُ، وَمَنْ کادَنى فَکِدْهُ، وَاصْرِفْ عَنّى کَیْدَهُ وَمَکْرَهُ وَبَاْسَهُ

آهنگ مرا دارد تو آهنگ او کن و هر که دامى سر راهم گذارده تو با او چنان کن و بگردان از من دام و نیرنگ و نیرو

وَاَمانِیَّهُ، وَامْنَعْهُ عَنّى کَیْفَ شِئْتَ وَاَنّى شِئْتَ، اَللّـهُمَّ اشْغَلْهُ عَنّى بِفَقْر لا

و آرزوهایش را و بازش دار از من به هر گونه که خواهى و هر جا که خواهى خدایا سرگرمش کن از من به چنان فقر و بیچارگى که

تَجْبُرُهُ، وَبِبَلاء لاتَسْتُرُهُ، وَبِفاقَة لا تَسُدَّها، وَبِسُقْم لا تُعافیهِ، وَذُلٍّ لا

جبرانش نکنى و به بلایى که مستورش نکنى و به نیازمندى که سامانش ندهى و بدردى که درمانش نکنى و بخوارى و ذلتى که

تُعِزُّهُ، وَبِمَسْکَنَة لا تَجْبُرُها، اَللّـهُمَّ اضْرِبْ بِالذُّلِّ نَصْبَ عَیْنَیْهِ، وَاَدْخِلْ

عزتش ندهى و به چنان بیچارگى که جبرانش نکنى خدایا وادار خوارى را در برابر چشمش و درآور

عَلَیْهِ الْفَقْرَ فى مَنْزِلِهِ، وَالْعِلَّةَ وَالسُّقْمَ فى بَدَنِهِ، حَتّى تَشْغَلَهُ عَنّى بِشُغْل

فقر و ندارى را در خانه اش و بیمارى و درد را در تنش تا سرگرمش کنى از من به سرگرمى

شاغِل لا فَراغَ لَهُ، وَاَنْسِهِ ذِکْرى کَما اَنْسَیْتَهُ ذِکْرَکَ، وَخُذْ عَنّى بِسَمْعِهِ

مشغول کننده اى که فراغتى نداشته باشد و مرا از یادش ببر چنانچه (ذکر) خودت را از یاد او بردى و برگیر از من گوش

وَبَصَرِهِ، وَلِسانِهِ وَیَدِهِ وَرِجْلِهِ وَقَلْبِهِ، وَجَمیعِ جَوارِحِهِ، وَاَدْخِلْ عَلَیْهِ

و چشم و زبان و دست و پا و دل و تمام اعضا و جوارحش را و گرفتارش کن

فى جَمیعِ ذلِکَ السُّقْمَ، وَلا تَشْفِهِ حَتّى تَجْعَلَ ذلِکَ لَهُ شُغْلاً شاغِلاً بِهِ

در تمام آنها به درد و بیمارى که بهبودى نیابد و در نتیجه آن را برایش سرگرمى مشغول کننده اى بگردانى که از

عَنّى وَعَنْ ذِکْرى، وَاکْفِنى یا کافِىَ مالا یَکْفى سِواکَ، فَاِنَّکَ الْکافى لا

من و از یاد من بیرون رود و کفایتم کن اى کسى که کفایت کنى چیزى را که جز تو کفایت نکند چون تویى کفایت کننده

کافِىَ سِواکَ، وَمُفَرِّجٌ لا مُفَرِّجَ سِواکَ، وَمُغیثٌ لا مُغیثَ سِواکَ، وَجارٌ لا

و کفایت کننده اى جز تو نیست و گشایش دهنده اى که جز تو گشایش دهنده اى نیست و فریادرسى که فریادرسى جز تو نیست و پناهى که

جارَ سِواکَ، خابَ مَنْ کانَ جارُهُ سِواکَ، وَمُغیثُهُ سِواکَ، وَمَفْزَعُهُ اِلى

پناهى جز تو نیست نومید گشت کسى که پناهش جز تو باشد و فریادرسش غیر تو باشد و پناهگاهش جز

سِواکَ، وَمَهْرَبُهُ اِلى سِواکَ، وَ مَلْجَأُهُ اِلى غَیْرِکَ، وَ مَنْجاهُ مِنْ مَخْلُوق

درگاه تو باشد و گریزگاهش جز به آستان تو باشد و ملجاى غیر از تو داشته باشد و نجات خود را از مخلوقى غیر

غَیْرِکَ، فَاَنْتَ ثِقَتى وَرَجآئى وَ مَفْزَعى، وَمَهْرَبى وَمَلْجَأى وَمَنْجاىَ،

از تو خواهد پس تویى محل اعتماد و امید و پناهگاه و گریزگاه و ملجا و نجات بخش من

فَبِکَ اَسْتَفْتِحُ وَبِکَ اَسْتَنْجِحُ، وَبِمُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد اَتَوَجَّهُ اِلَیْکَ، وَاَتَوَسَّلُ

و به تو گشایش طلبم و به تو رستگارى جویم و بوسیله محمّد و آل محمّد بدرگاهت رو کنم و توسل جویم

وَاَتَشَفَّعُ، فَاَسْئَلُکَ یا اَللهُ یا اَللهُ یا اَللهُ، فَلَکَ الْحَمْدُ وَلَکَ الشُّکْرُ، وَاِلَیْکَ

و شفیع گیرم پس از تو خواهم اى خدا اى خدا اى خدا از آن توست ستایش و خاص توست سپاسگزارى و بدرگاه توست

الْمُشْتَکى، وَاَنْتَ الْمُسْتَعانُ، فَاَسْئَلُکَ یا اَللهُ یا اَللهُ یا اَللهُ، بِحَقِّ مُحَمَّد وَآلِ

شکوه و تویى که بیاریت طلبند از تو خواهم اى خدا اى خدا اى خدا به حق محمّد و آل

مُحَمَّد، اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَاَنْ تَکْشِفَ عَنّى غَمّى

محمّد که درود فرستى بر محمّد و آل محمّد و برطرف کنى از من غصه

وَهَمّى وَکَرْبى فى مَقامى هذا، کَما کَشَفْتَ عَنْ نَبِیِّکَ هَمَّهُ وَغَمَّهُ وَ کَرْبَهُ،

و اندوه و گرفتاریم را در این جایگاهم چنانچه برطرف کردى از پیامبرت اندوه و غصه و گرفتاریش را

وَکَفَیْتَهُ هَوْلَ عَدُوِّهِ، فَاکْشِفْ عَنّى کَما کَشَفْتَ عَنْهُ، وَفَرِّجْ عَنّى کَما

و کفایت کردى از او هراس دشمنش را پس برطرف کن از من چنانچه برطرف کردى از او و بگشا از من چنانچه

فَرَّجْتَ عَنْهُ، وَاکْفِنى کَما کَفَیْتَهُ، وَاصْرِفْ عَنّى هَوْلَ ما اَخافُ هَوْلَهُ،

گشودى از او و کفایتم کن چنانچه او را کفایت کردى و بگردان از من هراس آنچه را مى ترسم از هراسش

وَمَؤُنَةَ ما اَخافُ مَؤُنَتَهُ، وَهَمَّ ما اَخافُ هَمَّهُ، بِلا مَؤُنَة عَلى نَفْسى مِنْ

و هزینه آنچه را مى ترسم از هزینه اش و اندوه آنچه را مى ترسم از اندوهش بى آنکه زحمتى از این ناحیه به من

ذلِکَ، وَاصْرِفْنى بِقَضآءِ حَوائِجى، وَکِفایَةِ ما اَهَمَّنى هَمُّهُ مِنْ اَمْرِ آخِرَتى

برسد و بازم بگردان با حاجات برآورده و کفایت کردن آنچه اندوهش مرا فراگرفته از کار آخرت

وَ دُنْیاىَ.

و دنیایم.

آنگاه اگر قصد وداع با این دو بزرگوار را داشته باشد مى گوید:

یا اَمیرَالْمُؤمِنینَ، وَ یا اَباعَبْدِاللهِ، عَلَیْکُما مِنِّى سَلامُ اللهِ اَبَداً ما بَقِىَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ وَلا

اى امیرمؤمنان و اى اباعبدالله تا سلام همیشگى خدا از جانب من بر شما باد تا شب و روز برجاست

جَعَلَهُ اللهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنْ زِیارَتِکُما وَلا فَرَّقَ بَیْنى وَبَیْنَکُما.(4)

و قرار ندهد خداوند این زیارت مرا آخرین بار از زیارت شما دو بزرگوار و جدا نکند میان من و شما.

 


1 بحارالانوار، جلد 97، صفحه 305، حدیث 23 .
2. از این قسمت با توجه به اختلاف دعا در نسخه هاى مختلف، مطابق مصباح المتهجّد، صفحه 780 به بعد نقل مى شود.
3. این قسمت از دعا تا پایان نیز مطابق نقل مصباح المتهجّد، صفحه 777 مى باشد.
4. یادآورى چند نکته:
الف) این زیارت را مرحوم سیّدبن طاووس در «مصباح الزائر،صفحه149» نیز با تفاوت هایى آورده است و علاّمه مجلسى آن را از مزار شیخ مفید نقل کرده. (بحارالانوار، جلد 97، صفحه 305، حدیث 23) ما نیز بخشى از این دعا را مطابق بحار و قسمتى را مطابق مصباح المتهجّد نقل کرده ایم.
ب) از آنچه گذشت به دست آمد که آنچه به عنوان دعاى علقمه میان مردم معروف است و مرحوم حاج شیخ عباس قمى آن را بعد از زیارت عاشورا آورده، همین دعاى صفوان است و حق این بود که به دعاى صفوان معروف مى شد; زیرا به تصریح حدیث سیف بن عمیره مطابق نقل شیخ طوسى در مصباح ـ اساساً علقمه، پس از نقل زیارت عاشورا، دعایى ذکر نکرده (ر.ک: بحارالانوار، جلد 98، صفحه 296، حدیث 3) و نقل کامل الزیارات نیز مؤیّد آن است (ر.ک: کامل الزیارات، باب 71، حدیث 8).
ج) از آنچه گذشت نیز روشن شد که جایگاه اصلى دعاى صفوان (که به دعاى علقمه معروف شده) همین فصل، یعنى فصل زیارات امیرمؤمنان است. چون امام صادق(علیه السلام) این دعا را در کنار قبر شریف امیر مؤمنان(علیه السلام) و پس از زیارت آن حضرت خواند، گرچه پس از زیارت آن بزرگوار، سلامى به امام حسین(علیه السلام) هم داده باشد و یا حتّى مطابق نقلى که شیخ طوسى نسبت به جریان صفوان دارد، پس از زیارت امیر مؤمنان(علیه السلام)، زیارت عاشورایى را هم خوانده باشد. بر همین اساس، ما آن دعا را به این جا (فصل زیارت امیرمؤمنان(علیه السلام)) منتقل کرده ایم.
د) اگر آن دعا (دعاى صفوان و یا علقمه) در ذیل زیارت امیرمؤمنان
(علیه السلام) ذکر مى شد دیگر ابهامى براى زائران عزیز به وجود نمى آمد که چگونه در آخر دعایى که پس از زیارت عاشورا خوانده مى شود سخن از وداع با امیر مؤمنان(علیه السلام) است و تعبیراتى چون «یا امیرالمؤمنین... من زیارتکما... یا امیرالمؤمنین... اتیتکما... و لکما...» در آن آمده است؟! ظاهراً منشأ اشتباه، کیفیّت نقل مرحوم علاّمه مجلسى در فصل زیارات امام حسین(علیه السلام) است که دعاى صفوان (علقمه) را در آن جا (فصل زیارات امام حسین(علیه السلام)) نیز با تتمّه آن، که مربوط به وداع با امیر مؤمنان و امام حسین(علیهما السلام) است نقل مى کند.

 

4- زیارت دیگرى از صفوان2- زیارت کافى
12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma