«سیّد بن طاووس» مى فرماید: مستحب است خواندن این دعا پس از زیارت هر کدام از ائمّه(علیهم السلام):

اَللّهُمَّ اِنْ کانَتْ ذُنُوبى قَدْ اَخْلَقَتْ وَجْهى عِنْدَکَ، وَحَجَبَتْ دُعآئى عَنْکَ،

خدایا اگر گناهان آبرویم را در پیشگاه تو برده و دعایم را از تو پوشانده

وَحالَتْ بَیْنى وَبَیْنَکَ، فَاَسْئَلُکَ اَنْ تُقْبِلَ عَلَىَّ بِوَجْهِکَ الْکَریمِ، وَتَنْشُرَ

و میان من و تو حایل گشته پس از تو خواهم که رو آرى بر من به روى گرامیت و بگسترانى

عَلَىَّ رَحْمَتَکَ، وَتُنَزِّلَ عَلَىَّ بَرَکاتِکَ، وَاِنْ کانَتْ قَدْ مَنَعَتْ اَنْ تَرْفَعَ لى

رحمت خود را بر من و فروبارى برکاتت را بر من و اگر گناهان من مانع از این است که آوازى از من

اِلَیْکَ صَوْتاً، اَوْ تَغْفِرَ لى ذَنْباً، اَوْ تَتَجاوَزَ عَنْ خَطیئَة مُهْلِکَة، فَها اَ نَا ذا

بسوى تو بالا آید یا از این که گناهى از من بیامرزى یا از خطاى نابودکننده اى درگذرى پس من نیز

مُسْتَجیرٌ بِکَرَمِ وَجْهِکَ، وَعِزِّ جَلالِکَ، مُتَوَسِّلٌ اِلَیْکَ، مُتَقَرِّبٌ اِلَیْکَ بِاَحَبِّ

پناه جسته ام به بزرگوارى ذاتت و عزت جلالت و بدرگاهت توسّل جسته و به پیشگاهت تقرّب و نزدیکى جویم

خَلْقِکَ اِلَیْکَ، وَاَکْرَمِهِمْ عَلَیْکَ، وَاَوْلاهُمْ بِکَ، وَاَطْوَعِهِمْ لَکَ، وَاَعْظَمِهِمْ

به محبوب ترین خلق تو در نزدت و گرامى ترین آنها بر تو و شایسته ترین آنها به تو و فرمانبردارترین شان براى تو و بزرگترین آنها نزد تو

مَنْزِلَةً وَمَکاناً عِنْدَکَ مُحَمَّد، وَبِعِتْرَتِهِ الطّاهِرینَ، اَلاَْئِمَّةِ الْهُداةِ الْمَهْدِیّینَ،

در منزلت و مقام (یعنى) محمّد و عترت پاکیزه اش آن پیشوایان راهنماى راه یافته

اَلَّذینَ فَرَضْتَ عَلى خَلْقِکَ طـاعَتَهُمْ، وَاَمَرْتَ بِمَوَدَّتِهِمْ، وَجَعَلْتَهُمْ وُلاةَ

آنان که واجب کردى بر خلق خویش فرمانبرداریشان را و دستورشان دادى به دوستى آنها و گردانیدى آنها را زمامداران

الاَْمْرِ مِنْ بَعْدِ رَسُولِکَ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ، یا مُذِلَّ کُلِّ جَبّار عَنید، وَیا

پس از رسولت که درود تو بر او و آلش باد اى خوار کننده هر گردنکش ستیزه جو و اى

مُعِزَّ الْمُؤْمِنینَ، بَلَغَ مَجْهُودى، فَهَبْ لى نَفْسِىَ السّاعَةَ، وَرَحْمَةً مِنْکَ تَمُنُّ

عزّت بخش مؤمنان تاب و توانم رفته پس ببخش مرا در همین ساعت و رحمتى از خودت به من ده که منّت نهى

بِها عَلَىَّ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.

بر من اى مهربانترین مهربانان.

آنگاه ضریح را ببوس و هر دو طرف صورتت را روى ضریح بگذار و بگو:

اَللّـهُمَّ اِنَّ هذا مَشْهَدٌ لا یَرْجُو مَنْ فاتَتْهُ فیهِ رَحْمَتُکَ اَنْ یَنالَها

خدایا براستى این جا زیارتگاهى است که اگر کسى رحمتت دراین جا به او نرسد امید ندارد که در جاى دیگرى نصیب او

فى غَیْرِهِ، وَلا اَحَدٌ اَشْقى مِنِ امْرِء قَصَدَهُ مُؤَمِّلاً فَآبَ عَنْهُ خآئِباً، اَللّـهُمَّ

گردد و کسى بدبخت تر نیست از آن شخصى که از روى امیدوارى آهنگ این درگاه کند ولى ناامید برگردد خدایا

اِنّى اَعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّ الاِْیابِ وَخَیْبَةِ الْمُنْقَلَبِ، وَالْمُناقَشَةِ عِنْدَ الْحِسابِ،

به تو پناه برم از بدى و شر چنین بازگشتى و از نومیدى در هنگام رجوع و سخت گیرى در هنگام حساب

وَحاشاکَ یا رَبِّ اَنْ تَقْرِنَ طاعَةَ وَلِیِّکَ بِطاعَتِکَ، وَمُوالاتَهُ بِمُوالاتِکَ،

و دور است از تو اى پروردگار من که مقرون سازى فرمانبردارى ولى خود را به فرمانبردارى خودت و دوستیش را بدوستى خودت

وَمَعْصِیَتَهُ بِمَعْصِیَتِکَ ثُمَّ تُؤْیِسَ زآئِرَهُ، وَالْمُتَحَمِّلَ مِنْ بُعْدِ الْبِلادِ اِلى

و نافرمانیش را به نافرمانى خودت آنگاه مأیوس گردانى زایرش را و آن که رنج سفر را براى زیارت قبرش از راه هاى دور بر خود تحمّل کرده

قَبْرِهِ، وَعِزَّتِکَ یا رَبِّ لایَنْعَقِدُ عَلى ذلِکَ ضَمیرى، اِذْ کانَتِ الْقُلُوبُ اِلَیْکَ

به عزت تو سوگند پروردگارا که دل من به چنین مطلبى گواهى ندهد زیرا که دل ها بسوى تو به

بِالْجَمیلِ تُشیرُ.

نیکى اشاره کند (و گواهى دهد)

سپس نماز زیارت بخوان و وقت وداع بگو:

اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ یا اَهْلَ بَیْتِ النُّبُوَّةِ، وَمَعْدِنَ الرِّسالَةِ، سَلامَ مُوَدِّع لا سَئِم

سلام بر شما اى خاندان نبوت و معدن رسالت سلام خداحافظى نه از روى خستگى و نه از روى ناراحتى

وَلا قال، وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ عَلَیْکُمْ اَهْلَ الْبَیْتِ، اِنَّهُ حَمیدٌ مَجیدٌ، سَلامَ

و دلتنگى و رحمت خدا و برکاتش نیز بر شما خاندان باد که براستى او ستوده و بزرگوار است سلام

وَلِىٍّ غَیْرَ راغِب عَنْکُمْ، وَلا مُنْحَرِف عَنْکُمْ، وَلا مُسْتَبْدِل بِکُمْ، وَلا مُؤْثِر

دوستدارى که از شما به دیگرى متمایل نگشته و منحرف نشده و شما را با دیگرى عوض نکرده و کسى را

عَلَیْکُمْ، وَلا زاهِد فى قُرْبِکُمْ، لا جَعَلَهُ اللهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنْ زِیارَةِ قُبُورِکُمْ،

بر شما مقدّم نداشته و از نزدیکى و تقرّب به شما کناره گیرى نکند، قرار ندهد خداوند این زیارت را آخرین بار زیارت من از قبرهاى مقدّس شما

وَ اِتْیانِ مَشاهِدِکُمْ، وَ السَّلامُ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ، وَ حَشَرَنِىَ اللهُ

و آمدن به زیارتگاه هایتان سلام و رحمت و برکات خدا بر شما باد و خدا مرا در گروه شما

فى زُمْرَتِکُمْ،وَاَوْرَدَنى حَوْضَکُمْ، وَاَرْضاکُمْ عَنّى، وَمَکَّنَنى فى دَوْلَتِکُمْ،

محشور گرداند و بر سر حوض شما (حوض کوثر) درآورد و شما را از من خشنود گرداند و در حکومت شما قدرتى به من بدهد

وَاَحْیانى فى رَجْعَتِکُمْ، وَ مَلَّکَنى فى اَیّامِکُمْ، وَ شَکَرَ سَعْیى بِکُمْ، وَغَفَرَ

و در زمان رجعت شما زنده ام گرداند و در دوران سلطنتتان فرمانروایم کند و کوششم را به خاطر شما بپذیرد و گناهانم

ذُنُوبى بِشَفاعَتِکُمْ، وَ اَقالَ عَثْرَتى بِحُبِّکُمْ، وَ اَعْلى کَعْبى بِمُوالاتِکُمْ،

را به شفاعت شما بریزد و لغزشم را بواسطه محبّتم به شما نادیده گیرد و مقامم را بخاطر دوستى شما بلند گرداند

وَشَرَّفَنى بِطاعَتِکُمْ، وَاَعَزَّنى بِهُدیکُمْ، وَجَعَلَنى مِمَّنْ یَنْقَلِبُ مُفْلِحاً

و به فرمانبردارى شما شرفم دهد و به راهنمایى شما عزیزم گرداند و قرار دهد مرا از کسانى که باز گردد از این جا رستگار

مُنْجِحاً، سالِماً غانِماً، مُعافاً غَنِیّاً، فائِزاً بِرِضْوانِ اللهِ وَفَضْلِهِ وَکِفایَتِهِ،

و کامیاب و سالم و بهره کام و تندرست و بى نیاز و رسیده به خشنودى خدا و فضل و کفایتش

بِاَفْضَلِ ما یَنْقَلِبُ بِهِ اَحَدٌ مِنْ زُوّارِکُمْ، وَمَوالیکُمْ وَمُحِبّیکُمْ وَشیعَتِکُمْ،

به بهترین وضعى که بازگردد بدان وضع یکى از زائران و دوستداران و محبّت ورزان و شیعیان شما

وَ رَزَقَنِىَ اللهُ الْعَوْدَ ثُمَّ الْعَوْدَ ثُمَّ الْعَوْدَ ما اَبْقانى رَبّى، بِنِیَّة صادِقَة،

و روزیم گرداند خداوند بازگشت به این جا را باز هم مکرّر در مکرّر در مکرّر تا زنده ام دارد (در این جهان) پروردگارم با نیّتى درست

وَ ایمان وَتَقْوى وَاِخْبات، وَ رِزْق واسِع حَلال طَیِّب، اَللّـهُمَّ لا تَجْعَلْهُ

و ایمان و پرهیزکارى و فروتنى و روزى فراخ و حلال و پاکیزه خدایا قرارش مده

آخِرَ الْعَهْدِ مِنْ زِیارَتِهِمْ وَ ذِکْرِهِمْ، وَ الصَّلاةِ عَلَیْهِمْ، وَاَوْجِبْ لِىَ الْمَغْفِرَةَ

آخرین بار زیارت من از این بزرگواران و یادآورى و درود فرستادن بر ایشان و واجب گردان برایم آمرزش

وَالرَّحْمَةَ، وَالْخَیْرَ وَالْبَرَکَةَ، وَالفَوْزَ وَالاِْیمانَ، وَحُسْنَ الاِْجابَةِ، کَما

و رحمت و خیر و برکت و رستگارى و ایمان و بخوبى اجابت کردن دعایم را چنانچه

اَوْجَبْتَ لاَِوْلِیآئِکَ الْعارِفینَ بِحَقِّهِمْ، اَلْمُوجِبینَ طاعَتَهُمْ، وَالرّاغِبینَ فى

واجب گردانیدى (اینها را) براى آن دوستانت که معرفت به حقّ آنان داشته و اطاعتشان را واجب دانسته و مشتاق

زِیارَتِهِمُ،اَلْمُتَقَرِّبینَ اِلَیْکَ وَاِلَیْهِمْ، بِاَبى اَنْتُمْ وَاُمّى وَ نَفْسى وَمالى وَاَهْلى،

زیارتشان بودند و بدرگاه تو و ایشان تقرّب مى جستند پدر و مادرم و خودم و مالم و خاندانم

اِجْعَلُونى مِنْ هَمِّکُمْ، وَصَیِّرُونى فى حِزْبِکُمْ، وَاَدْخِلُونى فى شَفاعَتِکُمْ،

به فداى شما مرا در نظر داشته باشید (و از یادم نبرید) و در گروه خودتان قرارم دهید و در شفاعتتان واردم کنید

وَاذْکُرُونى عِنْدَ رَبِّکُمْ، اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَاَبْلِغْ

و در نزد پروردگارتان یادم کنید خدایا درود فرست بر محمّد و آل محمّد و برسان

اَرْواحَهُمْ وَاَجْسادَهُمْ عَنّى تَحِیَّةً کَثیرَةً وَسَلاماً، وَالسَّلامُ عَلَیْکُمْ

به روان ها و اجساد ایشان از جانب من تحیّت و سلامى بسیار و سلام

وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَـرَکاتُهُ.(1)

و رحمت خدا و برکاتش بر شما باد.

1 بحارالانوار، جلد 99، صفحه 172 و مصباح الزائر، صفحه 471.