اعمال مشترک صبح و شام

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی

صفحه کاربران ویژه - خروج
مرتب سازی بر اساس
 
مفاتیح نوین
آداب هنگام خواباعمال مخصوص غروب و شامگاهان

1ـ در هر صبح و شام ذکر زیر را بگوید:

«سُبْحانَ اللّهِ وَ الْحَمْدُلِلّهِ وَلا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ وَ اللّهُ أکْبَرُ» که مطابق بعضى از روایات(1) همان «الباقیات الصالحات» است که در قرآن آمده است: (وَ الْباقِیاتُ الصّالِحاتُ خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّکَ...).(2)

2ـ امام صادق(علیه السلام) فرمود: هر کس قبل از طلوع آفتاب و پیش از غروب، ده مرتبه بگوید:

لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ، یُحْیى وَ یُمیتُ، وَ یُمیتُ

معبودى نیست جز خداى یگانه که شریک ندارد فرمانروایى از آن اوست و ستایش خاص اوست، زنده مى کند و مى میراند و مى میراند

وَیُحْیى، وَ هُوَ حَىٌّ لایَمُوتُ، بِیَدِهِ الْخَیْرُ، وَ هُوَ عَلَى کُلِّ شَىْء قَدیرٌ

و زنده مى کند او زنده اى است که نمیرد هر چه هست به دست اوست و او بر هر چیز تواناست.

کفّاره گناهان آن روز او خواهد بود.(3)

3ـ از امام صادق(علیه السلام) نقل شده که: هفت مرتبه پس از نماز صبح و نماز مغرب بگو:

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ، وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلىِّ الْعَظیمِ.

به نام خداوند بخشنده مهربان و در مقابل ضررها و بدى ها هیچ حایلى و در برابر خوبیها و منافع، هیچ نیرو و دافعى جز خداوند والاى با عظمت نیست.

که هر کس آن را بگوید بلاهاى بسیارى از او دور مى شود.(4)

4ـ و نیز از آن حضرت نقل شده که هر صبح و شام دو مرتبه مى گویى:

اَلْحَمْدُ لِرَبِّ الصَّباحِ، اَلْحَمْدُ لِفالِقِ الاِْصْباحِ.

ستایش خاصّ پروردگار صبحدم ستایش خاصّ شکافنده سپیده دم

و نیز مى گویى:

اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى اَذْهَبَ اللَّیْلَ بِقُدْرَتِهِ، وَجاءَ بِالنَّهارِ بِرَحْمَتِهِ، وَ نَحْنُ فى عافِیَة.(5)

که شب را به قدرت خویش ببرد ستایش خدایى را و روز را به مهر خویش درآورد و ما در حال تندرستى هستیم.

و نیز مى خوانى: آیة الکرسى و آخر سوره حشر و ده آیه از صافّات را و نیز این آیات و کلمات را:

وَ سُبْحانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمّا یَصِفُونَ، وَسَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلینَ،

و منزه است پروردگار تو پروردگار عزت از آنچه توصیف کنند و سلام بر مرسلین

والْحَمْدُللهِِ رَبِّ الْعالَمینَ، فَسُبْحانَ اللهِ حینَ تُمْسُونَ وَ حینَ تُصْبِحُونَ،

و ستایش خداى راست پروردگار جهانیان پس منزه است خدا هنگامى که شام کنید و هنگامى که بامداد کنید و

وَلَهُ الْحَمْدُ فِى السَّمواتِ وَالاَْرْضِ وَعَشِیًّا وَحینَ تُظْهِرُونَ،یُخْرِجُ الْحَىَّ

از اوست ستایش در آسمانها و زمین و شامگاه و چون ظهر کنید برون آرد زنده را

مِنَ الْمَیِّتِ، وَ یُخْرِجُ الْمَیِّتَ، مِنَ الْحَىِّ، وَ یُحْیِى الاَْرْضَ بَعْدَمَوْتِها

از مرده و برون آرد مرده را از زنده و زنده کند زمین را پس از مرگش و

وَکَذلِکَ تُخْرَجُونَ، سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلائِکَةِ وَ الرُّوحِ، سَبَقَتْ

این چنین بیرون آورده شوید منزه و پاکیزه است پروردگار فرشتگان و روح، پیشى جسته

رَحْمَتُکَ غَضَبَکَ، لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ سُبْحانَکَ اِنّى عَمِلْتُ سُوءاً، وَظَلَمْتُ

مِهرت بر خشمت معبودى جز تو نیست منزهى تو که براستى من به خود

نَفْسى، فَاغْفِرْ لى وَ ارْحَمْنى، وَ تُبْ عَلَىَّ اِنَّکَ اَنْتَ التَّوّابُ الرَّحیمُ.(6)

ستم کرده ام پس بیامرز مرا و به من رحم کن و توبه ام بپذیر که همانا تویى توبه پذیر مهربان.

5ـ یکى از یاران امام نهم(علیه السلام) براى امام نامه اى نوشت که به من دعایى را بیاموز (که اسباب برآمدن حاجت من گردد) آن حضرت در جواب او نوشتند: صبح و شام مى گویى:

«اَللّهُ اَللّهُ اَللّهُ رَبِّى، اَلرَّحْمنُ الرَّحیمُ، لا أُشْرِکُ بِهِ شَیْئاً».

خدا... پروردگار من است بخشاینده مهربانى که چیزى را شریکش قرار ندهم.

سپس هر حاجتى را که به نظرت آمد طلب کن; چرا که این دعا براى هر چیزى به اذن خداوند تعالى مؤثّر است، خداوند هرآنچه را بخواهد انجام مى دهد.(7)

6ـ در روایتى آمده است که امام صادق(علیه السلام) به داوود رقّى فرمود: خواندن این دعا را سه مرتبه در صبح و شام ترک مکن: اَللّهُمَّ اجْعَلْنى فى دْرِعِکَ الْحَصینَةِ، اَلَّتى تَجْعَلُ فیها مَنْ تُریدُ. خدایا قرار ده مرا در زره محکمت که قرار دهى در آن هر که را خواهى.

چراکه پدرم مى فرمود: این از دعاهاى اسرارآمیز است.(8)

7ـ از امیر مؤمنان(علیه السلام) نقل شده است که رسول خدا(صلى الله علیه وآله) فرمود: هر کس که مى خواهد خداوند عمر او را طولانى کند و او را بر دشمنانش پیروز گرداند و از مرگهاى بد مصونش دارد، در هر صبح و شام در خواندن این دعا مداومت ورزد و سه بار بگوید:

سُبْحانَ اللّهِ مِلاَْ الْمیزانِ، وَ مُنْتَهَى الْعِلْمِ، وَ مَبْلَغَ الرِّضا، وَزِنَةَ الْعَرْشِ، وَسَعَةَ الْکُرْسىِّ.

تنزیه خدا را به پُرى میزان و حدّ نهایى علم و سرحدّ خشنودى و سنگینى عرش و پهناى کرسى

و سه بار بگوید:

اَلْحَمْدُ لِلّهِ مِلاَْ الْمیزانِ، وَ مُنْتَهَى الْعِلْمِ، وَ مَبْلَغَ

ستایش خداى را به پرى میزان و حد اعلاى علم و سرحد

الرِّضا، وَزِنَةَ الْعَرْشِ، وَ سَعَةَ الْکُرْسِىِّ.

خشنودى و سنگینى عرش الهى و پهناى کرسى

و سه بار بگوید:

لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ مِلاَْ الْمیزانِ، وَ مُنْتَهَى الْعِلْمِ، وَمَبْلَغَ الرِّضا، وَزِنَةَ الْعَرْشِ وَسَعَةَ الْکُرْسىِّ.

نیست معبودى جز خدا به پرى میزان و حد آخر دانش و سرحد خشنودى و به وزن عرش و پهناى کرسى

و سه بار بگوید:

اَللّهُ اَکْبَرُ مِلاَْ الْمیزانِ، وَمُنْتَهَى الْعِلْمِ، وَ مَبْلَغَ الرِّضا، وَزِنَةَ الْعَرْشِ،

خدا بزرگتر است به پرى میزان و حد آخر دانش و سر حد خشنودى و به سنگینى عرش

وَ سَعَةَ الْکُرْسىِّ.(9)

و پهناى کرسى.

8ـ مرحوم «شیخ کلینى» و «شیخ صدوق» و دیگران با سندهاى معتبرى از امام صادق(علیه السلام) روایت کرده اند که آن حضرت فرمود: لازم است بر هر مسلمانى که پیش از طلوع آفتاب ده بار و قبل از غروب آن نیز ده بار بگوید:

لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ، یُحْیى وَیُمیتُ،

معبودى نیست جز خداى یگانه که شریک ندارد، فرمانروایى از آنِ اوست و ستایش خاصّ اوست، زنده مى کند و مى میراند

وَ هُوَ حَىٌّ لا یَمُوتُ، بِیَدِهِ الْخَیْرُ، وَ هُوَ عَلى کُلِّ شَىْء قَدیرٌ.(10)

و او زنده اى است که نمیرد، هرچه هست به دست اوست و بر هر چیز تواناست.

و در بعضى از این روایات آمده است هرگاه این ذکر از تو فوت شود آن را قضا کن(11) (اشاره به این است که مستحبّ مؤکّد مى باشد) و در برخى از روایات آمده است: این ذکر، کفّاره گناهان است.(12)

9ـ در روایت معتبرى از امام باقر(علیه السلام) نقل شده است که هر کس صد مرتبه پیش از طلوع آفتاب و صد مرتبه پیش از غروب آفتاب الله اکبر بگوید، خداوند براى او ثواب آزاد کردن صد برده را مى نویسد.(13)

10ـ مرحوم «صدوق» به سند معتبر از امام صادق(علیه السلام) نقل مى کند که رسول خدا(صلى الله علیه وآله) فرمود: در بهشت غرفه هاى زیبایى وجود دارد که از امّت من کسى در آنها ساکن مى شود که سخن نیک بگوید و به مردم اطعام کند و به هر کس که رسید، سلام کند، و در هنگام شب که مردم در خوابند، نماز بگزارد. آنگاه فرمود: سخن نیک آن است که در صبح و شام ده مرتبه بگوید:

سُبْحانَ اللّهِ، وَ الْحَمْدُ لِلّهِ، وَ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ، وَ اللّهُ اَکْبَرُ.(14)

منزه است خدا و ستایش ویژه خداست، و هیچ معبودى جز خدا نیست و خدا از همه چیز بزرگتر است.

11ـ در کتاب «محاسن» به سند صحیح از امام باقر(علیه السلام) چنین نقل شده که پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) به مردى گذشت که براى خود باغى را آماده مى کرد، رسول خدا(صلى الله علیه وآله) ایستاد و فرمود: آیا مى خواهى تو را به باغى راهنمایى کنم که ریشه اش از این باغ ثابت تر و میوه اش زودرس تر، بهتر و ماندنى تر است؟ عرض کرد: آرى اى رسول خدا. فرمود: در صبح و شام بگو:

سُبْحـانَ اللّهِ، وَالْحَمـْدُ لِلّهِ، وَ لا اِلـهَ اِلاَّ اللّهُ، وَ اللّهُ اَکْبَرُ.

منزه است خدا، ستایش ویژه خداست، و هیچ معبودى جز خدا نیست و خدا از همه چیز بزرگتر است.

که به عوض هر تسبیحى، دربهشت براى تو درخت هایى با انواع میوه ها کاشته مى شود، و اینها همان باقیات صالحات است (که خداوند در قرآن فرموده «آنها از مال دنیا بسى بهتر و ماندنى ترند»).(15)

12ـ در کتاب «محاسن» به سند معتبر از امام رضا(علیه السلام) نقل شده است که هر کس در صبح و شام سه مرتبه بگوید:

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ، لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ.

به نام خداى بخشاینده مهربان، جنبش و نیرویى نیست جز به خداى والاى بزرگ.

از شیطان و سلطه هاى ظالم و همچنین بعضى از بیماریهاى خطرناک خوفى نخواهد داشت. آنگاه امام(علیه السلام) فرمود: البتّه من این دعا را صد بار مى گویم!(16)

13ـ در روایت دیگرى به سند معتبر از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است که مردى از انصار چند روز به خدمت پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) نیامد، حضرت از او پرسید، چرا در این چند روز غایب بودى و به نزد ما نیامدى؟ عرض کرد: به سبب تنگدستى و بیمارى طولانى که بر من عارض شده بود. پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) به او فرمود: آیا مى خواهى دعایى به تو بیاموزم که با خواندن آن فقر و بیمارى از تو برطرف گردد؟ عرض کرد: آرى اى رسول خدا. فرمود: در صبح و شام بخوان:

لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللهِ، تَوَکَّلْتُ عَلَى الْحَىِّ الَّذى لا یَمُوتُ، وَالْحَمْدُ للهِِ

جنبش و نیرویى نیست جز به وسیله خدا، توکّل کردم بر خداى زنده اى که نمیرد و ستایش خاصّ خدایى است

الَّذى لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَریکٌ فِى الْمُلْکِ، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِىٌّ مِنَ

که نگرفته فرزندى و نیست برایش شریکى در فرمانروایى و نیست برایش یاورى (براى نجات او) از

الذُّلِّ وَکَبِّرْهُ تَکْبیراً.(17)

خوارى و به کمال و بزرگى او را یاد کن.

(البتّه تلاش و کوشش شرط استجابت دعاست).

14ـ در روایات معتبر فراوانى از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است که پیش از طلوع و غروب آفتاب ده مرتبه بگو:

اَعُوذُ بِاللّهِ السَّمیعِ الْعَلیمِ مِنْ هَمَزاتِ الشَّیاطینِ، وَ اَعُوذُ بِکَ رَبِّ اَنْ

پناه برم به خداى شنواى دانا از وسوسه هاى شیاطین و پناه برم به خدا از این که نزد من

یَحْضُرُونِ، اِنَّ اللّهَ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ.(18)

حاضر شوند همانا خداوند شنوا و داناست.

15ـ در کتاب «فلاح السائل» از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است که فرمود: چه مانعى دارید که هر صبح و شام بخوانید:

اَللّهُمَّ مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَالاَْبْصارِ، ثَبِّتْ قَلْبى عَلى دینِکَ، وَلاتُزِغْ قَلْبى بَعْدَ

خدایا اى گرداننده دلها و دیده ها ثابت دار دل مرا بر دین خود و منحرف مساز دلم را پس از آن که

اِذْ هَدَیْتَنى، وَهَبْ لى مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً، اِنَّکَ اَنْتَ الْوَهّابُ، وَأَجِرْنى مِنَ

راهنماییم کردى و ببخش بر من از نزد خویش رحمتى که براستى تو بخشنده اى و پناهم ده از

النّارِ بِرَحْمَتِکَ، اَللّهُمَّ امْدُدْ لى فى عُمْرى، وَ اَوْسِعْ عَلَىَّ فى رِزْقى،

آتش به رحمتت خدایا زیاد کن در عمرم و در روزى من فراخى ده

وَانْشُرْ عَلَىَّ مِنْ رَحْمَتِکَ، وَ اِنْ کُنْتُ عِنْدَکَ فى اُمِّ الْکِتابِ شَقِیًّا،

و بگستران بر من از رحمتت و اگر نام من در پیش تو در نامه اصلى (لوح) بدبخت ثبت شده

فَاجْعَلْنى سَعیداً، فَاِنَّکَ تَمْحُوما تَشآءُ وَ تُثْبِتُ، وَ عِنْدَکَ اُمُّ الْکِتابِ.(19)

مرا خوشبخت قرار ده زیرا که تو هرچه را بخواهى محو و هر چه را بخواهى ثبت کنى و اصل کتاب نزد توست.

16ـ مرحوم «صدوق» به سند معتبر از امیرمؤمنان على(علیه السلام) نقل کرده است که فرمود: هر کس این آیه را نزدیک شامگاهان و یا بعد از شامگاهان، سه مرتبه بخواند، در آن شب، انجام خوبیها از او فوت نخواهد شد و بدى ها از او دور مى گردد، و همچنین اگر این آیه را صبحگاهان تلاوت کند نیز، همین پاداش را دارد.

فَسُبْحانَ اللّهِ حینَ تُمْسُونَ و حینَ تُصْبِحُونَ، وَ لَهُ الْحَمْدُ فِى

تنزیه کنید خدا را هنگامى که شام کنید و هنگامى که بامداد کنید و از آنِ اوست ستایش در

السَّماواتِ وَ الاَْرْضِ، وَعَشِیّاً وَ حینَ تُظْهِرُونَ.(20)

آسمانها و زمین و شبانگاه و هنگامى که به نمیروز برسید.

17ـ از امام صادق(علیه السلام) روایت شده است که: هر کس در صبح سه بار این دعا را بخواند، تا شب به او بلایى نمى رسد و هر کس آن را سه بار در شب بخواند تا صبح به او بلایى نمى رسد:

بِسْمِ اللهِ الَّذى لایَضُرُّ مَعَ اسْمِهِ شَىْءٌ فِى الاَْرْضِ وَ لا فِى السَّماءِ،

به نام خدایى که زیان نرسد با بودن نام او به چیزى در زمین و نه در آسمان

وَهُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ.(21)

و اوست شنواى دانا.

18ـ مرحوم «شیخ کلینى» و «صدوق» و بزرگان دیگر با سندهاى موثّق و معتبرى از امام باقر(علیه السلام) روایت کرده اند، که حضرت نوح(علیه السلام) از آن جهت بنده بسیار شکرگزار نامیده شد که هر صبح و شام مى گفت:

اَللّهُمَّ اِنّى اُشْهِدُکَ اَنَّهُ ما اَمْسى وَ اَصْبَحَ بى مِنْ نِعْمَة، اَوْ عافِیَة فى دین اَوْ

خدایا من تو را گواه گیرم که براستى هرچه در شام و صبح به من رسیده از نعمتى یا تندرستى در دین یا

دُنْیا، فَمِنْکَ وَحْدَکَ لاشَریکَ لَکَ، لَکَ الْحَمْدُ وَ لَکَ الشُّکْرُ بِها عَلَىَّ حَتّى

دنیا پس آن از توست یگانه اى که شریک ندارى ستایش خاص توست و سپاس براى آن نعمت از توست تا بدان حد که

تَرْضى اِلهَنا.(22)

خشنود گردى اى معبود ما.

19ـ مرحوم «کلینى» به سند معتبر، نقل کرده است که مردى خدمت امام صادق(علیه السلام) رسید و عرض کرد: به من دعایى بیاموز که هر صبح و شام آن را بخوانم، امام(علیه السلام) فرمود: بگو:

اَلْحَمْدُللهِِ الَّذى یَفْعَلُ ما یَشآءُ، وَلایَفْعَلُ ما یَشآءُ غَیْرُهُ، اَلْحَمْدُللهِِ کَما

ستایش خدایى را سزاست که مى کند آنچه خواهد و جز او نمى کند آنچه را خواهد و ستایش براى خدا چنانچه

یُحِبُّ اللّهُ اَنْ یُحْمَدَ، اَلْحَمْدُللهِِ کَما هُوَ اَهْلُهُ، اَللّهُمَّ اَدْخِلْنى فى کُلِّ خَیْر

دوست دارد که ستایش شود، ستایش براى خدا چنانچه شایسته آن است خدایا مرا درآور در هر خیرى

اَدْخَلْتَ فیهِ مُحَمَّداً وَآلَ مُحَمَّد، وَاَخْرِجْنى مِنْ کُلِّ سُوء اَخْرَجْتَ مِنْهُ

که درآوردى در آن محمّد و آل محمّد را و بیرونم آر از هر بدى که بیرون آوردى از آن

مُحَمَّدًا وَآلَ مُحَمَّد، صَلَّى اللهُ عَلى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد.(23)

محمّد و آل محمّد را درود خدا بر محمّد و آل محمّد.

20ـ در برخى از کتب معتبر آمده است که هر کس سه مرتبه در بامداد و سه مرتبه در پایان روز این صلوات را بخواند، گناهانش آمرزیده شود و خوشحالى او همیشگى باشد و دعایش مستجاب گردد و روزیش گسترده، و در برابر دشمن یارى شود و در بهشت همنشین پیامبر گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله) باشد.

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد فِى الاَْوَّلینَ، وَ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ آلِ

خدایا درود فرست بر محمّد و آل محمّد در زمره پیشینیان و درود فرست بر محمّد و آل

مُحَمَّد فِى الاْخِرینَ، وَ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد فِى الْمَلاَِ الاَْعْلى،

محمّد در آیندگان و درود فرست بر محمّد و آل محمّد در گروه عالم بالا

وَصَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد فِى الْمُرْسَلینَ،اَللّهُمَّ اَعْطِ مُحَمَّداً الْوَسیلَةَ،

و درود فرست بر محمّد و آل محمّد در زمره رسولان خدایا بده به محمّد(ص) وسیله (مقامى است در بهشت)

وَ الشَّرَفَ وَالْفَضیلَةَ، وَالدَّرَجَةَ الْکَبیرَةَ، اَللّهُمَّ اِنّى آمَنْتُ بِمُحَمَّد وَ آلِهِ

و شرافت و فضیلت و مقام و درجه بزرگ خدایا من ایمان آوردم به محمّد و آل او

وَلَمْ اَرَهُ،فَلا تَحْرِمْنى یَوْمَ الْقِیمَةِ رُؤْیَتَهُ،وَارْزُقْنى صُحْبَتَهُ، وَتَوَفَّنى عَلى

با این که او را ندیدم پس محرومم مساز در روز قیامت از دیدارش و روزیم کن هم نشینیش را و بمیرانم بر

مِلَّتِهِ، وَاسْقِنى مِنْ حَوْضِهِ مَشْرَباً رَوِیّاً سآئِغاً هَنیئاً، لا اَظْمَأُ بَعْدَهُ اَبَداً،

کیش او و بنوشانم از حوض او نوشاندنى بسیار و سیراب کننده و گوارا که هرگز پس از آن تشنه نشوم

اِنَّکَ عَلى کُلِّ شَىْء قَدیرٌ، اَللّهُمَّ کَما آمَنْتُ بِمُحَمَّد صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ

که براستى تو بر هر چیز توانایى خدایا چنانچه من به محمّد(ص) بى آن که او را ببینم ایمان

وَلَمْ اَرَهُ، فَاَرِنى فِى الْجِنانِ وَجْهَهُ، اَللّهُمَّ بَلِّغْ رُوحَ مُحَمَّد عَنّى تَحِیَّةً

آوردم پس در بهشت صورتش را نشان من بده خدایا به روح محمّد(ص) از جانب من تحیت

کَثیرَةً وَسَلاماً.(24)

و سلام فراوان برسان.

یادآورى: دعاهایى که در صبح و شام وارد شده، بسیار است که ما در این جا تنها بخشى از آنها را آورده ایم. البتّه هر کس مى تواند به مقدار توان و حضور قلب، از آنها انتخاب کند و مضامین آنها را به کار بندد.

 

 


1. کافى، جلد 2، صفحه 506، حدیث 4.
2. سوره کهف، آیه 46.
3. کافى، جلد 2، صفحه 518، حدیث 1.
4. همان مدرک، صفحه 528، حدیث 20.
5. کافى، جلد 2، صفحه 528، حدیث 20.
6. همان مدرک.
7. کافى، جلد 2، صفحه 534، حدیث 36.
8. همان مدرک، صفحه 534، حدیث 37.
9. بحارالانوار، جلد 83، صفحه 160، حدیث 39.
10. خصال، جلد 2، صفحه 452، حدیث 58 .
11. کافى، جلد 2، صفحه 532، حدیث 31.
12. فقیه، جلد 1، صفحه 335، حدیث 980.
13. محاسن، جلد 1، صفحه 36، حدیث 33 و بحارالانوار، جلد 83، صفحه 257، حدیث 27.
14. امالى صدوق، صفحه 328، حدیث 5 و بحارالانوار، جلد 83، صفحه 252، حدیث 18.
15. محاسن، جلد 1، صفحه 37 و بحارالانوار، جلد 83، صفحه 257، حدیث 27.
16. محاسن، جلد 1، صفحه 41، حدیث 51 و بحارالانوار، جلد 83، صفحه 257، حدیث 27.
17. محاسن، جلد 1، صفحه 42، حدیث 56 و بحارالانوار، جلد 83، صفحه 257، حدیث 27.
18. تفسیر عیاشى، جلد 2، صفحه 45، حدیث 136 و کافى، جلد 2، صفحه 532، حدیث 31.
19. فلاح السائل، صفحه 222 و بحارالانوار، جلد 83، صفحه 268، حدیث 38.
20. امالى صدوق، صفحه 578، حدیث 14 و بحارالانوار، جلد 83، صفحه 253، حدیث 19.
21. بحارالانوار، جلد 83، صفحه 298، حدیث 59.
22. علل الشرایع، جلد 1، صفحه 29، حدیث 1 و بحارالانوار، جلد 83، صفحه 251، حدیث 16 و کافى، جلد 2، صفحه 535، (با اندکى تفاوت).
23. کافى، جلد 2، صفحه 529، حدیث 22.
24. بحارالانوار، جلد 83، صفحه 266، حدیث 36.

 

آداب هنگام خواباعمال مخصوص غروب و شامگاهان
12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma