آداب و مقدّمات بجا آوردن نماز

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی

صفحه کاربران ویژه - خروج
مرتب سازی بر اساس
 
مفاتیح نوین
دعاهاى قبل از نماز و در حال نمازآداب ورود به مسجد براى نماز

نخست براى نماز، اذان و اقامه مى گویى، البتّه میان اذان و اقامه به سجده اى و یا نشستنى، فاصله مى اندازى و این دعا را در این میان مى خوانى:

اَللّهُمَّ اجْعَل قَلْبى بآرّاً، وَعَیْشى قآرّاً، وَ رِزْقى دآرّاً، وَاجْعَلْ لى عِنْدَ

خدایا دلم را نیک خواه و زندگانیم را بر قرار و روزیم را ریزان کن و برایم در کنار

قَبْرِ رَسُولِکَ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ مُسْتَقَرّاً وَ قَراراً(1)

قبر رسول خود صلى اللّه علیه و آله منزلگاه و جایگاهى قرار ده

و هرچه بخواهى در این وقت دعا مى کنى و از خداوند حاجت مى طلبى; زیرا در حدیث آمده است که میان اذان و اقامه، دعا رد نمى شود،(2) و بعد از اقامه مى گویى:

اَللّهُمَّ اِلَیْکَ تَوَجَّهْتُ، وَ مَرْضاتَکَ طَلَبْتُ، وَ ثَوابَکَ ابْتَغَیْتُ، وَ بِکَ

خدایا فقط به تو رو کنم و خشنودى تو را جویم و پاداش نیکت خواهم و به تو

آمَنْتُ، وَعَلَیْکَ تَوَکَّلْتُ، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَافْتَحْ قَلْبى

ایمان دارم و بر تو توکل کنم خدایا درود فرست بر محمّد و آلش و بگشا دلم را

لِذِکْرِکَ، وَثَبِّتْنى عَلى دینِکَ، وَلا تُزِغْ قَلْبى بَعْدَ اِذْ هَدَیْتَنى، وَهَبْ لى مِنْ

براى یاد کردنت و بر دین خودت پابرجایم دار و دلم را پس از این که راهنماییم کردى منحرف مساز و از

لَدُنْکَ رَحْمَةً، اِنَّکَ اَنْتَ الْوَهّابُ.(3)

نزد خود رحمتى به من ببخش که همانا تویى بخشنده.

آنگاه براى نماز مهیّا مى شوى و با تمام توجّه بدان روى مى آورى، و کوچکى خویش و عظمت و جلال الهى را در نظر مى آورى و آن گونه باش که گویا او را مى بینى و بپرهیز از این که با او سخن بگویى; ولى دلت به جانب دیگر متوجّه باشد. با وقار و خشوع به نماز مى ایستى در حالى که دستهایت را بر روى رانهایت، مقابل سر زانو مى گذارى و میان قدمهایت به اندازه سه انگشت تا یک وجب فاصله باشد (البتّه این براى مردان است) و به مکان سجده نگاه مى کنى، و آنگاه نیّت نماز مى کنى قربة الى اللّه و تکبیرة الإحرام را مى گویى.

مستحب است شش تکبیر دیگر قبل از آن اضافه کنى; در هر تکبیرى دستها را بلند مى کنى و تا محاذى نرمه گوش مى آورى در حالى که کف دستها رو به قبله است. و همه انگشتها به غیر از انگشت بزرگ را به هم مى چسبانى، آنگاه دعاى تکبیرها را مى خوانى، بدین نحو که پس از تکبیر سوم مى گویى:

اَللّهُمَّ اَنْتَ الْمَلِکُ الْحَقُّ الْمُبینُ، لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، سُبْحانَکَ اِنّى ظَلَمْتُ

خدایا تویى پادشاه برحق آشکار معبودى جز تو نیست منزهى تو و براستى من بر خویشتن

نَفْسى، فَاغْفِرْ لى ذَنْبى، اِنَّهُ لا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ اِلاَّ اَنْتَ.(4)

ستم کردم پس گناهم بیامرز که نیامرزد گناهان را جز تو

و پس از تکبیر پنجم مى گویى:

لَبَّیْکَ وَسَعْدَیْکَ، وَالْخَیْرُ فى یَدَیْکَ، وَالشَّرُّ لَیْسَ اِلَیْکَ، وَالْمَهْدِىُّ

بله آماده خدمتم خیر بدست توست و شر از تو نیست راه یافته

مَنْ هَدَیْتَ، عَبْدُکَ وَابْنُ عَبْدَیْکَ، ذَلیلٌ بَیْنَ یَدَیْکَ، مِنْکَ وَبِکَ وَلَکَ

کسى که تو راهنماییش کردى بنده تو و زاده دو بنده دیگرت پیش درگاهت از تو و با تو و براى تو

وَاِلَیْکَ، لا مَلْجَأَ وَلا مَنْجا وَلا مَفَرَّ مِنْکَ اِلاَّ اِلَیْکَ، تَبارَکْتَ وَ تَعالَیْتَ،

و بسوى توست نه پناهگاهى و نه جایى براى رهایى ونه گریزگاهى جز بسوى تو نیست منزهى تو

سُبْحانَکَ وَحَنانَیْکَ، سُبْحانَکَ رَبَّ الْبَیْتِ الْحَرامِ.(5)

و من خواهان رحمتم برتر و والایى منزهى تو اى پروردگار خانه محترم

و بعد از تکبیر هفتم مى خوانى:

وَجَّهْتُ وَجْهِىَ لِلَّذى فَطَرَ السَّمواتِ وَالاَْرْضَ، عالِمِ الْغَیْبِ وَالشَّهادَةِ،

من رو بسوى آن کس کنم که آسمانها و زمین را آفرید داناى نهان و آشکار است

حَنیفاً مُسْلِماً وَما اَنَا مِنَ الْمُشْرِکینَ، اِنَّ صَلاتى وَنُسُکى وَ مَحْیاىَ وَمَماتى

با حال اعتدال و تسلیم و از مشرکان نیستم همانا نماز و عبادت و زندگى و مرگ من

للهِِ رَبِّ الْعالَمینَ، لا شَریکَ لَهُ وَبِذلِکَ اُمِرْتُ وَ اَ نَا مِنَ الْمُسْلِمینَ.(6)

از خدا پروردگار جهانیان است که شریکى براى او نیست و بدان مأمورم و من از مسلمانانم.

 


1. همان مدرک، صفحه 46.
2. همان مدرک، صفحه 46.
3. مفتاح الفلاح، صفحه 46.
4. همان مدرک، صفحه 49.
5. فقیه، جلد 1، صفحه 304، حدیث 916 و مصباح کفعمى، صفحه 15 (با اندکى تفاوت).
6. مفتاح الفلاح، صفحه 50.
دعاهاى قبل از نماز و در حال نمازآداب ورود به مسجد براى نماز
12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma