«مرحوم کلینى» به سند معتبر از عبدالرّحیم قصیر روایت کرده است که خدمت امام صادق(علیه السلام)
شرفیاب شدم و عرض کردم: فدایت شوم، از نزد خودم دعایى ساخته ام! حضرت فرمود: دعاى اختراعى خود را رها کن، هرگاه حاجتى داشتى، به رسول خدا پناه ببر و دو رکعت نماز بگذار و آن را به رسول خدا(صلى الله علیه وآله) هدیه کن. گفتم: چگونه آن را بجا آورم؟ فرمود: غسل مى کنى و سپس دو رکعت نماز مى خوانى (مثل دو رکعت نماز صبح) وقتى که نماز به پایان رسید مى گویى:
اَللّهُمَّ اَنْتَ السَّلامُ، وَ مِنْکَ السَّلامُ، وَ اِلَیْکَ یَرْجِعُ السَّلامُ، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى
خدایا تویى سلام و از تو است سلام و بسوى تو بازگردد سلام خدایا درود فرست بر
مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد، وَ بَلِّغْ رُوحَ مُحَمَّد مِنِّى السَّلامَ، وَ اَرْواحَ الاَْئِمَّةِ
محمّد و آل محمّد و بفرست از جانب من به روح محمّد و ارواح امامان
الصّادِقینَ سَلامى، وَارْدُدْ عَلَىَّ مِنْهُمُ السَّلامَ، وَالسَّلامُ عَلَیْهِمْ وَ رَحْمَةُ
راستگو سلامم را و بازگردان بر من از ایشان سلامى و درود بر ایشان و رحمت
اللهِ وَبَرَکاتُهُ، اَللّهُمَّ اِنَّ هاتَیْنِ الرَّکْعَتَیْنِ هَدِیَّةٌ مِنّى اِلى رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ
خدا و برکاتش خدایا این دو رکعت نماز هدیه اى است از من به پیشگاه رسول خدا صلى الله
عَلَیْهِ وَآلِهِ،فَاَثِبْنى عَلَیْهِما ما اَمَّلْتُ وَرَجَوْتُ فیکَ وَ فى رَسُولِکَ، یا وَلِىَّ
علیه و آله پس پاداشم بده بر آن دو بدانچه امید و آرزو دارم درباره تو و پیامبرت اى سرپرست
الْمُؤْمِنینَ
مؤمنان
سپس به سجده مى روى و چهل مرتبه مى گویى:
یا حَىُّ یا قَیّومُ، یا حَیّاً
اى زنده و پاینده اى زنده اى
لایَمُوتُ، یا حَىُّ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ،یا ذَاالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ، یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.
که نمیرد اى زنده اى که معبودى جز تو نیست اى داراى جلالت و بزرگوارى اى مهربانترین مهربانان.
آنگاه جانب راست صورت را روى زمین مى گذارى و این دعا را چهل مرتبه مى خوانى، پس از آن جانب چپ صورت را بر زمین مى گذارى و چهل مرتبه این دعا را مى خوانى. آنگاه سر را بلند مى کنى و دستان خود را (به سمت آسمان) برمى دارى و چهل مرتبه این دعا را مى خوانى; سپس دست را به گردن خود مى گذارى و انگشت اشاره (دست راست) را به علامت تضرّع تکان مى دهى و این دعا را چهل مرتبه مى خوانى. در مرحله بعد، محاسن خود را با دست چپ مى گیرى و با حالت گریه مى گویى:
یا مُحَمَّدُ یا رَسُولَ اللّهِ، اَشْکُوا اِلَى اللّهِ وَ اِلَیْکَ حاجَتى، وَ اِلى اَهْلِ بَیْتِکَ
اى محمّد اى رسول خدا بیاورم به سوى خدا و به سوى تو و همچنین به سوى خاندان
الرّاشِدینَ حاجَتى، وَ بِکُمْ اَتَوَجَّهُ اِلَى اللّهِ فى حاجَتى
راه یافته ات حاجتم را و به وسیله شما رو کنم به سوى خدا در مورد حاجتم
سپس به سجده مى روى و به قدر یک نفس مى گویى:
یا اَللّهُ یا اَللّهُ یا اَللّهُ...
اى خدا اى خدا اى خدا...
سپس مى گویى:
صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَ افْعَلْ بى کَذا وَ کَذا.
درود فرست بر محمّد و آل محمّد و انجام ده درباره من چنین و چنان.
(و به جاى این جمله اخیر، حاجت خود را مى گویى). امام صادق(علیه السلام) فرمود: من از جانب خداوند ضمانت مى دهم که از جاى خویش حرکت نکنى مگر آن که حاجت تو برآورده شود، ان شاءاللّه.(1)