از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است که فرمود: براى رفع غم و اندوه (و حلّ مشکل) غسل مى کنى و دو رکعت نماز مى گذارى و مى گویى:
یا فارِجَ الْهَمِّ، وَ یا کاشِفَ الْغَمِّ، یا رَحْمنَ الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ وَ رَحیمَهُما،
اى گشاینده اندوه و اى زداینده غم اى بخشاینده دنیا و آخرت و مهرورز در آن دو
فَرِّجْ هَمّى وَاکْشِفْ غَمّى، یا اَللهُ الْواحِدُ الاَْحَدُ الصَّمَدُ، اَلَّذى لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ
بگشا اندوهم و برطرف کن غصّه ام را اى خداى یگانه یکتاى بى نیازى که فرزند نگیرد و فرزند
یُولَدْ، وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُـواً اَحَدٌ، اِعْصِمْنى وَ طَهِّرْنى، وَ اذْهَبْ بِبَلِیَّـتى.
کسى نیست و نیست برایش همتایى هیچ کس، نگاهم دار و پاکم کن و گرفتاریم را برطرف کن.
و بخوان «آیة الکرسى» و سوره «قل اعوذ بربّ الفلق» و «قل اعوذ بربّ النّاس» را (و حلّ مشکل خود را از خدا بخواه).(1)